Neolaia Θέμα | Μπορεί ο Άκης να αποτελέσει «κολυμβήθρα του Σιλωάμ»;

Μπορεί ο Άκης να αποτελέσει «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για το πολιτικό σύστημα;

Τι άλλο χρειάζεται ο πολιτικός κόσμος για να ξανασταθεί στα πόδια του…

Η δίκη του πρώην υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου άρχισε με αναβολή αμέσως μετά τη λήξη της δίκης και ισόβιας καταδίκης του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου. Πολλοί προδικάζουν ανάλογο τέλος και για τη δίκη του κατηγορούμενου «πράσινου» Θεσσαλονικιού πολιτικού και της συζύγου του, προκειμένου να ικανοποιηθεί κατά το δυνατόν το κοινό αίσθημα σε περίοδο βαθιάς κρίσης που η κοινωνία ζητά παραδειγματική απόδοση ευθυνών στους πολιτικούς ταγούς που χρησιμοποίησαν τη θέση τους για προσωπικό πλουτισμό και αποδείχτηκαν ακραία λαίμαργοι στην άσκησης της εξουσίας που τους δόθηκε.

Θα χρησιμοποιηθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος ως το «άλλοθι» του πολιτικού κόσμου για να επιτευχθεί η κοινωνική ηρεμία ή πολιτικο-δικαστική εξουσία θα αντιληφθεί ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να δομηθεί από την αρχή και σε στέρεες βάσεις; Τη δική τους θέση παρουσιάζουν παρακάτω νέοι επιστήμονες που παρακολουθούν τα κοινά.

Σπύρος Καρανικόλας, Δικηγόρος – Δρ. Νομικής Λονδίνου

«Κλειδί» η πραγματικά ανεξάρτητη Δικαιοσύνη

Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου αποτελεί απλώς την «κορυφή του παγόβουνου» των πολιτικοοικονομικών σκανδάλων της τελευταίας πολιτικής περιόδου. Δεν είναι, ακόμα, γνωστό αν η έκβαση της δίκης και η εικαζόμενη ποινή θα αναλογούν στις πράξεις του πρώην υπουργού ή αν θα αντιμετωπιστεί εξοντωτικά και ως εξιλαστήριο θύμα, όπως συνέβη πρόσφατα με την υπερβολική ποινή της ισοβίου καθείρξεως του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης Β. Παπαγεωργόπουλου.

Το βέβαιο είναι ότι απαιτούνται θεμελιώδεις αλλαγές στη λειτουργία της ίδιας της Δικαιοσύνης, η οποία πρέπει πράγματι να καταστεί ανεξάρτητη, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα και συμβαίνει σε κάθε χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Όταν οι δικαστικές αρχές διορίζονται με πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, μόνο εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί ότι στη συνέχεια η ηγεσία της Δικαιοσύνης φαίνεται να κατευθύνεται ή να είναι δεκτική σε πιέσεις από το πολιτικό σύστημα και τους ισχυρούς εκπροσώπους της πολιτικής ελίτ του τόπου.

Η ανοχή της ανομίας μπορεί να τερματιστεί μόνο με πραγματική και πλήρη διάκριση των εξουσιών. Από αυτό θα κριθεί και το αν το πολιτικό σύστημα θα αναγεννηθεί ή θα συνεχίσει τη βύθισή του στις υπάρχουσες ζοφερές παθογένειές του.

Γιώργος Οικονόμου, Οικονομολόγος – Επιχειρηματίας

Οι καιροί ου μενετοί…

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος φέρεται να έστησε ένα κυκλικό σύστημα εξωχώριων εταιρειών ξεπλύματος βρώμικου πολιτικού χρήματος σε μαφιόζικα πρότυπα. Η δίκη του αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για να αποδείξει το σύστημα εξουσίας στη χώρα ότι κατανόησε τους λόγους που ο τόπος έφτασε ως εδώ και σε ποια λάθη διολίσθησαν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.

Η πολιτική ελίτ αν θέλει να αναβαπτιστεί στη συνείδηση του κόσμου οφείλει να μην μείνει στον πρώην κορυφαίο του ΠΑΣΟΚ, αλλά να ξεσκεπάσει και όσους άλλους συμμετείχαν σε τέτοιας έκτασης διαφθορά. Οφείλει να νομοθετήσει κίνητρα για όσους ομολογούν και αποδέχονται να επιστρέψουν μέρος των χρημάτων που παρανόμως απέκτησαν και γενικότερα ένα θεσμικό πλαίσιο που θα αποτρέπει τον πολλαπλασιασμό φαινομένων τύπου «Τσοχατζόπουλου», παρότι δεν φαίνεται ως τώρα να υπάρχει η σχετική πολιτική βούληση.

Οι καιροί ου μενετοί…

Παναγιώτης Τσέλλος, Ψυχολόγος

Άλλα κίνητρα ενασχόλησης με την πολιτική

Δυστυχώς ή ευτυχώς η δίκη Τσοχατζόπουλου δεν φαίνεται αρκετή ώστε να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Η προφυλάκιση του πρώην υπουργού ικανοποιεί εν μέρει το λαϊκό αίσθημα, αλλά δεν δύναται να συμβάλει στο να ξεχαστούν πρόσφατα περιστατικά συγκάλυψης της διαφθοράς πολιτικών προσώπων.

Η εν λόγω δίκη, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει την απαρχή αλλαγών αντιμετώπισης περιπτώσεων διασπάθισης δημοσίου χρήματος. Η σύσταση προανακριτικών και εξεταστικών επιτροπών για πρόσωπα και γεγονότα που προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα στο παρελθόν, σε συνδυασμό με την τροποποίηση του Συντάγματος στα άρθρα 62 (περί ακαταδίωκτου των βουλευτών) και 86 (περί διαδικασιών διώξεων υπουργών), και η αυστηροποίηση του νόμου «περί ευθύνης υπουργών», μπορούν να σταδιακά να αποκαταστήσουν την ελπίδα των πολιτών για δικαιοσύνη, ισονομία και πραγματική προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος.

Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται η συνειδητοποίηση πως τα κίνητρα για την ενασχόληση με την πολιτική πρέπει να καθορίζονται αποκλειστικά από ειλικρινές ενδιαφέρον για έναν τόπο και τον λαό του.

Κωνσταντίνος Πλιάτσικας, Οικονομολόγος

Να ακολουθήσουν κι άλλοι «αμαρτωλοί»…

Άρχισε η δίκη Τσοχατζόπουλου όπως αναμενόταν (με αναβολή) και αναμένουμε εξελίξεις για να φανεί, εάν το πολιτικό σύστημα θα ακολουθήσει την πεπατημένη οδό τόσων και τόσων διεφθαρμένων καθεστώτων στο παρελθόν.

Βρίσκουμε δηλαδή κάποιον, που δεν κρατούσε ούτε τα προσχήματα, τον χρίζουμε εξιλαστήριο θύμα και ξεπλένουμε και οι υπόλοιποι τις αμαρτίες μας στα μάτια των πολιτών. Σίγουρα η περίπτωση του πρώην υπουργού είναι από τις πιο χαρακτηριστικές, αλλά δεν είναι η μόνη!

Και για να μπορέσει ο πολιτικός κόσμος να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του μέσου Έλληνα πολίτη πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο κ. Τσοχατζόπουλος (εφόσον στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες), αλλά και να ακολουθήσουν κι άλλοι «αμαρτωλοί» που υπήρξαν και υπάρχουν στους κόλπους του. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν μπορούν να υπολογίζουν στην αφέλεια των πολιτών, καθώς τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πιο υποψιασμένοι από κάθε άλλη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.