Neolaia Θέμα | Τι χρειάζεται για την «Ανάσταση» της ελληνικής κοινωνίας

Πως θα ξαναβρεί τη μαχητικότητα και δημιουργικότητα της διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά της…

Η ελληνική κοινωνία μοιάζει να ζει εδώ και καιρό σε μια παρατεταμένη Μεγάλη Εβδομάδα. Το κλίμα της απαισιοδοξίας είναι πανταχού παρών. Εν μέσω πνιγηρής μνημονιακής ύφεσης και γενικευμένης μιζέριας οι πολίτες έχουν χάσει τόσο τη δημιουργικότητα όσο και την αγωνιστικότητα τους, με αποτέλεσμα, να μην υπάρχει σε αυτή τη δύσκολη φάση ορατός δρόμος ανάκαμψης και λυτρωτικής «αναστάσιμης» εξόδου από τα «πάθη» της λιτότητας, της ανεργίας και της ανέχειας για μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Αποτελούν μέγα ζητούμενο οι όροι και οι συνθήκες μέσα από τις οποίες οι πολίτες θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για τους ίδιους και τη νέα γενιά. Διαφορετικές προσεγγίσεις καταγράφονται για το πώς η Ελλάδα μπορεί να εξέλθει από το τέλμα της και να ζήσει ένα δικό της «Πάσχα».

   Θόδωρος Τσίκας, Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος, Μέλος Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ

Ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και δυναμικού

Η κοινωνία πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της. Ότι μόνο με σκληρή δουλειά και μεθοδική πρoσπάθεια, μπορεί να υπερβεί τις αντιξοοότητες, κι ότι κανείς δεν μας υπονομεύει, αλλά και κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Το εθνικό σπορ της μετάθεσης ευθυνών, οδηγεί σε αδιέξοδο. Οφείλουμε να αφήσουμε τις «εύκολες» λύσεις, διότι απλούστατα δεν υπάρχουν! Οι διεκδικήσεις δεν σταματούν, αλλά ο εξαναγκασμός των άλλων είναι φενάκη.

Να εγκαταλείψουμε τις θεωρίες συνωμοσίας, που «βλέπουν» παντού εχθρούς. Οι συμμαχίες είναι πολύτιμες. Θα τις διατηρήσουμε με ενίσχυση της αξιοπιστίας μας. Αν κατανοήσουμε πως, τα δικαιώματα πάνε μαζί με την τήρηση υποχρεώσεων και δεσμεύσεων. Με απομόνωση και περιχαράκωση, οι συνθήκες θα επιδεινωθούν δραματικά. Οι βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Η «ασφάλεια» των συνηθειών, είναι απατηλή.

Η στασιμότητα οδηγεί σε οπισθοδρόμηση, καθώς οι άλλοι δίπλα μας τρέχουν γρήγορα εμπρός. Είναι επείγουσα η ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις δημιουργικότητας.

Κατερίνα Μαμώλη, Ψυχολόγος – Πολιτική Επιστήμονας

Αυτοπροσδιορισμός πολιτών και προοδευτικής πολιτικής ελίτ

Η κρίση του 2008 αποτελεί κορύφωση – συμπύκνωση μιας τριπλής ήττας των δυτικών κοινωνιών που ξεκίνησε στα 90’s με την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σκέψης: Ήττα της πολιτικής έναντι των αγορών, των δυνάμεων της εργασίας έναντι του κεφαλαίου. Απέναντι σε αυτό, που εσωτερικά σήμερα αποτυπώνεται στα μνημόνια, και προκειμένου να καλλιεργηθεί η λαϊκή αυτοπεποίθηση για ένα προοδευτικό πρόγραμμα οι πολίτες πρέπει να αυτό-προσδιοριστούν συνολικά.

Τη θέση της εσωτερίκευσης της ήττας, της μιζέριας που αναπαράγουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ και του καταναλωτισμού της προηγούμενης περιόδου, πρέπει να πάρει η ενεργή πολιτική συμμετοχή και η πνευματική ανασυγκρότηση. Είμαστε πολίτες και όχι καταναλωτές πολιτικών προϊόντων – υπήκοοι, υποκείμενα και όχι αντικείμενα του ιστορικού γίγνεσθαι.

Επίσης, απαιτείται το πέρασμα από το στείρο και από μόνο του μη πλειοψηφικό καταγγελτικό λόγο, στον προγραμματικό. Όταν το μνημόνιο είναι ήδη η ζώσα πραγματικότητα οι προτάσεις για την μετα-μνημονιακή Ελλάδα πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο. Χρειάζεται αυτοπροσδιορισμός που οδηγεί στην πολιτική και κοινωνική δράση πολιτών και προοδευτικών πολιτικών ελίτ.

Κώστας Τσιρώνης, Δικηγόρος – Δημοτικός Σύμβουλος Γαλατσίου

Σωστή καθοδήγηση από σωστούς ταγούς!

Η Ελληνική κοινωνία πρέπει να βρει εκ νέου τον προσανατολισμό, τα ιδανικά και τις αξίες που απώλεσε την τελευταία δεκαετία μιμούμενη τα εισαγόμενα πρότυπα του εύκολου κέρδους και της «λαμογιάς» των προηγούμενων χρόνων. Πρότυπα, τα οποία προωθήθηκαν από την κεντρική πολιτική σκηνή στο λαό, πρέπει να δώσουν τη θέση τους στις χαμένες αξίες της φυλής μας, όπως η εργατικότητα, το φιλότιμο και η φιλομάθεια. Χρειαζόμαστε όμως σωστή καθοδήγηση από σωστούς πολιτικούς ταγούς για αντιστροφή του κλίματος της ηττοπάθειας και της μιζέριας που διακατέχει την κοινωνία μας.

Η νεολαία θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αξία της μόρφωσης ως πρωταρχικό και μοναδικό στόχο. Το σχολείο, τα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να αλλάξουν δομές και σύστημα εκπαίδευσης και να ξεφύγουν από τη στείρα και μη γόνιμη μόρφωση και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να προσπαθήσουν να ενισχύσουν το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα με την εύρεση νέων τρόπων ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των μαθητών.

Κωνσταντίνος Πλιάτσικας, Φοιτητής Παν. Πειραιά

Ζητείται αυτοοργάνωση, αλλά και ένας… «ηγέτης»

Είναι γεγονός πως οι δημοσκοπικοί δείκτες αισιοδοξίας έχουν πιάσει πάτο και οι Έλληνες δείχνουν να έχουν χάσει το αγωνιστικό πνεύμα διεκδίκησης των δικαιώματων τους, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Έχουν απογοητευτεί από το διαμορφωμένο σκηνικό στη χώρα, σε όλα τα επίπεδα, και μοιάζουν παραδομένοι κι έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα αμαχητί!

Αρκεί, όμως, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, για να αλλάξουν τα πάντα από τα θεμέλια. Να δράσουν προσεγμένα και μεθοδικά, με κύριο γνώμονα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Επιθυμητός παράγοντας, για να αρχίσει να οικοδομείται κάτι τέτοιο είναι ένας (τρόπον τινά) «ηγέτης», κυρίως πνευματικός και ιδεολογικός καθοδηγητής, που θα βγει μπροστά και θα εμπνεύσει και τους υπόλοιπους να κινηθούν προς μία τέτοια κατεύθυνση. Γιατί δυστυχώς για το λαό μας, δείχνει πως μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της δύναμης, που έχει στα χέρια του.