Neolaia Θέμα | «Να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα» ή απαρχή νέας κοινωνικής αλληλεγγύης

Το λουκέτο στην ΕΡΤ φέρνει την τακτική του κοινωνικού αυτοματισμού στα όριά της ή ανοίγει το δρόμο για περισσότερα λουκέτα;

Η ιστορία του λουκέτου της ΕΡΤ και οι δραματικές εξελίξεις που το ακολούθησαν μοιάζουν με σύγχρονο «κουτί της Πανδώρας». Όχι μόνο για την αλήστου μνήμης πλέον κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας, αλλά και γενικότερα για ευρύτερες ιδεολογικές διεργασίες στην κοινωνία όσο και στο πολιτικό σύστημα. Το ερώτημα, μετά από όλα αυτά, συνοψίζεται στο αν πράγματι η αυταρχική κίνηση Σαμαρά ανοίγει το δρόμο αξιοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού για σειρά νέων λουκέτων ή θα αποδειχθεί πύρρειος πρωθυπουργική νίκη, μετά την οποία η τακτική του κοινωνικού «διαίρει και βασίλευε» μέχρι την τελική επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού βρήκε επιτέλους τα όρια της και στον… επόμενο τόνο το λουκέτο θα επιστραφεί αρμοδίως…

Διαφορετικές προσεγγίσεις του ζητήματος παρατίθενται παρακάτω στο σχολιασμό του πλέον επίκαιρου θέματος της προηγηθείσας ταραχώδους εβδομάδας.

Ορέστης Κολοκούρης, Στέλεχος Οικολόγων Πράσινων

Προστασία των δημόσιων αγαθών

Ο δρόμος για περισσότερα λουκέτα έχει ανοίξει από χρόνια. Σήμερα απλώς επιβεβαιώνεται ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν σταματούν ούτε στα πιο στοιχειώδη. Δυστυχώς τον ίδιο καιρό περνάει στην τελευταία φάση για ιδιωτικοποίηση η δημόσια επιχείρηση παροχής νερού της Θεσσαλονίκης- έτσι περνάμε πλέον στην ιδιωτική διαχείριση και της ζωής αυτής κάθε αυτής- το νερό είναι η ζωή.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η περίπτωση της ΕΡΤ έγινε άμεσα αντιληπτή ακριβώς γιατί η τηλεόραση μπαίνει στα σπίτια μας. Η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου έχει πολύ περισσότερη σημασία από την όποια αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Δείχνει την υπεράσπιση που δίνει η κοινωνία σε αυτό το δημόσιο αγαθό και στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρείχε ως τώρα, απαντώντας έτσι αρνητικά στην τακτική κοινωνικού αυτοματισμού.

Όχι γιατί δεν υπήρχαν κάποιοι προνομιούχοι και αρκετές σπατάλες και μη αξιοκρατική στελέχωση, αλλά γιατί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τις επιλογές ξεπουλήματος και αυταρχισμού που επιλέγει η σημερινή κυβέρνηση.

Σταύρος Μαυρογένης, Διεθνολόγος

Για όλα φταίει το… “Greek success story”

Μπορεί εν ριπή οφθαλμού να έπεσε το μαύρο στα τρία κρατικά κανάλια, ωστόσο η χώρα παρακολουθεί τους δέκτες της το δράμα που εκτυλίσσεται αναφορικά με τη δημόσια τηλεόραση. Ριζοσπαστική μεταρρυθμιστική κίνηση ή αυταρχική πρωτοβουλία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στην τρικομματική;

Από ότι φαίνεται το επιτελείο Σαμαρά στον επικοινωνιακό απόηχο του “Greek success story” με μια τακτική κίνηση μεγάλου βεληνεκούς όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ επιχείρησε να φέρει πολλαπλά πλήγματα στην ήδη πληγωμένη συνοχή της τρικομματικής. Ο Σαμαράς βλέπει μεσοπρόθεσμα και ίσως να επιζητεί τις εκλογές. Οι τελευταίες του κινήσεις από το αντιρατσιστικό και έπειτα στοχεύουν στο μαλακό υπογάστριο των συντηρητικών ψηφοφόρων και στην επιστροφή τους στην κοιτίδα της ΝΔ. Έχοντας κεφαλαιοποιήσει το 20%, ο Σαμαράς κυνηγάει την αυτοδυναμία που θα του λύσει τα χέρια.

