3 Άντρες. 7 Παιχνίδια. 1 Νικητής. #Allou!

Έχοντας μόλις προσγειωθεί από τον πύργο των 40 μέτρων, Χρήστος Πανάγος και Γιώργος Τσαλίκης, αναζητούν τον Γιώργο Μπαρδάκη, ακολουθώντας τις ξαφνικές ζητωκραυγές.

Περνώντας μπροστά από το μπουλούκι του κόσμου, φτάνουν στη στοχοβολή.

Εκεί ο Γιώργος Μπαρδάκης, κρατώντας ένα Β2 (από το counter strike) έχει κάνει το απίστευτο 28/30.

Τσαλίκης: Σιγά το κατόρθωμα. Κάτσε και θα δεις
Μπαρδάκης: “Μετά από σένα”

Τριάντα προσπάθειες ο Γιώργος Τσαλίκης. Τέσσερα τραπουλόχαρτα κάτω.

Μπαρδάκης: “Σχεδόν στατιστικό σφάλμα το να πετύχεις στόχο Τσαλίκη”.
Τσαλίκης: “Όπου να’ ναι βαράει”, και στραβοκαταπίνει θλίψη.

Ο Μπαρδάκης πήρε το όπλο του. Ξανά 28/30.Και παίρνει δώρο μία καμηλοπάρδαλη.

Τσαλίκης: “Ψήνεστε να κάνουμε ένα πρωταθληματάκι με όλα τα παιχνίδια;”
Μπαρδάκης: “Ναι, κανένα πρόβλημα. Να παίξουμε μπάσκετ οπωσδήποτε”.
Πανάγος: “Δεν είμαι καθόλου καλός στη μπουνιά” (σ.σ. Μπουνιά είναι αυτό που πέφτει ένας σάκος του μποξ και μετράει τη δύναμη με την οποία θα τον χτυπήσεις!).

Ξεκίνησαν με το σφυρί:

Μπαρδάκης: Στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν νάνος.

Ρίχνει. 4.250 πόντους

Πανάγος: Φέρτο εδώ.

Στραβορίχνει. 3.800 πόντους

Τσαλίκης: Δεν το χω καθόλου με τα παιχνίδια δύναμης.

Ρίχνει. 5.200 πόντους.

Πανηγυρισμοί.

Συνεχίζουν με τη μπουνιά

Τσαλίκης: Το ‘χω

Ρίχνει. Περισσότερο χάδι, παρά μπουνιά.

Πανάγος. Ρίχνει. 4.500

Μπαρδάκης:  Κάντε λίγο στην άκρη να περάσει ο Balboa.

Ρίχνει. 4.100.

Είναι ο Πανάγος δεν το είχε με τη μπουνιά…

Φεύγουν. Ήρθε η ώρα για το μπάσκετ.

Στήνονται στη σειρά.

Όπως στη διαφήμιση της Nike (δείτε την εδώ), γίνονται πάλι 10 χρονών και λένε ονόματα

Μπαρδάκης: Ρούντι Φερνάντεθ
Πανάγος: Λα Μπόμπα Ναβάρο
Τσαλίκης: Σκονογκίνι

Η μάχη είναι πόντο – πόντο.

Νικητής της πρώτης αναμέτρησης – παραδόξως – ο Τσαλίκης

Ξανά!

Μπαρδάκης: Διαμαντίδης
Πανάγος: Σπανούλης
Τσαλίκης: Τζόνι Ρότζερς

Όλα κρίνονται στο τελευταίο σουτ. Ο Μπαρδάκης έχει το προβάδισμα, για αυτό αφήνει τη μπάλα και ξεκινάει να κάνει άμυνα στον Τσαλίκη! Αυτός τον βλαστημάει και αφού τον αποφεύγει, ρίχνει ένα σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο (στο τέλος τα καλάθια μετράνε για 2).

Σκοράρει και κερδίζει.

Ο Πανάγος έχει αρχίσει ήδη να χάνει το ενδιαφέρον του. Πεινάει και κόβει βόλτες ψάχνοντας τα χοτ ντογκς.

Τααλίκης: Έλα ρε. Τρία παιχνίδια έμειναν.

