Νeolaia Θέμα | Τι σηματοδοτεί η επικράτηση Ομπάμα επί του Tea Party

Προβληματισμοί και προοπτικές μετά την επαναλειτουργία πλήθους δημοσίων υπηρεσιών των ΗΠΑ

Τελικά ο Πρόεδρος Ομπάμα πέτυχε την άρση του λουκέτου σε πλήθος υπηρεσιών του δημοσίου τομέα των ΗΠΑ. Και το κατάφερε χωρίς ουσιαστικές παραχωρήσεις προς την πλευρά των ρεπουμπλικάνων, κι ειδικά του ακραίου τμήματός τους, του λεγόμενου “Tea Party”.

Οι ψυχραιμότεροι ρεπουμπλικάνοι κουράστηκαν μετά από δύο και πλέον εβδομάδες αρνητισμού και παραγνώρισης της πραγματικότητας από τους πλέον ακραίους εκ των ομοϊδεατών τους του «Κόμματος του Τσαγιού», καθώς οι περισσότερων εκ των πρώτων εκλέγονται σε εκλογικές περιφέρειες με αυξημένο ανταγωνισμό στη μάχη τους με δημοκρατικούς υποψηφίους, έναντι των δεύτερων που, κατά βάση, εκλέγονται με ευκολία στις έδρες τους εναντίον υποψηφίων της δημοκρατικής πλευράς. Αποτέλεσμα, να υποκύψουν χωρίς ουσιαστικά «αντισταθμιστικά οφέλη» για την απόσυρση σειράς διατάξεων του προγράμματος υγείας των ΗΠΑ του Ομπάμα.

Ακολουθεί η παράθεση απόψεων νέων διεθνολόγων και πολιτικών επιστημόνων περί του τι πρακτικά σημαίνει για τις ΗΠΑ και τον κόσμο η έκβαση της εν λόγω κρίσιμης ιδεολογικοπολιτικής διαμάχης της άλλη πλευράς του Ατλαντικού:

Νίκη των προοδευτικών δυνάμεων έναντι του σκοταδισμού

Της Ελίζας Πολίτη*

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες όλος ο πλανήτης έγινε θεατής μιας ολόκληρη υπερδύναμης που παρέλυσε, εξαιτίας των παράλογων απαιτήσεων και των πολιτικών εκβιασμών φανατικών μελών του Κογκρέσου, επιφέροντας πλήγμα στην αμερικανική οικονομία επιβραδύνοντας το ρυθμό ανάπτυξης της. Αρκεί να σημειωθεί ότι απλώς και μόνο η απειλή μιας στάσης πληρωμών αύξησε το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ επιβαρύνοντας σημαντικά και το έλλειμμα τους.

Η «διέξοδος» που δόθηκε μέσα από τη ψήφιση νόμου για την αύξηση του ορίου δανεισμού απέτρεψε περαιτέρω αρνητικές συνέπειες όχι μόνο για την αμερικανική οικονομία, αλλά για την παγκόσμια και ιδιαίτερα για την ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς ο χρηματοπιστωτικός τομέας ΗΠΑ και Ευρώπης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος. Η «νίκη» αυτή του Προέδρου Ομπάμα ενάντια στο λαϊκισμό και τη στείρα υπηρέτηση συμφερόντων ξένων προς το δημόσιο συμφέρον αποτελεί παράδειγμα προς όλους. Αποδεικνύει ότι σε θέματα μείζονος πολιτικής σημασίας οφείλουν οι προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις να παλεύουν, ακόμα και με κόστος, ενάντια στις δυνάμεις της συντήρησης και του σκοταδισμού.

Απαιτείται περαιτέρω εμβάθυνση της Δημοκρατίας για την αποφυγή του ανεύθυνου πολιτικού λόγου. Απαιτούμε, ακόμα, περισσότερη διαφάνεια στη πολιτική πρακτική, ενημέρωση και εκπαίδευση για τη διαμόρφωση ενεργών, κριτικά σκεπτόμενων, πολιτών προκειμένου να αποφευχθούν ανεύθυνοι πολιτικοί, να εξαρθρωθεί ο λαϊκισμός και η

δημαγωγία και να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στη πολιτική ως τη μόνη διέξοδο για τα προβλήματα των πολιτών.

*Διεθνολόγος, πρ. Αντιπρόεδρος Νεολαίας Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος

«Λέγε με» και Πρόεδρο Τζόνσον…

Του Σταύρου Μαυρογένη*

Τι τελευταίες μέρες η παγκόσμια κοινότητα και όχι μόνο η διακυβέρνηση Ομπάμα, βρέθηκε όμηρος μια ακραίας ομάδας ρεπουμπλικάνων οι οποίοι ανήκουν στο περίφημο Tea Party. Στόχος τους η ακύρωση του Obamacare, της μεγάλης μεταρρύθμισης στο χώρο της υγείας την οποία χαρακτήριζαν ως «σοσιαλιστική». Ο Ομπάμα με την σταθερή του θέση δίχασε το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων, απομόνωσε το Tea Party και γνωστοποίησε παγκοσμίως του κινδύνους που ελλοχεύουν σε μια ενδεχόμενη ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη στροφή του εκλογικού σώματος.

Η απαλλαγή από το άγχος επανεκλογής για δεύτερη τετραετία μπορεί να απελευθερώσει και άλλες προοδευτικές δυνάμεις παρά τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων από τους Ρεπουμπλικάνους. Παράλληλα στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, η αποφυγή μονομερούς επέμβασης στη Συρία και η διαχείριση της κατάστασης μέσω της θεσμικής διαδικασίας του ΟΗΕ ενίσχυσε το προφίλ της χώρας και έδωσε μεγαλύτερη ευχέρεια ελιγμών σε αντίστοιχες μελλοντικές καταστάσεις.

