Στόχος η εξάλειψη του νεοναζισμού και όχι η εξόντωση του Κατίδη, του Γ. Βούρου

Το θέμα του προκλητικού πανηγυρισμού – ναζιστικού χαιρετισμού του 20χρονου ποδοσφαιριστή Γ. Κατίδη και ο ισόβιος αποκλεισμός που του επιβλήθηκε από τις εθνικές ομάδες έχει προκαλέσει μια δυναμική διαλεκτική στο χώρο του διαδικτύου και γενικότερα των ΜΜΕ και στον δημόσιο διάλογο, τόσο για την ίδια την ενέργεια του ποδοσφαιριστή όσο και για την αυστηρή ποινή της ΕΠΟ για το ατόπημά του. Το «N» απευθύνθηκε στον γνωστό ηθοποιό, πρώην Βουλευτή και φίλαθλο της ΑΕΚ, Γιάννη Βούρο, ο οποίος δέχθηκε να συνεισφέρει με τη δική του οπτική στη δημόσια συζήτηση που έχει ξεκινήσει από το Σάββατο του βράδυ και ύστερα για το θέμα.

Του Γιάννη Βούρου

Ο νεαρός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Κατίδης διέπραξε ένα έγκλημα αν θεωρήσουμε ως αυτονόητο τον χαρακτηρισμό “έγκλημα” όταν πρόκειται για χαιρετισμό που ευθέως παραπέμπει στους Ναζί. Σκοπός της ποινής σε οποιαδήποτε αδικήματα διαπράττει ο άνθρωπος μέσα σε ένα σύστημα κανόνων και νόμων, σύμφωνα με το Τσέζαρε Μπεκαρία που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου ποινικού δικαίου, δεν είναι η εκδίκηση, αλλά ο σωφρονισμός αυτού που διέπραξε το αδίκημα και ο παραδειγματισμός των άλλων.

Το ζητούμενο λοιπόν όσον αφορά την περίπτωση Κατίδη είναι να συνειδητοποιήσει τι έπραξε και να μην το επαναλάβει. Συγχρόνως να δοθεί η δυνατότητα και να γίνει αντιληπτό από όλους τους άλλους, όσοι ψηφίζουν με ελαφριά καρδιά την νεοναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, πόσο μεγάλο, πόσο καθοριστικό για το μέλλον της χώρας λάθος είναι η υποστήριξη που προσφέρουν σε αυτή την εγκληματική οργάνωση.

Ο στόχος της Πολιτείας δεν πρέπει να είναι η «εξόντωση» του Κατίδη, αλλά η «εξόντωση» του νεοναζισμού. Επομένως ναι, ορθώς επιβλήθηκε ποινή στον Κατίδη. Αλλά ισόβια; Πώς μπορεί να μεταφραστεί αυτό το ισόβια στη ζωή και το μέλλον ενός πολίτη-αθλητή? Κερδίζει κάτι η δημοκρατία μας ή εντέλει χάνει από τον ισόβιο αποκλεισμό του; Μήπως ο ισόβιος αποκλεισμός του Κατίδη θα σημάνει αυτόματα και τον ισόβιο αποκλεισμό του νεοναζισμού; Όχι, βέβαια. Το μόνο που θα καταφέρει η κοινωνία με την ποινή αυτή είναι να στείλει τον Κατίδη εσπευσμένα στην «αγκαλιά» της Χρυσής Αυγής. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Η μόνη νίκη που μπορεί να κατακτήσει ο φασισμός με αντίπαλο τη δημοκρατία θα είναι όταν την αναγκάσει να αλλάξει πρόσωπο και να απαρνηθεί το κεκτημένο της επιείκειας. Αυτό πρέπει να είναι το όπλο όλων μας αν θέλουμε επί της ουσίας να σώσουμε τη Δημοκρατία μας από τον προελαύνοντα νεοναζισμό.

Εν κατακλείδι – και μετά από την τοποθέτηση – αποκήρυξη του φασισμού από τον ίδιο τον Γιώργο Κατίδη – ναι σε μια ποινή που θα βοηθήσει τον ίδιο αλλά και κάποιους άλλους να καταλάβουν το λάθος της πράξης, όχι στην «θανατική» ποινή του, όχι στο δημόσιο λιντσάρισμα του, όχι στην κοινωνική του απομόνωση.