Πετυχαίνουν “την μπάλα”. Η μπάλα είναι αυτό που βγαίνει μία μπάλα ποδοσφαίρου και πρέπει να κλωτσήσεις με όλη σου τη δύναμη.

Πανάγος: Θα κάνω πρώτος, αν και δεν το χω. Σουτάρει. Το μηχάνημα τρελαίνεται. Γράφει campeon και αναβοσβήνει ολόκληρο.

Τσαλίκης: Χαλασμένο θα ‘ναι.

Σουτάρει. 720 πόντοι.

Τσαλίκης: Στο κινένκτ που μετράει ποιος ξέρει μπάλα, είμαι πολύ καλός.

Κλασικά ψάχνουν τον Μπαρδάκη. Γυρνάνε το βλέμμα τους. Και βλέπουν αυτό:

Σε ένα σαλούν δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι.

Μένουν μόνο δύο παιχνίδια. Κανείς δεν σκέφτεται το σκορ. Τρέχουν στον ιππόδρομο.

Πρώτα τζογάρουν στο ποιος από τη σειρά που κάθεται ήδη θα κερδίσει.

Στη συνέχεια παίρνουν θέσεις.

Πρόκειται για τιτανομαχία.

Νικητής ο Γιώργος Μπαρδάκης.

Στις καρδιές του… κόσμου, ο Πανάγος:

Ένα τους έμεινε.

Ο κρίκος. Και τώρα διάλειμμα να μιλήσουμε για τον κρίκο.

Στη ζωή του, ένας  άντρας θα παίξει πολλά εθιστικά παιχνίδια. Ρουλέτα, Football Manager, Kino, Dota, WOW, Candy Crash. Ε, για τους κρίκους, δεν το περίμεναν ότι θα συνέβαινε αυτό:

Φαίνεται τόσο εύκολο που η συνεχόμενη αστοχία τους χτύπαγε κατευθείαν στον αντρικό εγωισμό.

Μετά από άπειρες προσπάθειες, κάποια στιγμή τελικά, πέτυχαν μπουκάλι  η Τζένη τους έδωσε ένα κουκλάκι, γιατί τους λυπήθηκε…

Είχε αρχίσει να νυχτώνει.

Γέλασαν με τη ψυχή τους, βλαστήμησαν τους κρίκους, πείραξαν ο ένας τον άλλο μέχρι δακρύων και συμφώνησαν πως νικητής είναι τελικά η φιλία (το γράφω τώρα και αυτοχειροκροτούμαι).

Πανάγος: Πάμε να φάμε ρε. Πεθαίνω.
Μπαρδάκης: Ναι, αλλά που;
Πανάγος: Πάμε, έχω τσεκάρει. Ακολούθησέ με.

Και έτσι, με ένα συναίσθημα ξεγνοιασιάς και εκτόνωσης, περπάτησαν αργά και ήρεμα προς το μαγαζί που τους πήγαινε ο Χρήστος.

Πλέον, τους είχε μείνει μόνο ένα μικρό καθήκον.

Να πάρουν τηλέφωνο τον Καπογιάννη και να τον κάνουν να φάει το πληκτρολόγιο από τη ζήλια του…

ΥΓ: Όποιος πει, πως σε αυτή την ιστορία δεν βρήκε τεράστιες ομοιότητες με τη συμπεριφορά των φίλων της δικής του παρέας, είναι ψεύτης.

ΥΓ2: Οι φωτογραφίες από τα πρώτα παιχνίδια λογοκρίθηκαν, επειδή ο ένας από τους τρεις έχει μία κακή συνήθεια που θα τον σκοτώσει, αλλά συνεχίζει να κάνει του κεφαλιού του. Ο ηλίθιος.

Τετραήμερο #Allou! στο neolaia.gr. Τρεις συντάκτες μας, πέρασαν ένα απόγευμα στο Allou! Fun Park, με στόχο να μπουν σε όλα τα “παιχνίδια”, να διασκεδάσουν και να φύγουν από εκεί, πιο ξέγνοιαστοι, πιο χαμογελαστοί, έχοντας ωραίες εμπειρίες να θυμούνται και ιστορίες να διηγούνται.