Αυτή είναι η γνώμη των φοιτητών για το όριο φοίτησης. Πες και τη δική σου!

Πρόσφατα στο neolaia.gr, κάναμε την εξής ερώτηση: Συμφωνείτε με τις νέες αλλαγές στην παιδεία;

Η όλη συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το όριο φοίτησης.

Ψήφισαν περισσότεροι από 4.000 φοιτητές, συγκέντρωσε περισσότερα από 150 σχόλια.

Σήμερα φιλοξενούμε την άποψη από τρεις συντάκτες του site, οι οποίοι φοιτούν σε τρεις διαφορετικές βαθμίδες.

Διδακτορικό – Μεταπτυχιακό – Προπτυχιακό.

Πάμε να δούμε τι πιστεύουν για τη συζήτηση γύρω από τους αιώνιους:

Ελένη Ρεβέκκα Στάιου (διδακτορική φοιτήτρια)

Άραγε πρέπει να επανέλθουν οι αιώνιοι φοιτητές; Και αν επανέλθουν, ποιοι θα θεωρούνται αιώνιοι; Και τι κακό κάνουν οι αιώνιοι; Πριν αναρωτηθούμε για τους αιώνιους, μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί δεν μπορούν να τελειώσουν τη σχολή τους; Σίγουρα υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα, όπως θέματα υγείας, θέματα δουλειάς, οικογένειας. Σεβαστά απολύτως και θα πρέπει σίγουρα να λαμβάνονται υπόψην και να υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις γι΄αυτές τις κατηγορίες. Ένας όμως κανονικός φοιτητής, χωρίς συνταρακτικά προβλήματα στη ζωή του, δεν μπορεί να βγάλει τη σχολή του σε ν+2 χρόνια ή έστω και σε 2ν; Πρέπει να έχει απεριόριστο χρόνο;

Μόνιμο επιχείρημα των υπέρμαχων της κατάργησης του ορίου σπουδών είναι ότι οι αιώνιοι δεν στοιχίζουν σε τίποτα. Δεκτόν. Δεν στοιχίζουν οικονομικά. Μήπως όμως στοιχίζουν ποιοτικά; Μήπως κρατούν θέσεις στα εργαστήρια; Μήπως τιγκάρουν τις αίθουσες σε εξεταστικές που πάνε μόνο για να πάρουν τα θέματα; Μήπως ένας μεγάλος αριθμός αιωνίων φοιτητών δημιουργεί αρνητική εικόνα για μία σχολή, χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην δικό της φταίξιμο, που οδηγεί σε μια χαμηλή αξιολόγηση;

Ίσως η λύση μπορεί να βρεθεί στην αναζήτηση της αιτίας που είναι κάποιος αιώνιος φοιτητής. Αν βαριέται, το όριο σπουδών μπορεί να δημιουργήσει ένα κίνητρο να μπει σε ένα πρόγραμμα. Αν δεν του αρέσει η σχολή, τότε θα πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό. Αν δεν έχει τις δυνατότητες να τελειώσει τη σχολή, τότε ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσει την τύχη του κάπου αλλού. Όσοι έχουμε τελειώσει τις σχολές που ήμασταν, δεν μπορεί να μην έχουμε δει ότι με ελάχιστη προσπάθεια το 5 είναι στο τσεπάκι μας (εξαιρούνται οι τρελοί καθηγητές). Άρα αφού μπορούν να το κάνουν τόσα άτομα, γιατί μερικοί δεν μπορούν;

Γιώργος Γκριτζάλας (μεταπτυχιακός φοιτητής)

Το κύριο επιχείρημα ​υπέρ των “αιωνίων” φοιτητών, είναι πως δεν κοστίζουν τίποτα. Η αλήθεια όμως δεν είναι ακριβώς αυτή. Όντως από ένα σημείο και μετά, αφαιρούνται τα δικαιώματα σε επίπεδο στέγασης, σίτισης, κυκλοφορίας με ΜΜΜ (aka το ΠΑΣΟ), ακόμη και συγγραμμάτων, όμως υπάρχει κάτι που μένει: Ο αριθμός των φοιτητών που δεν τελειώνουν ποτέ τη σχολή τους. Και αυτό κοστίζει. Στο εξής σημαντικό: στην ήδη κουτσουρεμένη αξιολόγηση των ιδρυμάτων.

Είναι κρίμα που τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν έχουν δεχθεί (με καταλήψεις, πορείες, στάσεις εργασίας και άλλους δημιουργικούς τρόπους) την πλήρη αξιολόγηση, οπότε ήδη υστερούν έναντι διεθνούς (ίσως και εγχώριου, αλλά δεν τολμάει κανείς να το πει) ανταγωνισμού. Είναι ακόμη πιο κρίμα που άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με τη σχολή τους, δρουν βλαπτικά προς αυτή, από το να υπάρχουν ακόμη σε καταλόγους, μέχρι το να παίρνουν μέρος στις εκλογικές διαδικασίες ως κομματικός στρατός (ή και φοιτητοπατέρες).

Ναι, το ν+2 είναι λίγο. Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας στους νέους στο 50%, γιατί αν είσαι τυχερός και βρεις δουλίτσα, είναι μαλακία να πρέπει να διαλέξεις. Όμως το 2ν είναι αρκετό και σαν κίνητρο ώστε να μη χάσεις επαφή με τη σχολή, αλλά και σαν ανώτατο όριο “αυτοπροστασίας” της σχολής από τα ​”δεινά” των “αιωνίων”​.

Γιώργος Τσαλίκης (προπτυχιακός)

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Το όριο φοίτησης είναι το νέο άσυλο. Τι εννοώ; Πρόκειται για κάτι που συγκεντρώνει την προσοχή της κοινής γνώμης και μας αποπροσανατολίζει από την ουσία.

Η αναβάθμιση του πανεπιστημίου δεν θα έρθει με το να διαγράψει δέκα παλικάρια που παλεύουν να τελειώσουν έστω και στα 26 τους, μία σχολή.

Η αναβάθμιση θα έρθει όταν αυξηθεί η χρηματοδότηση, αξιοποιηθεί στο έπακρο ο τομέας της έρευνας και της καινοτομίας, απομακρύνουμε τα κομματικά συμφέροντα που διέπουν τους φοιτητικούς συλλόγους και κυρίως, όταν μπει επιτέλους η αξιολόγηση.

Τότε και μόνο τότε, θα λέμε πως κάναμε ένα βήμα μπροστά.

ΥΓ: Κοινώς; Καμία διαγραφή κανενός ενεργού φοιτητή.