Το κενό της επικοινωνίας...

Τις προηγούμενες μέρες διάβασα ένα σχόλιο σε κάποιο από τα άρθρα μου που ήταν-νομίζω- ειρωνικό και έδειχνε ότι δεν είχε καταλάβει τι έχω γράψει. Τα σημεία κλειδιά στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι δύο: το ότι δεν είμαι σίγουρη αν ήταν ειρωνικό, άρα και εγώ δεν έχω καταλάβει καλά περί τίνος πρόκειται, αλλά και το ότι δεν κατάλαβε και ο αναγνώστης τι έγραφα ενώ είμαι σίγουρη ότι τα κείμενά μου είναι κατανοητά. Άλλωστε η ειρωνεία είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν διαθέτω, το έχω αφήσει όλο στην κολλητή μου!

Το να μην καταλαβαινόμαστε στα γραπτά και ειδικά στα διαδικτυακά γραπτά είναι συχνό φαινόμενο. Το είδαμε σε όλο του το μεγαλείο τον Ιούλιο με τις πολιτικές απόψεις των πάντων για τα πάντα, που ακόμα και το ίδιο να έλεγαν δύο άνθρωποι δεν το καταλάβαιναν και τσακώνονταν έτσι για το γούστο. Την προηγούμενη βδομάδα όμως το είδα και σε ζωντανή κατάσταση. Να είμαστε σε μία κουβέντα 30 άτομα και μετά το τέλος της να βγαίνουν κάποια από αυτά τα 30 άτομα και να λένε ότι να’ναι, καμία σχέση με αυτά που είπατε στην ουσία. Εκεί τι κάνεις; Πώς αντιδράς;

Το πρόβλημα αυτό από ότι παρατηρώ έχει αρχίσει και εμφανίζεται όλο και πιο συχνά. Να μιλάς με έναν άνθρωπο και να μην σε καταλαβαίνει. Να νομίζεις ότι τα λες όλα κατανοητά και όμως στον άλλον να φαίνονται κινέζικα. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν σε ρωτάει τι εννοείς για να καταλάβει. Δένει κόμπο ότι αυτό που πιστεύει αυτός είναι το σωστό και μετά ή σου κρατάει κακία ή σε βρίζει ή κάνει οτιδήποτε άλλο σκεφτεί για να κάνει τη ζωή δύσκολη.

Τελικά, τα τόσα μέσα επικοινωνίας μάλλον μας έχουν κάνει λιγότερο επικοινωνιακούς. Μια ολοκληρωμένη κουβέντα με επιχειρήματα που καταλήγει έστω και σε διαφωνία αλλά διαφωνία με σωστή αντιμετώπιση είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση. Όλοι προσπαθούν να σε ειρωνευτούν, όλοι προσπαθούν να σε χτυπήσουν κάτω από τη μέση χρησιμοποιώντας προσωπικά επιχειρήματα που ξέρουν ότι θα σε πληγώσουν. Ακόμα χειρότερα, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σου απαντήσουν και γυρνώντας εσύ την πλάτη σε μαχαιρώνουν.

Αυτή η αδυναμία να επικοινωνήσουμε μας έχει κάνει ζώα. Αλλά θα μου πεις τι φταίνε και αυτά…Μπορεί σε ένα επίπεδο να σκεφτόμαστε ότι η επικοινωνία (άρα και τα προβλήματά της) έχει να κάνει μόνο με την (συν)ομιλία μας και την καθημερινότητά μας αλλά σε άλλα επίπεδα έχει να κάνει και με την εργασία μας, με την οικογένειά μας, με την προσωπική μας ζωή, με τους φίλους μας…Όλα αυτά τα επίπεδα επηρεάζονται από μια κακή επικοινωνία γιατί πολύ απλά δεν είμαστε πλέον ικανοί να εκφράσουμε αυτά που πιστεύουμε και αυτά που θέλουμε. Και στην τελική δεν ζούμε μόνοι μας πάνω σε αυτήν την γη.

Τι μας κρατάει άραγε πίσω; Φόβος; Ανασφάλεια; Υπεροψία; Λανθασμένες εντυπώσεις; Έλλειψη επιχειρημάτων; Αδιαφορία; Ό,τι και να είναι, είναι αρνητικό και η επίδρασή του δεν πέφτει μόνο πάνω σε μας αλλά και σε όλο μας το περιβάλλον.

Μην παραπονιόμαστε όταν κανείς δεν μας καταλαβαίνει. Αν δεν επικοινωνούμε σωστά και ήρεμα, αν δεν προσπαθούμε να εξηγήσουμε αλλά και να καταλάβουμε και εμείς οι ίδιοι τους άλλους, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Έχουμε γίνει τόσο εγωιστές και εγωκεντρικοί που είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε και να συμφωνήσουμε μόνο όταν πρόκειται για την δική μας φωνή. Όσα βήματα πρέπει να κάνουν οι άλλοι, άλλα τόσα πρέπει να κάνουμε και εμείς.