"Ας ερχόσουν για λίγο": Η κριτική της παράστασης από 2 συντάκτριες του neolaia!

Ταξίδι σε μια άλλη εποχή μέσα από το "Ας ερχόσουν για λίγο". Το είδαμε και σας το προτέινουμε!

Δύο συντάκτριες στου neolaia.gr πήγαν, είδαν την μουσικοθεατρική παράσταση “Ας ερχόσουν για λίγο” στο Κέντρο Πολιτισμού “Ελληνικός Κόσμος” και μας γράφουν την κριτική τους!

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Η υπόθεση:

Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση αφιερωμένη στον Μιχάλη Σουγιούλ. Την Ελλάδα του μεσοπολέμου ζωντανεύουν επί σκηνής, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας και ο Γιάννης Μπέζος, μέσα από τις μελωδίες και την αφήγηση της ζωής του σπουδαίου συνθέτη, Μιχάλη Σουγιούλ. Ο Γιάννης Μπέζος υποδύεται τον Μιχάλη Σουγιούλ, πλαισιωμένος από μία πλειάδα ηθοποιών, τραγουδιστών, μουσικών και χορευτών. Ανάμεσα τους, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους η Τάνια Τρύπη και η Ευρυδίκη.

Η Εβίτα Γοργορίνη μας μεταφέρει τις εντυπώσεις της

Μέσα από την παράσταση “Ας ερχόσουν για λίγο” ζωντανεύει η ιστορία του Μιχάλη Σουγιούλ, ενός συνθέτη που έχει γράψει κάποια από τα πιο διαχρονικά και όμορφα ελληνικά τραγούδια. Το “Ας ερχόσουν για λίγο” είναι μόνο μια από τις μεγάλες επιτυχίες του.

Η αλήθεια είναι πώς γνωρίζουμε (ίσως και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε) πολλά από τα τραγούδια του αλλά ελάχιστα πράγματα για τη ζωή του. Η παράσταση αυτή είναι μια ευκαιρία να μάθουμε κάποια πράγματα για έναν μεγάλο συνθέτη που έζησε από την απόλυτη χλιδή μέχρι τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και να ταξιδέψουμε σε μια ιδιαίτερη εποχή της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας.

Παρ’ ότι είναι σχετικά μεγάλη σε διάρκεια δεν κουράζει καθόλου τον θεατή και αυτό φυσικά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ευρηματική σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλισσόβα.

Τα σημεία που με ενθουσίασαν περισσότερο ήταν τα εξής:

Ο Γιάννης Μπέζος είναι για ακόμη μια φορά εκπληκτικός.
Ιδιαίτερη αναφορά στην συγκλονιστική ερμηνεία της Τάνιας Τρύπη στο “της Ελλάδος Παιδιά” αλλά και την εμφάνιση της ως Ζωζώ Σαμπουντζάκη όπου είναι από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης.
Εκπληκτική ήταν επίσης η Βαλέρια Κουρούπη της οποίας η φωνή είναι εξαιρετική
Γρήγορη και ευρηματική σκηνοθεσία.
Αξίζει ιδιαίτερη αναφορά στα κουστούμια και τις κομμώσεις όπου σε μεταφέρουν με μεγάλη επιτυχία το κλίμα της εποχής.

Και η Στρατάκη Ράνια τις δικές της:

Ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα μια μουσικοθεατρική παράσταση, και πραγματικά ενθουσιάστηκα τόσο από το εικαστικό αποτέλεσμα όσο και από την προσοχή στη λεπτομέρεια σε επίπεδο παραγωγής.

Πραγματικά, γοητεύτηκα συνολικά από την παράσταση, καθώς με “ταξίδεψε” σε μια τόσο “γλυκιά” εποχή, την οποία, η δική μου γενιά έχει γνωρίσει περισσότερο μέσα από τις παλιές Ελληνικές ταινίες και τα υπέροχα τραγούδια που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ακόμα γενιές και γενιές.

Τα σημεία που με ενθουσίασαν περισσότερο ήταν τα εξής:

Ο Γιάννης Μπέζος. “Τελεία και παύλα”! Καταφέρνει και “γεμίζει” τη σκηνή με το πολύπτυχο ταλέντο του, τόσο στην υποκριτική, όσο και στο τραγούδι. Είναι “επιβλητικός” και καθηλωτικός καθώς με τη συνολική του παρουσία καταφέρνει και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το απαράμιλλο ταλέντο του!
Η Τάνια Τρύπη! Και συγκεκριμένα η φωνάρα της Τάνιας Τρύπη! Γνώριζα ότι έχει καλή φωνή, από τηλεοπτικές σειρές στις οποίες την είχα δει κατά καιρούς, αλλά στη συγκεκριμένη παράσταση με έκανε να “ανατριχιάσω”.
Η Τάνια Τρύπη ως Ζωζώ Σαπουτζάκη ήταν απλά κορυφαία! Και το συγκεκριμένο κομμάτι του ρόλου της ήταν ξεκαρδιστικό! Για μένα, ήταν ένα από τα καλύτερα σημεία της παράστασης.
Η Ελένη Καρακάση, επίσης, στα δικά μου μάτια και αυτιά ξεχωρίζει ξεκάθαρα για το μεγάλο ταλέντο της!
Η πλειάδα κοστουμιών που αλλάζονται καθόλη τη διάρκεια της παράστασης συμβάλλουν επίσης στο να μπεις καλύτερα στην ατμόσφαιρα της εποχής.
Η Ευρυδίκη, αν και η παρουσία της είναι περισσότερο ερμηνευτική, καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, ανταποκρίνεται άρτια στις απαιτήσεις των διαχρονικών αυτών τραγουδιών, όσο και στο χορευτικό μέρος, αλλά και στο κομμάτι της πρόζας.
Τέλος η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική.