Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου...

Αυτές τις μέρες μπαίνουν οι νέες σειρές.

Καλό κουράγιο παίδες.

Εμείς από εδώ, σας αφιερώνουμε το δίστιχο:

Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου.
Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου.

Τι βράδυ είναι αυτό που δεν μπορώ να κοιμηθώ
Σαν το μαλάκα όρθιος, μπροστά σε μια σκοπιά.
Μου είπαν μην καπνίζω, όμως γουστάρω τον καπνό.
Η μόνη συντροφιά σε τούτη τη βραδιά.

Κοιτάω τα όνειρα μου, μπροστά μου να βαράνε προσοχή,
Το κορμί μου ντυμένο σε μια φορεσιά χακί.
Και ζαχαρώνω όταν κοιτάζω κλειστή την ντελαμώνα
Και λέω να τους χαρίσω τα δεκαεννιά μου χρόνια.

Κάθομαι κάτω, σκέφτομαι, κανένας δεν αξίζει.
Ενώ το κρύο δύο τέσσερις εμένα να θερίζει.
Σκάει μύτη και η έφοδος, το σύνθημα θυμήσου.
Στραβώνω με τ’ αστέρια του, του λέω “άντε γαμήσου”.

Τελείωσε η σκοπιά μου και στο θάλαμο πηγαίνω.
Το ξέρω, όμως, τίποτα πλέον δεν περιμένω.
Ο παλιός με περιμένει, με βλέπει και γελάει.
Το ξέρω όπως και χθες, γαμιώντας θα με πάει.

Αποφάσισα από σήμερα την μοίρα μου ν’ αλλάξω.
Εξάρτυση, παραλλαγή και κράνος να πετάξω.
Και αν αυτό δε σου αρέσει, θα το κάνω αύριο ξανά.
Στ’ αρχίδια μου θα γράφω κάθε καραβανά.

Το πρωί που θα με στήσουνε μπροστά στο λοχαγό,
Το πήρα πια απόφαση χύμα να του τα πω.
Εξάλλου δεν μπορώ να απολογηθώ,
Μην ξεχνάτε με το ζόρι πως με φέρατε εδώ.

Τα όνειρα μου έχουνε πάρει ένα πράσινο χρώμα,
Με αστέρια για φόντο μου τα `θάψαν στο χώμα.
Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου.
Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου.

Τα όνειρα μου έχουνε πάρει ένα πράσινο χρώμα,
Με αστέρια για φόντο μου τα `θάψαν στο χώμα.
Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου.
Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου.

Είναι βράδυ ξανά, κατά τις 12 η ώρα.
Όλα είναι ήσυχα εκτός από τα κινητά μας.
Μηνύματα, τηλέφωνα σε γκόμενες και φίλους.
Εγώ τους λέω να στείλουμε μήνυμα στη μαγκιά μας.

Με ζαλίσαν οι σειρές μου για αγάπη και χαρά.
Εγώ θέλω μια φωτιά, έτσι να περνάω καλά.
Όλοι ακούνε τραγούδια, γι’ αγάπες και λουλούδια.
Ενώ εγώ τσακώθηκα εχθές με τ’ αγγελούδια.

Περνάει ο καιρός και λέω άδεια να πάρω.
Μου τη κόβει ένα βύσμα και φρικάρω.
Κάθομαι τα λέω μ’ ένα τύπο από τη Θεσσαλονίκη
που εδώ και πέντε μήνες δεν έχει δει το σπίτι.

Μου λέει “Υπομονή, γιατί περνάει ο καιρός”
Που θα πάει θα γίνω κάποτε και εγώ παλιός.
Η μετάθεση για τη σειρά μου σαν θα `ρθει,
τι να λέει, όπου και να πάω θα φοράω χακί.

Με στείλανε μαγειρεία έτσι για να μου τη σπάσουν,
Δεν τους παίρνω εγώ χαμπάρι γιατί είμαι παλληκάρι.
Δεν παίρνω διαταγές από λοχίες αδερφές.
Το ξέρω αύριο στα πέντε μέτρα θα `μαι πάλι.

Απόσταση απ’ το κύριο με τα τρία αστέρια,
Αφού με το ρουφιάνο του χθες ήρθαμε στα χέρια.
Γιατί κώλο δεν έστησα στα κόμπλεξ τα δικά τους,
στ’ αρχίδια μου το έγραψα το σήμα στο γιακά του.

Τα όνειρα μου έχουνε πάρει ένα πράσινο χρώμα,
Με αστέρια για φόντο μου τα θάψαν στο χώμα.
Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου.
Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου.