Όταν ο Ταρκόφσκι συμβούλευσε τους νέους "να μάθουν να αγαπούν τη μοναξιά"

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το ντοκιμαντέρ "Andrei Tarkovsky - A poet in cinema", σε σκηνοθεσία της Donatella Baglivo

Ο σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι ή Ταρκόβσκι (1932 -1986) ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους του ρωσικού κινηματογράφου, ενώ είναι γνωστό πως -μέσα από τις ταινίες του- μιλάει με εικόνες κι όχι με σύμβολα.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Ο ίδιος δε θεωρούσε ποτέ τα έργα του “συμβολικά”, λέγοντας κάποια στιγμή ότι: «Είμαι εχθρός των συμβόλων. Είναι μια πολύ στενή έννοια από την άποψη οτι ένα σύμβολο υπάρχει με σκοπό την αποκρυπτογράφηση του. Από την άλλη πλευρά, μια καλλιτεχνική εικόνα δε χρειάζεται αποκρυπτογράφηση, είναι ένα ισοδύναμο του κόσμου που μας περιβάλλει. Η βροχή στο Σολάρις δεν είναι σύμβολο, είναι απλά μια βροχή που στη συγκεκριμένη στιγμή έχει μια ιδιαίτερη σημασία για τον ήρωα. Δε συμβολίζει τίποτε, απλά εκφράζει. Είναι μια καλλιτεχνική αλληλουχία εικόνων. Το σύμβολο κατ’ εμέ, είναι κάτι πολύ περίπλοκο»

Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά και μεταφυσικά στοιχεία, με επιρροές από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική: Αργοί ρυθμοί, αισθητικά άρτιες εικόνες, μακρινά και μακράς διάρκειας πλάνα, είναι μόνο μερικά από τα κύρια στοιχεία των ταινιών του.

Στη διάρκεια της κινηματογραφικής του καριέρας, ο Ταρκόφσκι ανέπτυξε μία προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, που συχνά αποκαλείται ως γλυπτική του χρόνου. Σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, ο σκηνοθέτης πίστευε ότι ένας από τους κύριους στόχους του κινηματογράφου ήταν η καταγραφή της αληθινής ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται συχνά για την έλλειψη γραμμικής αφήγησης, υιοθετώντας ποιητικούς συνειρμούς και «ονειρική λογική».

Το έργο του, ωστόσο, δεν είναι πλούσιο σε ποσότητα, αφού μέσα σε 23 χρόνια ο Ταρκόβσκι γύρισε μόλις επτά ταινίες, γεγονός που αποτέλεσε και το μεγαλύτερό του παράπονο. (“Offret” 1986, “Nostalghia” 1983, “Stalker” 1979, “Zerkalo” 1975, “Solyaris” 1972, “Andrei Rublyov” 1969, “Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν” 1962)

“Να μάθουν να αγαπούν τη μοναξιά” – Ένα μήνυμα του Αντρέι Ταρκόφσκι προς τους νέους και νέες

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το ντοκιμαντέρ Andrei Tarkovsky – A poet in cinema, σε σκηνοθεσία της Donatella Baglivo.

Στο βίντεο, βλέπουμε τον Ρώσο σκηνοθέτη, ξαπλωμένο στον κορμό ενός δένδρου, δίπλα σε ένα ποτάμι, να διερωτάται και να απαντά στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής.

«Τι θα θέλατε να πείτε στους νέους;», τον ρωτούν κάποια στιγμή στο ντοκιμαντέρ, κι εκείνος τους απαντά τα εξής:

«Να μάθουν να αγαπούν τη μοναξιά. Να μένουν μόνοι με τον εαυτό τους. Νομίζω ότι το προβλήματα των νέων έγκεινται στο γεγονός ότι κάνουν θορυβώδεις ή και επιθετικές πράξεις και αυτό επειδή αποφεύγουν να νιώσουν μόνοι, πράγμα θλιβερό.

Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ζει μόνος από παιδί. Γιατί το να ζεις μόνος, δε σημαίνει ότι νιώθεις μοναξιά, αλλά σημαίνει ότι δε βαριέσαι τον εαυτό σου, το οποίο είναι ένα πολύ επικίνδυνο σύμπτωμα, σχεδόν ασθένεια».