Ο Ομπάμα αυτή τη στιγμή είναι ενισχυμένος τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Στο εσωτερικό θα πρέπει να συνδυάσει πλέον το όνομα του με μεταρρυθμίσεις εφάμιλλες της Great Society του Λίντον Τζόνσον και στο εξωτερικό με πολυμερείς θεσμικές πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα την υπογραφή μια νέας παγκόσμιας συμφωνίας για την κλιματική αλλαγή στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Παρίσι το 2015.

*Διεθνολόγος

Ρωγμή από το μέλλον!

Της Κατερίνας Μαμώλη*

Η συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων και προβλέπει την άνευ όρων χρηματοδότηση της κυβέρνησης μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, καθώς και την αύξηση του πλαφόν δανεισμού της χώρας μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, θεωρήθηκε νίκη του Μπάρακ Ομπάμα από την άποψη ότι επικοινωνιακά το κόστος του αδιεξόδου, βαραίνει τους Ρεπουμπλικάνους και δη την ομάδα των εξτρεμιστών του «Tea Party», οι οποίοι κατάφεραν να κερδίσουν λίγα πράγματα αναφορικά με το Obamacare. Πάντως, ήδη είχαν γίνει επιπλέον παραχωρήσεις σχετικά με το ζήτημα του φορέα παροχής υγειονομικής περίθαλψης.

Ωστόσο, παρά την προφανή αυτή πολιτική νίκη Ομπαμα και την ανακούφιση για τα 46 εκατομμύρια ανασφάλιστους Αμερικανούς, σε ένα δεύτερο επίπεδο, η πολιτική αυτή αντιπαράθεση σηματοδοτεί δύο βασικά ζητήματα: Πρώτον, όσον αφορά την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τα πιο αδύναμα και φτωχά στρώματα των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να

πληρώνουν το κόστος της διάσωσης των τραπεζιτών και του κεφαλαίου που προέκυψε μετά την κρίση του 2008 και επιβαρύνει το ομοσπονδιακό δημόσιο χρέος, ξεπερνώντας πλέον το 100% του ΑΕΠ (23 τρις δολάρια ενίσχυση, ήτοι ενάμιση ΑΕΠ των ΗΠΑ). Η ουσιαστική αντιπαράθεση μεταξύ Δημοκρατικών και Συντηρητικών αφορά τη «δόση του φαρμάκου» και όχι την αλλαγή πολιτικής.

Δεύτερον, σημαντικές εξελίξεις σηματοδοτούνται και στο διεθνές επίπεδο όσον αφορά τον κυρίαρχο ρόλο των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία και για την προώθηση ενός «από-αμερικανοποιημένου κόσμου» (σύμφωνα με αναφορά σε κεντρικό άρθρο του το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων, Xinhua, 15/10/2013). Ενδεικτικό αυτού, η συμφωνία Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας λίγες μέρες πριν, να αρχίσουν να εφοδιάζουν η μια την άλλη με συνάλλαγμα, ώστε να αποφευχθεί να χρησιμοποιηθεί το δολάριο ως «ενδιάμεσο» νόμισμα σε περίπτωση στάσης πληρωμών των ΗΠΑ. Ρωγμή που μας αφήνει να δούμε μια «εικόνα» από τον πολυπολικό κόσμο του μέλλοντος; Ίσως…

*Πολιτική Επιστήμονας

Το «σερί» καλά κρατεί…

Της Μαριλένας Φλέσσα*

Η πολιτική κρίση η οποία συγκλόνισε τις τελευταίες είκοσι μέρες τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του πλανήτη, έθεσε σε υποχρεωτική αργία 800.00 δημοσίους υπαλλήλους της και κινδύνευσε να καταλήξει σε γενική στάση πληρωμών. Αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή με μία συμφωνία που επετεύχθη εντός τριών ωρών. Πύρρειος μπορεί, αλλά αδιαμφισβήτητη η νίκη Ομπάμα έναντι των ρεπουμπλικανών. Η άρση του λουκέτου που επιτεύχθηκε χωρίς ουσιαστική υποταγή του Ομπάμα στις αντιπολιτευτικές εντός Κογκρέσου πιέσεις, συμπληρώνει το «σερί» επικράτησής του στις αντιπαραθέσεις με τους συντηρητικούς σε θέματα προϋπολογισμού, για τρίτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια.

Παρόλο που το πλήγμα για την αμερικανική οικονομία στις διεθνείς αγορές ήταν καίριο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ φάνηκε αμετακίνητος στη θέση του για συνέχιση και ολοκλήρωση του μεγαλεπίβολου σχεδίου του για κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια των φτωχότερων στρωμάτων. Παράλληλα, η στήριξη των σκληροπυρηνικών του Tea Party στα επιχειρηματικά και φαρμακευτικά αμερικανικά λόμπυ απέτυχε να επιβεβαιωθεί (και) θεσμικά.

Η μάχη δεν τελειώνει εδώ και μάλιστα αναμένεται να συνεχιστεί πιο έντονα από το νέο έτος. Ωστόσο, αν το “Obamacare” καταφέρει να ολοκληρωθεί χωρίς σημαντικές απώλειες, τότε ο εμπνευστής του θα εξασφαλίσει – δικαίως- υστεροφημία στην αμερικανική πολιτική σκηνή.

*Διεθνολόγος