Ντράζεν. Πέτροβιτς.

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μου μπάλα μπάσκετ.

Τον πατέρα μου να τον παρακαλάω να με πάει “να με βάλει”, “να είμαι και εγώ” σε μία ομάδα μπάσκετ. Την εγγραφή μου. Τις 10,000 δραχμές που πλήρωσε τότε.

Τα ξενύχτια μαζί του, με το να βλέπουμε συνεχώς ΝΒΑ. Τον Παναθηναϊκό να σηκώνει το ευρωπαϊκό και να είμαι με πυρετό.

Τον ξάδελφο να λέει ιστορίες από αθλητές που είχε γνωρίσει στη προπόνηση.

Τον Drazen Petrovic.

Σαν σήμερα γεννήθηκε. Την ίδια μέρα έχουμε γενέθλια και πάντα μου έρχεται το μυαλό στην κατηγορία “#san_simera”.

Πάντα περνάω μια βόλτα απο το Youtube να δω πως έκανε τα πάντα να είναι τόσο απλά.

Σήκωσε τα πάντα. Πήγε NBA.

Ο Michael Jordan είχε δηλώσει μάλιστα πως ήταν ο μόνος που τον κοίταζε στα μάτια χωρίς να τον φοβάται.

Θα ερχόταν στον Παναθηναϊκό (;) αλλά δεν πρόλαβε. Ένα τροχαίο ατύχημα έκανε τον μεγαλύτερο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα να μας αφήσει.

* Κάποια στιγμή σίγουρα θα περάσω και από το Μουσείο του Drazen Petrovic, στο Ζάγκρεμπ. (http://www.drazenpetrovic.net/museum.html)