Απόψεις | Ο υπέροχος κόσμος μας

Περιφερόμενος αυτές τις μέρες ανάμεσα σε χιλιάδες διαδηλωτές που διαμαρτύρονται κάθε βράδυ στην Αγία Παρασκευή για την διακοπή της αναμετάδοσης του προγράμματος της ΕΡΤ, συνειδητοποιώ το μεγαλείο της αξίας και της σημασίας που έχει για τον απλό πολίτη ο χώρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Αναλογιζόμενος τις προηγούμενες περιπτώσεις απεργιών που έλαβαν χώρα και ατόνησαν μπροστά στον αποφασιστικό κυβερνητικό αυταρχισμό αλλά και την ανεκτική αδιαφορία της λαϊκής βάσης, προσπαθώ να συλλάβω τον ρόλο της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του Internet και των έντυπων μέσων στην καθημερινότητά μας.

Δεν λέω, η ΕΡΤ είναι κάτι παραπάνω από ένα κανάλι, έναν σταθμό ή ένα blog… H ΕΡΤ είναι ιστορία, είναι συναίσθημα, είναι μνήμη, είναι πολιτισμός, αθλητισμός και ενημέρωση μαζί… Ακόμα και αυτήν την τελευταία περίοδο της συντηρητικής διακυβέρνησης που είχε αρχίσει κάπως να φθίνει παρασυρόμενη από το επικίνδυνο κυνήγι των ποσοστών τηλεθέασης, η ΕΡΤ παρέμενε μακράν το πιο χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς των ποιοτικών εκπομπών που μορφώνουν, προβληματίζουν και τελικά συμβάλλουν στην πνευματική ανάταση…

Όμως, αν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τις τελευταίες εξελίξεις αυτές καθεαυτές, ή μάλλον αν επιδιώξουμε να χρησιμοποιήσουμε το εν εξελίξει συλλαλητήριο προς εξαγωγή γενικότερων και ευρύτερων συμπερασμάτων, θα διαπιστώσουμε την δύναμη αλλά και την ευθύνη που κρατάμε στα χέρια μας όσοι αρθρώνουμε δημόσιο λόγο… Θα αντιληφθούμε την σημασία που ενυπάρχει στην καθημερινή εισχώρηση του δημοσιογραφικού λόγου σε κάθε σπίτι… Θα συνειδητοποιήσουμε την αξία του να ενημερώνεις, να ψυχαγωγείς, να προβληματίζεις, να εκνευρίζεις, να υβρίζεις και να υβρίζεσαι, να θίγεις εκούσια ή ακούσια, να αγαπάς και να αγκαλιάζεις, να σχολιάζεις, να κρατάς συντροφιά, να προσφέρεις συγκινήσεις… Θα καταλάβουμε τι σημαίνει τελικά η οικοδόμηση καθόλα ανθρωπίνων σχέσεων, ακόμα και αν αυτές στην προκειμένη περίπτωση παραμένουν απρόσωπες…

Κι είναι ακριβώς αυτό που γκρεμίζεται σήμερα στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ… Είναι το απρόσωπο στοιχείο που δίνει την θέση του στο απόλυτα προσωπικό, είναι τα τείχη της απόστασης μεταξύ πομπού και δέκτη που καταρρέουν, τώρα που ο κίνδυνος της εξωγενούς και οριστικής ρήξης της σμιλευμένης εδώ και δεκαετίες σχέσης μεταξύ δημοσιογράφων- ακροατών, τηλεθεατών και αναγνωστών είναι περισσότερο από ποτέ απειλητικά υπαρκτός… Είναι την ισχυρή αυτή σχέση που προσπαθούν να προασπίσουν οι πολίτες συρρέοντας μαζικά στα γραφεία της Αγίας Παρασκευής, αλλά και οι δημοσιογράφοι που –υπερβαίνοντας εαυτόν- προσπαθούν να εκπέμψουν από παντού, με κάθε τρόπο… Και κάπως έτσι ξαναβλέπουμε την ΕΡΤ της δημιουργίας, αλλά πέραν τούτου, βλέπουμε και συνειδητοποιούμε το μεγαλείο του χώρου μας, την σημασία του ρόλου μας, το μέγεθος της ευθύνης μας… Βλέπουμε πως ό, τι λέμε και γράφουμε έχει αντίκτυπο συναισθηματικό αλλά και πρακτικό, ό, τι δημοσιεύουμε κρίνεται και αν είναι ποιοτικό επιβραβεύεται μ’ αυτήν την άλλοτε σιωπηρή κι άλλοτε πρόδηλη αγάπη και αναγνώριση.

Και κάπως έτσι, καθίσταται ευκρινής και ξεκάθαρος πλέον ο λόγος που οι απεργίες των καθηγητών, των ναυτεργατών αλλά και των εργαζομένων στο μετρό, δεν στάθηκαν ικανές να ξυπνήσουν την αγανάκτηση και την αλληλεγγύη. Είναι γιατί η δημοσιογραφία είναι συνώνυμη της μαζικής και ταυτόχρονης επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης. Είναι γιατί κάθε εκπομπή και κάθε άρθρο αποτελούν έναν κοινό τόπο επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών μέσω συζήτησης και σχολιασμού για καθετί που βλέπουμε ακούμε ή διαβάζουμε. Είναι γιατί η σχέση με τα media και τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτά και μας μιλούν, οικοδομείται συν τω χρόνω σταθερά και αδιάκοπα, δημιουργώντας γλυκές εξαρτήσεις, ανείπωτους θαυμασμούς και έρωτες, σιωπηρές σκέψεις…

Όλα τούτα ανταμοίβονται σήμερα… Ανταμοίβονται με την συγκινητική αλληλεγγύη αλλά και την ακόμα πιο συγκινητική συνειδητή ή ασυνείδητη λήθη και εκούσια ή ακούσια παράβλεψη των όποιων αρνητικών της ΕΡΤ… Οι πολίτες που ουκ ολίγες φορές διαμαρτυρήθηκαν για αστοχίες της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης στέλνουν σήμερα ένα σημαντικό μήνυμα που εν συντομία μπορεί να αποδοθεί ως : «Έχουμε ανάγκη την ΕΡΤ κι ας είναι αμαρτωλή, κύριε Σαμαρά…». Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνουν εξυγιαντικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Το θέμα είναι όμως πως κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι για να εξορθολογιστούν οι δαπάνες της ΕΡΤ έπρεπε να μαυρίσουν οι οθόνες και να σιγήσουν τα ραδιόφωνα…

Οι εκλογές είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ… Κι αυτό γιατί κανείς απ’ τους συμβούλους του Πρωθυπουργού δεν φρόντισε να είναι στοιχειωδώς διορατικός, ώστε να προβλέψει την δικαιολογημένη αγανάκτηση και τους συμβολισμούς που γεννώνται συνειρμικά και αυθόρμητα για τέτοιου είδους αυταρχικές αποφάσεις. Τα ΜΜΕ απλά επιβεβαιώνουν τον –όπως είδαμε- καθόλου τυχαίο ρόλο τους. Αυτόν της 4ης εξουσίας.