Το άλλο νόημα της θεωρίας των δύο άκρων

«Τα τελευταία χρόνια, πάντως, υπάρχουν πράγματι δύο άκρα στην πολιτική ζωή της χώρας, αλλά διαφορετικά από τα νοούμενα της «θεωρία των δύο άκρων». Αυτά είναι η ασκούμενη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική και όσοι εναπομείναντες με ζέση εξακολουθούν να τη στηρίζουν στο εσωτερικό και το εξωτερικό, καθώς, φυσικά, κι εκείνοι που εν έτη 2013 ομνύουν και εγκληματούν στο όνομα του νεοφασισμού-νεοναζισμού. Και η διαμάχη αυτή των δύο πραγματικών άκρων της ελληνικής πολιτικής ζωής αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο Μελιγαλά, ενώ τα γεγονότα που συνέβησαν φέτος εκεί, λίγες μόνο ημέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα, πιθανόν να διαδραμάτισαν το δικό τους ρόλο για τις τελικές αποφάσεις αντιμετώπισης της ΧΑ, στις σχετικές εντός «βαθιάς δεξιάς» συζητήσεις, πίσω από τις κουίντες του Μαξίμου και γενικότερα».

Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του μίλησε ανοιχτά για ακροδεξιά παρακυβερνητικά στοιχεία, φωτογραφίζοντας και συγκεκριμένα πρόσωπα στο περιβάλλον του κ. Σαμαρά, τα οποία έχουν κατά νου να μην αφήσουν με κάθε τρόπο την ανέλιξη μιας προοδευτικής κυβέρνησης στην εξουσία, ακόμα κι αν οι πολίτες το επιλέξουν. Θα είχε δίκιο κάποιος να πει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα όφειλαν να φροντίζουν πρώτα για τη δική τους ετοιμότητα και πληρότητα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, περίπτωση κατά την οποία ασφαλώς θα αναλάμβαναν σημαντικές ευθύνες, ανεξάρτητα από την ακριβή διάρθρωση της μορφής του κυβερνητικού σχήματος που θα αναλάμβανε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι αληθές ότι χρειάστηκε η δολοφονία του 34χρονου νέου μουσικού και ενταγμένου στην ευρύτερη αριστερά, Παύλου Φύσσα, στο Κερατσίνι για να υπάρξει συνολική, αν και μόνο εν μέρει έμπρακτη, καταδίκη στις νεοφασιστικές και νεοναζιστικές αντιλήψεις και πρακτικές της Χρυσής Αυγής κι από την πλευρά της κυβέρνησης. Με την ελπίδα να πρόκειται για το τελευταίο θύμα αυτής της φρικαλεώδους ιστορίας και με απαρχή τις συλλήψεις για το τραγικό γεγονός και τον περιορισμό των φασιστικών πράξεων πολιτικής βίας υπάρχει μια καλή ευκαιρία να «ξεβρωμίσει ο τόπος» από εγκληματικά και εν γένει ποινικώς ελεγχόμενα νεοναζιστικής προέλευσης στοιχεία, αλλά ακόμα κι υπό αυτές τις συνθήκες σημαντικός πυρήνας του πρωθυπουργικό επιτελείου και της ΝΔ επιμένει να επιχειρεί με τη θεωρία των δύο άκρων να εξισώσει όσα με καμία σοφιστική ανάλυση δεν εξισώνονται. Παρέχεται έτσι κάθε δικαίωμα στον κ. Τσίπρα να υποστηρίζει ότι ο ίδιος και το κόμμα του βρίσκονται στο στόχαστρο παρακυβερνητικού ακροδεξιού τμήματος, το οποίο προετοιμάζεται να τον εμποδίσει να κυβερνήσει, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο, ενδεχομένως, μέσο. Κάτι για το οποίο οι ιαχές Φαήλου Κρανιδιώτη για τις «σφαίρες που φυλάει για τον πραγματικό εχθρό» δεν αφήνουν αρκετές αμφιβολίες ότι τουλάχιστον στα μυαλά κάποιων, δυστυχέστατα, υπάρχει.

