Neolaia Θέμα | Τι μπορεί σήμερα να σηματοδοτήσει ένα νέο '21 για τη χώρα μας και τη νέα γενιά της

Η περιγραφή άθλων της παλιγγενεσίας ανήκει στο παρελθόν του εφησυχασμού, ζητούμενο τώρα η αξιοποίηση των μηνυμάτων της

Τέτοιες ημέρες τα περισσότερα από τα προηγούμενα χρόνια στα μέσα ενημέρωσης κυριαρχούσαν επετειακές αναφορές για τα κατορθώματα και τους άθλους των αγωνιστών του ’21. Σήμερα, εν μέσω βαθιάς κρίσης και σύγχρονων θυσιών του ελληνικού λαού, η δημόσια συζήτηση αναγκαστικά παίρνει άλλο νόημα. Περισσότερο, πλέον, ενδιαφέρει τι θα μπορούσε να σημαίνει το μήνυμα του αγώνα για την απελευθέρωση και τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους στις τραγικές για μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και, σε κάθε περίπτωση, δυσάρεστες για όλους μνημονιακές ημέρες που διάγει η χώρα, παρά ενδιαφέρουσες εξιστορήσεις για την αφετηρία της πορείας του γένους κι ενός ακόμα βεστφαλιανής δόμησης έθνους – κράτους.

Το σύγχρονο νόημα της εθνεγερσίας του 1821 για την ελληνική κοινωνία αναλύεται παρακάτω υπό το πρίσμα της πρακτικής του αξίας για το εγγύτερο και απώτερο μέλλον της χώρας και των σύγχρονων πολιτών της.

Κώστας Τσιρώνης, Δικηγόρος Αθηνών, Δημοτικός Σύμβουλος Γαλατσίου

Καμία σύγκριση!

Είναι ανακριβές να ομιλούμε με σημερινούς πολιτικούς όρους  για εθνική επανάσταση εναντίον του κατακτητή και να παραλληλίζουμε τον εθνικό αγώνα κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας  με τη σημερινή και απόλυτη κυριαρχία της Ε.Ε εναντίον όλων των κρατών και ιδίως εναντίον της χώρας μας. Και τούτο διότι όσο και να θέλουμε να βρούμε κοινά σημεία αυτά δεν υπάρχουν, διότι στην μεν πρώτη περίπτωση η κυριαρχία του 1821 πραγματοποιήθηκε με  βίαιη και ένοπλη επιβολή δυνάμεων  κατά του έθνους μας, ενώ στη δεύτερη εμείς οι ίδιοι και εν πολλοίς οι κυβερνήσεις που εκλέξαμε φρόντισαν να μας φέρουν σε αυτή την κατάσταση και να επισφραγίσουν την οικονομική κυριαρχία της Ε.Ε διαμέσου της Γερμανίας στη χώρα μας, με τις συνεπακόλουθες πολικές προεκτάσεις του ελλείμματος της κυριαρχίας του έθνους μας στο έδαφός του. Ούτε εμείς οι Έλληνες μπορούμε να συγκριθούμε με αυτούς τους φωτισμένους ανθρώπους που δρώντας ανιδιοτελώς μας απελευθέρωσαν από τον Τουρκικό ζυγό με θυσίες κάτω από το εθνικό σύνθημα της επανάστασης, “Ελευθερία ή Θάνατος”.

Μαριλένα Φλέσσα, Διεθνολόγος – Νομικός Περιβάλλοντος

Προσπερνώντας τις διάφορες εθνικιστικές κορώνες περί «εθνικής παλιγγενεσίας» και «αφύπνισης των ραγιάδων», μια εξίσου αντικειμενική ανάγνωση της ιστορίας θα ήταν αυτή  της επίσημης εξάρτησης της Ελλάδας από το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο. Η σύσταση ενός κράτους που ξεκίνησε με τα λεγόμενα «δάνεια ανεξαρτησίας» και δεν μπόρεσε ποτέ ουσιαστικά να αποδεσμευτεί στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος.

