Burger Joint: Είναι κρίμα και άδικο, να το αποκαλούμε μπεργκεράδικο.

Πηγαίνοντας προς το Burger Joint για το χριστουγεννιάτικο event του neolaiaTeam, είχα μία ευχή και μία βεβαιότητα.

Η ευχή: Μακάρι να μην υπερβάλει εντελώς ο Γκριτζάλας.

Η βεβαιότητα: Όσο καλό και αν είναι, θα είναι απλά ένα burgerάδικο.

Φτάνουμε στο εμπορικό του Παλαιού Ψυχικού και αφού κάνουμε δέκα δευτερόλεπτα σιγή, για το Τσίπι – τσίπι που στεγαζόταν κάποτε στον ίδιο χώρο, μπουκάρουμε.

Πρώτη εντύπωση: Ευρωπαϊκός αέρας, αρκετά ζεστός χώρος, ροκ μουσική, ωραίος κόσμος και φιλικό service.

Όλα καλά μέχρι εδώ.

Καθόμαστε στο καλύτερο τραπέζι του μαγαζιού (άποψή μου) στο βάθος δεξιά, που έχει κάτι σαν καναπέ.

Περιμένοντας τον Καπογιάννη να έρθει είπαμε να ξεκινήσουμε με κοκτέιλ και κανένα ορεκτικό, έτσι για ζέσταμα.

Γκριτζάλας και Πανάγος κέρδισαν σε επιλογές, αφού “τσίμπησαν” από ένα Herndrix Cucumber Martini:

Εγώ με τον μικρό Μπαρδάκη φαίνεται ότι παίξαμε safe στα ορεκτικά, αλλά η επιλογή του “πατάτες με τσένταρ και μπέικον για τη μέση” είναι ένας δείκτης για τις ποσότητες στις μερίδες!

Στη συνέχεια πήραμε μία πιτσούλα για τη μέση, καθώς μάθαμε ότι ο Καπογιάννης φτάνει από λεπτό σε λεπτό. Επιλέξαμε μία Quattro Formaggi:

Και τώρα στο κυρίως.

Θα μιλήσω με εικόνα:

Λίγα λεπτά μετά, επικρατεί σιωπή.

Το φαγητό μάς νίκησε.

Συνοψίζοντας:

Ναι το Burger Joint είναι το καλύτερο μπεργκεράδικο αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Και εξηγούμαι:

1. Το ψήσιμό του, ήταν τέλειο. Μετά από πολλές αποτυχίες που έχουμε πετύχει το τελευταίο διάστημα, πλέον για μένα αυτός είναι ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες.

2. Ο πιο βασικός παράγοντας όμως που κάνει το Burger Joint να ξεχωρίζει, είναι οι επιλογές.

Πάνω – κάτω, στα περισσότερα φαγάδικα αυτού του τύπου, οι επιλογές είναι μετρημένες. Ένα είδος κρέατος με μανιτάρια,  με μπλου τσιζ, με καραμελωμένα κρεμμύδια,  με 2 κιλά κιμά μέσα και είμαστε έτοιμοι. Εδώ κάθε Burger είναι ένα διαφορετικό πιάτο.

Ο Καπογιάννης έφαγε Burger από ελάφι. Καλά διαβάσετε. Burger από ελάφι.

Εγώ και Γιώργος ο Μπαρδάκης, φάγαμε με κατσικίσιο τυρί.

Ο Πανάγος έφαγε από βουβαλίσιο κρέας με χαμηλή χοληστερίνη.

Και θα μπορούσαμε να μην τρώγαμε καν Burger. Το Fried Chicken Parm, δεν είναι απλά κοτόπουλο πανέ με σος. Είναι ένα πολύ προσεγμένο και εκλεπτυσμένο πιάτο, που θα μπορούσες να βρεις σε ακριβό εστιατόριο.

Δηλαδή; Είναι κρίμα και άδικο, να το αποκαλούμε μπερκεράδικο. Γιατί τον κατάλογο τον επιμελούνται σεφ και όχι… “ψήστες”. Γιατί είναι τόσο καλό, που αποτελεί μία κατηγορία μόνο του, και πραγματικά δεν θα βρείτε ούτε έναν άνθρωπο που να έχει να προσάψει κάτι αρνητικό σε αυτήν τη μαγεία γεύσεων που μας χαρίζει απλόχερα.

Να πάω; Είσαι βλαμμένος; Τι λέμε τόση ώρα;

ΥΓ: Τα κοκτέιλ του, συναγωνίζονται στα ίσα τα αντίστοιχα των καλύτερων κοκτεϊλάδικων της Αθήνας.
ΥΓ2: Οι πίτσες του είναι αστεία καλές.
ΥΓ3: Και άλλοι έχουν καλής ποιότητας κρέατα. Αλλά εδώ μιλάμε για Burger από ελάφι. Για Burger από αγριογούρουνο. Έτσι απλά επειδή είναι γιορτές. Έτσι απλά, γιατί μπορεί.
ΥΓ4: Κάνει και delivery.
YΓ5: Φωτογραφίες από Χρήστο Πανάγο.