Αναντίρρητα, από κάθε δημοκράτη και ειρηνιστή καταδικάζεται συνάμα και κάθε μορφή πολιτικής βίας και ακροτήτων από όπου κι αν προέρχεται, διατηρώντας πάντως την παγκόσμια και ελληνική μνήμη «ζωντανή» για την ασύγκριτη επικινδυνότητα των ρατσιστικών-φασιστικών-ναζιστικών ιδεολογημάτων για τις ελεύθερες ανθρώπινες κοινωνίες. Μαζί με την κατηγορηματική καταδίκη των νεοναζιστικών και νεοφασιστικών αντιλήψεων και εγκληματικών πρακτικών – δολοφονιών, καταδικαστέα πρέπει να είναι και η ρητορική που συνδράμει ηθελημένα ή μη την άνθησή τους. Ρητορική που απαρτίζεται από τη διακηρυσσόμενη ως σωτήρια και εφαρμοζόμενη με ολέθρια οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά αποτελέσματα μνημονιακή πολιτική της εξαθλίωσης των πολιτών της χώρας, την εκ των πραγμάτων αποδεικνυόμενη μεταπολιτευτική έλλειψη παιδείας και ευρύτερης δημοκρατικής και πολιτιστικής κουλτούρας στον τόπο, αλλά και όσους κυβερνητικούς και μη, καθώς και κυρίαρχα ΜΜΕ, φιλοτέχνησαν εδώ και καιρό και εξακολουθούν να επενδύουν στη λεγόμενη «θεωρία των δύο άκρων». Με την εν λόγω κατασκευή επιχειρείται να εξισωθούν μεμονωμένα περιστατικά βίας των κατά καιρούς αποκαλούμενων για ευνόητους λόγους «γνωστών-αγνώστων», τα οποία είναι επίσης απολύτως καταδικαστέα, με την ολοφάνερα στην πράξη πολύ πιο επικίνδυνη χρήση πολιτικής και ρατσιστικής βίας – η οποία ταυτόχρονα εκθέτει βάναυσα τη χώρα διεθνώς – από οργανωμένες πολιτικές ομάδες-οργανώσεις και αναγνωρίσιμους πολιτικούς που δρουν μεν εντός τους συστήματος, συχνότατα όμως εκμεταλλευόμενοι κρατικές δομές και υπηρεσίες , τη λειτουργία των οποίων χρηματοδοτούν οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες.

Τα τελευταία χρόνια, πάντως, υπάρχουν πράγματι δύο άκρα στην πολιτική ζωή της χώρας, αλλά διαφορετικά από τα νοούμενα της «θεωρία των δύο άκρων». Αυτά είναι η ασκούμενη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική και όσοι εναπομείναντες με ζέση εξακολουθούν να τη στηρίζουν στο εσωτερικό και το εξωτερικό, καθώς, φυσικά, κι εκείνοι που εν έτη 2013 ομνύουν και εγκληματούν στο όνομα του νεοφασισμού-νεοναζισμού. Και η διαμάχη αυτή των δύο πραγματικών άκρων της ελληνικής πολιτικής ζωής αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο Μελιγαλά, ενώ τα γεγονότα που συνέβησαν φέτος εκεί, λίγες μόνο ημέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα, πιθανόν να διαδραμάτισαν το δικό τους ρόλο για τις τελικές αποφάσεις αντιμετώπισης της ΧΑ, στις σχετικές εντός «βαθιάς δεξιάς» συζητήσεις, πίσω από τις κουίντες του Μαξίμου και γενικότερα.

Οι φασιστικές-ναζιστικές αντιλήψεις που γεννούν τη ρατσιστική και εν γένει πολιτική βία όσο και η μνημονιακή πολιτική με τα ανυπολόγιστα θύματά που έχει επιφέρει στην ελληνική κοινωνία πρέπει να καταγγέλλονται χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και, μάλιστα, χωρίς σχεδιασμούς για την παρεμπόδιση οποιουδήποτε είτε να διατηρήσει την εξουσία – γιατί υπάρχει κι αυτό για όσους «στεναχωρήθηκαν» που πιστώνεται την όποια αυξημένη δημοσκοπική επιρροή η κυβέρνηση Σαμαρά για τις συλλήψεις της ηγεσίας της ΧΑ – είτε, κυρίως, να έρθει στα κυβερνητικά πράγματα, μετά από δημοκρατική λαϊκή εντολή.

Καιρός να αγωνιστούμε όλοι με όλες μας τις δυνάμεις, αντί για την περαιτέρω υποβάθμιση, για ουσιαστική ανύψωση της δημοκρατίας και των ακηδεμόνευτων επιλογών των πολιτών για την ευημερία τους . Αυτό είναι το στοίχημα για όλες τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου και με αυτόν τον πήχη αναμετρούνται σήμερα.