Οι έλληνες πολίτες, εβρισκόμενοι σήμερα σε μία κοινωνική προσωπική σύγχυση και σε μια προσπάθεια να επανανοηματοδοτήσουμε τους όρους και τα σύμβολα, αντιλαμβανόμαστε το προφανές: ποτέ δεν καταφέραμε να σταθούμε συλλογικά και οργανωμένα  απέναντι σε οτιδήποτε καταπιεστικό ή άδικο, και κυρίως χωρίς να περιμένουμε την έξωθεν χείρα βοηθείας. Κι αν όπως λέγεται «η Ιστορία διδάσκει», σε αυτό το μάθημα παραμένουμε χρόνια μετεξεταστέοι.

Γιώργος Οικονόμου, Επιχειρηματίας

Να ξεριζώσουμε κλίκες και κατεστημένα συμφέροντα

Η απαρχή της επανάστασης είναι αναντίρρητα η προσήλωση στην κοινωνική αλληλεγγύη, σε μια εποχή που δικαίως ή αδίκως πολλοί συνάνθρωποί μας αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανέχειας, σε επίπεδα που ποτέ προηγουμένως δεν είχε συμβεί στην Ελλάδα. Απόλυτα αναγκαίο, επίσης, είναι να κυριαρχήσει μια νέα ηθική, βασισμένη σε κοινωνικές συλλογικές αξίες, σε κάθε πτυχή της νεοελληνικής ζωής.

Είναι, ακόμα, πολύ σημαντικό να αποδεσμεύσουμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά τις πλέον ρηξικέλευθες δυνάμεις που διαθέτουμε εντός, τόσο κοινωνικά όσο και προσωπικά. Να βρούμε τα εμπόδια και τις γραφειοκρατικές στρεβλώσεις και αγκυλώσεις και να τις ξεριζώσουμε άμεσα, αν είναι δυνατόν μονομιάς καταπολεμώντας χωρίς περιστροφές τα κατεστημένα συντεχνιακά και παρασιτικά επιχειρηματικά συμφέροντα και κάθε είδους «κλίκα» που μέχρι σήμερα επιβάλει τη θέλησή της οδηγώντας το κοινωνικό σύνολο στον όλεθρο.

Κωνσταντίνος Πλιάτσικας, Φοιτητής Οικονομικών, Παν. Πειραιά

Με αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση όλα γίνονται

Η 25^η Μαρτίου του 2013 αποτελεί  ημέρα του απόλυτου σουρεαλισμού για τη χώρα μας. Τιμάται η έναρξη της επανάστασης μιας «χούφτας» ανθρώπων απέναντι σε μία τεράστια αυτοκρατορία, αντίθετα με τη δουλοπρέπεια που επιδεικνύει μεγάλο μέρος των Ελλήνων (με μπροστάρηδες τους πολιτικούς ηγέτες) στην Ευρώπη των ισχυρών και των συμφερόντων. Ίσως να είναι και στο DNA του λαού να νοιώθει πρώτα την απόλυτη εξαθλίωση και υποδούλωση και έπειτα να εξεγείρεται.

 Άραγε υπάρχει κάτι που μπορεί αυτή τη στιγμή να ξεσηκώσει τους Έλληνες για τη χαμένη ανεξαρτησία τους και τα καταπατημένα δικαιώματά τους; Όσο δεν ενδιαφερόμαστε και δεν διεκδικούμε πράγματα, κοιτάζοντας ο καθένας τη βολή του, το πρόβλημα θα φτάσει σύντομα στην πόρτα μας. Η συνειδητοποίηση πως όσο δεν διεκδικούμε, τόσο κλέβουμε από το μέλλον των τωρινών και μελλοντικών γενιών μπορεί να γίνει το κίνητρο ενός νέου ’21. Η συνταγή παραμένει ίδια με τότε: Αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση και όλα είναι δυνατά!