Θα έχουν ενδιαφέρον οι περαιτέρω αντιδράσεις των έτερων παικτών του πολιτικού στίβου. Ίσως ήρθε η ώρα για πραγματική ζύμωση στο προοδευτικό στρατόπεδο και επεξεργασία κοινών θέσεων και προτάσεων.

Πάνος Τσέλλος, Ψυχολόγος

Ελπιδοφόρο μήνυμα κοινωνικής ενότητας

Είναι προφανές, πως με το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, ο Πρωθυπουργός πόνταρε στην άμεση ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού. Στόχος του, σχεδόν όλοι οι πολίτες να ταχθούν ενάντια στους 2.600 απολυμένους εργαζομένους- «χαραμοφάηδες».

Με 2000 άμεσες απολύσεις ήθελε να «χορτάσει» τους δανειστές αλλά και να νομιμοποιήσει στην συλλογική συνείδηση τέτοιου είδους «μεταρρυθμιστικές» κινήσεις. Ο κοινωνικός αυτοματισμός ενεργοποιήθηκε, όμως, για κακή τύχη των κυβερνόντων, περιορίστηκε σε μια – διόλου ευκαταφρόνητη αλλά πάντως – μειοψηφία (δημοσκοπικά 30-35%). Γιατί, μαζί με τα κανιβαλικά ένστικτα της μειοψηφίας, ενεργοποιήθηκαν – έστω και καθυστερημένα – και τα δημοκρατικά ανακλαστικά κεντροαριστερών και φιλελεύθερων.

Οι ιστορικές μνήμες εγχώριων αυταρχικών καθεστώτων ξύπνησαν, η συνειδητοποίηση της διακυβέρνησης με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου επιτεύχθηκε, το συναισθηματικό δέσιμο με την ιστορία και την ποιότητα σειράς προγραμμάτων της ΕΡΤ ανεδύθη και κάπως έτσι οι πολίτες βρέθηκαν και πάλι διαμαρτυρόμενοι ενάντια σε μια αδιέξοδη πολιτική. Οι αντιστάσεις που προβλήθηκαν για την σωτηρία της ΕΡΤ μπορούν να ερμηνευτούν μόνο ως  ένα ελπιδοφόρο μήνυμα κοινωνικής ενότητας και αλληλεγγύης.

Κωνσταντίνος Πλιάτσικας, Φοιτητής Παν. Πειραιά

Εφόσον πέρασε το λουκέτο στην ΕΡΤ έρχονται κι άλλα!

Έπειτα από το λουκέτο στην ΕΡΤ, η κυβέρνηση προχώρησε στο γνωστό «διαίρει και βασίλευε» ή… «κομψότερα» στον κοινωνικό αυτοματισμό, όπως έγινε γνωστός από την περίοδο Σημίτη και μετά. «Διώχνουμε βολεμένους», «τους πληρώνετε ακριβά για το τίποτα», «κλείνουμε το άντρο της διαφθοράς, κάνοντας βαθιές τομές», είναι μερικά μόνο από τα λαϊκίστικα τσιτάτα που χρησιμοποίησαν διάφορα κυβερνητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν τρόπον τινά εμφύλιο μέσα στους κόλπους της εργατικής τάξης.

Βασιζόμενοι στην άγνοια και την επιφανειακή ανάλυση γεγονότων των πολλών, τα κατάφεραν, αλλά όχι στο βαθμό που επεδίωκαν. Πλήθος κόσμου αντέδρασε στην αυθαίρετη απόλυση 2.656 εργαζομένων, το κλείσιμο ενός δημοσίου οργανισμού με ιστορία, σα να είναι τσιφλίκι της εκάστοτε κυβέρνησης, την καταπάτηση του συντάγματος και της ίδιας της δημοκρατίας.

Η ουσία όμως είναι μία, εφόσον πέρασε το λουκέτο στην ΕΡΤ, με τέτοιες αυθαίρετες διαδικασίες, έχει, δυστυχώς, ανοίξει ο δρόμος για πολλά ακόμα λουκέτα!