Φωτογραφίες μεταναστών απο τη νήσο Έλις!

Η νήσος Έλις, ή αλλιώς Έλις Άιλαντ, είδε να περνάνε απο τα εδάφη της πάνω απο 12 εκατομμύρια άνθρωποι που αναζητούσαν μια νέα ζωή στα αμερικανικά εδάφη.

Πολλοί απο αυτούς που εισέρχονταν στο νησί φορούσαν ακόμη τις παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας τους.

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ περιλαμβάνει φωτογραφίες που τραβήχτηκαν απο έναν υπάλληλο του Έλις Άιλαντ με το όνομα Augustus Francis Sherman.

Τις φωτογραφίες αυτές ανέλαβε να επαναφέρει στη ζωή η εταιρεία Dynamichrome, η οποία τις χρωμάτισε.

Οι φωτογραφίες θα συμπεριληφθούν σε ένα βιβλίο που θα ονομάζεται “The Paper Time Maching” απο τους Wolfgang Wilding και Jordan Lloyd.

Ρίξε μια ματιά σε μερικές απο αυτές και ταξίδεψε σε μια εποχή που μπορείς να συναντήσεις πια μόνο σε ιστορικά και λαογραφικά μουσεία!

Περίπου το 1910. Γυναίκα ιταλικής καταγωγής. Φορά παραδοσιακή ενδυμασία, φόρεμα και σάλι.

Περίπου το 1910. Άνδρας αλγερινής καταγωγής.  Φορά ένα καφτάνι και kufiya, ένα ύφασμα σε σχήμα τετραγώνου το οποίο διπλώνουν σε τρίγωνο και στερεώνεται στο κεφάλι μαζί με τρίχες καμήλας.

Περίπου το 1910. Γυναίκα λαπωνικής καταγωγής. Φορά την παραδοσιακή φορεσιά των Σάμι, λαού που κατοικεί στις αρκτικές περιοχές που επεκτείνονται απο την Νορβηγία μέχρι την χερσόνησο Κόλα στην Ρωσία.

Γυναίκα Νορβηγικής καταγωγής. Φορά την παραδοσιακή της φορεσιά και έχει τα μαλλιά της καλυμμένα, πράγμα που ενδεικνύει την οικογενειακή της κατάσταση.

Περίπου το 1910. Άνδρας ρουμανικής καταγωγής. Φορά ένα κεντητό πανωφόρι απο δέρμα αρνιού.

Περίπου το 1909. Άνδρας δανικής καταγωγής. Φορά ένα μάλλινο πανωφόρι με ασημένια κουμπιά τα οποία δρουν ως ένδειξη της οικονομικής του κατάστασης και της οικογενειακής του προέλευσης.

Περίπου το 1910. Γυναίκα ολλανδικής καταγωγής. Φορά ένα αρκετά μεγάλο γυναικείο καπελλάκι, το οποίο αποτελεί ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της Ολλανδικής παραδοσιακής φορεσιάς. Τις περισσότερες φορές, ήταν φτιασμένο απο λευκό βαμβάκι ή δαντέλα, και καμιά φορά, είχε ή φτερά ή πτερύγια και συνοδευόταν απο ένα κάλυμμα.

Περίπου το 1910. Παπάς ελληνικής καταγωγής με το όνομα Ιωσήφ Βασίλων. Φορά ράσο και ένα μακρύ κυλινδικό, άκαμπτο, καπέλο που ονομάζεται καλυμμαύχιον, το οποίο φοριέται κατα την διάρκεια της λειτουργίας.

Περίπου το 1910. Άνδρας αλβανικής καταγωγής. Φορά ένα καπέλο, γνωστό ως qeleshe, του οποίου το σχήμα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό απο την περιοχή που προέρχεται και διαμορφώνεται συγκεκριμένα για το κεφάλι του εκάστοτε ατόμου.

Το γιλέκο του είναι διακοσμημένο με μεταξένιες ή βαμβακερές πλεξούδες ενώ το χρώμα και η διακόσμηση του μαρτυρούν την περιοχή απο την οποία κατάγεται και την κοινωνική του θέση.

Περίπου το 1911. Γυναίκα με καταγωγή απο την Γουαδελούπη. Φορά παραδοσιακή φορεσιά, συμπεραλαμβανομένου ενός περίτεχνου υφάσματος ταρτάν για το κεφάλι, το οποίο εντοπίζεται ως παράδοση απο τον Μεσαίωνα.

Περίπου το 1910. Άνδρας απο την Βαυαρία. Φορά δερμάτινη βράκα, προερχόμενη απο τις αλπικές περιοχές της γερμανίας, και ένα μάλλινο πανωφόρι με κουμπιά απο κέρατο.

 

Περίπου το 1906. Κοπέλα απο την Αλσατία-Λωρραίνη, συγκεκριμένα απο ένα γερμανόφωνο κομμάτι της Αλσατίας, το οποίο πλέον βρίσκεται εντός των συνόρων της Γαλλίας. Φορά ένα τεράστιο καπελλάκι, γνωστό ως schlupfkàpp, το οποίο φορούσαν συνήθως οι άγαμες γυναίκες.

Τα καπελλάκια συμβόλιζαν την θρησκεία του ανθρώπου που τα φορούσε: μαύρο για Προτεστάντες ενώ οι Καθολικοί διάλεγαν πιο ανοιχτά χρώματα.