Τέσσερις ταινίες για τη φωτογραφία

 

Ας δούμε τέσσερις ταινίες για τη φωτογραφία, οι οποίες είτε αφορούν το έργο και τη ζωή μεγάλων φωτογράφων είτε αφορούν γενικότερα τη τέχνη της φωτογραφίας.

Finding Vivian Maier (2013)

Η Βίβιαν Μαίερ ήταν μια μυστικοπαθής γκουβερνάντα που τράβηξε πάνω από 10.000 φωτογραφίες, τις οποίες κράτησε κρυφές κατά τη διάρκεια της ζωής της. Δεκαετίες αργότερα, θα ανακαλυφθούν, καθιερώνοντας της ως μια από τις σημαντικότερες street photographers όλων των εποχών.

Η ταινία αναζητά τα ίχνη μιας αινιγματικής γυναίκας που μοιάζει να αναδύθηκε από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος μυστηρίου.

The Killing Fields-Κραυγές στη σιωπή (1984)

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα όπως τα διηγήθηκε ο δημοσιογράφος που τα έζησε, Sydney Schanberg, οι Κραυγές στη Σιωπή είναι η ιστορία δύο ανδρών, των οποίων η φιλία δοκιμάζεται από την αγριότητα και την παραφροσύνη της Καμπότζης λίγο πριν το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ.

Μια εκπληκτική, αληθινή ιστορία που αποτυπώνει τα διλήμματα της φωτογραφίας πολέμου.

Henri Cartier-Bresson: The Impassioned Eye (2003)

Ο Henri Cartier Bresson είναι ένας από τους σπουδαιότερους και μεγαλύτερους φωτογράφους της εποχής του 20ού αιώνα καθώς με το έργο του επηρέασε και καθόρισε την φωτογραφία. Χαρακτηρίστηκε “πατέρας” της φωτοδημοσιογραφίας και θεμελιωτής της φωτογραφίας δρόμου γνωστής σήμερα ως street photography. Χαρακτηρίστηκε ως Tolstoy της λογοτεχνίας για την φωτογραφία απο τον εξίσου σημαντικό φωτογράφο Richard Avedon. Σύμφωνα με εκείνον ο Bresson κάλυψε κάθε κοινωνικό και πολιτικό πεδίο της εποχής όπως και τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων.Ανέδειξε την εξέλιξη και την πορεία της ιστορίας αφού βρέθηκε σε όσα μέρη σημάδεψαν την ιστορία του 20ού αιώνα.

Η ταινία είναι ουσιαστικά η βιογραφία του, η οποία παρουσιάζεται αρκετά διεισδυτικά.

 

Blow-up (1966)

Ο ήρωας της ταινίας, ένας διάσημος φωτογράφος μόδας που φωτογραφίζει άψυχα μοντέλα διασκεδάζει σε “in” συναυλίες & ασύδοτα πάρτι ψάχνοντας για κάτι που θα τον συγκινήσει καλλιτεχνικά.Μέχρι που όλα αυτά θα αλλάξουν άρδην, όταν στο πάρκο, φωτογραφίζει ένα ζευγάρι και η κοπέλα τον κυνηγά για να του πάρει το φιλμ.

Ο Antonioni αναφέρεται στο πρόβλημα της αυταπάτης και στα συγκεχυμένα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, με αφορμή τη μεγέθυνση μιας φωτογραφίας στην οποία εμφανίζεται κάτι που έχει εξαφανιστεί.