Ντροπή μας ο Κατίδης, αλλοίμονό μας αν γεμίσουμε «Κατίδηδες»…

Ορισμένοι, όχι απαραίτητα κακοπροαίρετα, διακρίνοντας από την πλευρά τους κάποια υπερβολή στην κατακραυγή Κατίδη, έσπευσαν να του δώσουν κάποια ελαφρυντικά, βασιζόμενοι στο νεαρό της ηλικίας, σε πιθανή έλλειψη γνώσης, ακόμα και στην ποδοσφαιρική ιδιότητα, αν και ο αθλητισμός ιδανικά πρεσβεύει τα ιδεώδη της αλληλεγγύης και οι πρωταγωνιστές του υποχρεούνται να το γνωρίζουν καλά αυτό. Στην πραγματικότητα, κι αν παρατηρήσει καλά τις πρώτες δηλώσεις του ποδοσφαιριστή για το νόημα του πανηγυρισμού με ναζιστικό χαιρετισμό που ευθέως ο ίδιος τον συνέδεσε με τη Χρυσή Αυγή, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία!

Δεν έχει τόση σημασία αν η ποινή του ισόβιου αποκλεισμού του Γ. Κατίδη από τις εθνικές ομάδες μετριαστεί σε επόμενη φάση, το σίγουρο είναι ότι στην παρούσα φάση το μήνυμα πρέπει να ισχυρό τόσο από την ομάδα του όσο και από την Ομοσπονδία. Είναι εξόχως ανησυχητικό ότι ο ποδοσφαιριστής ρίσκαρε μια τέτοια ενέργεια, παρότι είχε γνώση της τύχης αντίστοιχων καλοκαιρινών ρατσιστικών δηλώσεων της αθλήτριας του στίβου Βούλας Παπαχρήστου που τελικά της στοίχησαν τη συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, αλλά δεν δίστασε να προβεί στον πανηγυρισμό του και αντίστοιχες δικές του δηλώσεις.

Κι όσοι υποτιμούν το κίνητρο και την επιμονή ορισμένων να προβάλουν ρατσιστικό, φασιστικό, ακόμα και ναζιστικό λόγο, ας μην ξεχνούν ότι οι αθλητές παίζουν και το ρόλο του προτύπου στη νεολαία. Ένας νέος, ωραίος, μοντέρνος αθλητής που γεύεται την καλή ζωή στα νυχτερινά κέντρα και σκοράρει στα γήπεδα είναι αναμενόμενο αυτό που προβάλλει ως ιδανικό να επηρεάζει συνομήλικους και νεαρότερους από τον ίδιο προς την κατεύθυνση που με τον τρόπο τους προτείνει σε κάποιο τουλάχιστον βαθμό.

Σε μια εποχή, μάλιστα, σοβούσας κρίσης που η αντίδραση των νέων διοχετεύεται με ευκολία προς μορφές έκφρασης βίας με εθνικιστικό περιτύλιγμα, όπως μπορούν με ευκολία να βεβαιώσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές που βιώνουν την άνθηση ακραίων πολιτικών εκφράσεων στα ελληνικά σχολεία, κάτι τέτοιο γίνεται ακόμα πιο εύκολο. Τέτοιες μορφές, όμως, απαράδεκτης έκφρασης όσο λογικό είναι να εμφανίζονται στο παρακμιακό ελληνικό παρόν, άλλο τόσο οφείλουν όσοι αντιλαμβάνονται το βαθύ και δυνητικά εξοντωτικό για την κοινωνία πρόβλημα να τις αντιμετωπίζουν χωρίς καμία απολύτως περιστροφή και δικαιολογία και, φυσικά, στη ρίζα τους με κάθε πρόσφορο τρόπο.

Το πρόβλημα δεν είναι ο Κατίδης καθεαυτός και η τραγική συμπεριφορά του, παρότι δεν είναι δυνατό να του επιτραπεί να αποφύγει τις ευθύνες του με τον τρόπο που έδρασε. Το θέμα είναι να ενεργήσουμε σε κάθε επίπεδο προκειμένου να προλάβουμε να μη γεμίσουμε σε χρόνο ρεκόρ «Κατίδηδες».

Και για να συμβεί αυτό κοινωνία, πολιτικό σύστημα και Πολιτεία πρέπει να αναλάβουμε πάραυτα τις ευθύνες μας, ώστε να επέλθει μέσα από την σκληρή αυτοκριτική και αληθινά δημοκρατικές και βιώσιμες αναπτυξιακές πολιτικές η ανάκαμψή μας. Μόνο έτσι θα αποφευχθούν τα επινίκια των σκοτεινότερων δυνάμεων της αντίδρασης πάνω στα ερείπια του τόπου μας, τη στιγμή που δεν θα υπάρχει πλέον καμία προοπτική επιβίωσης της χώρας όπως ιστορικά, από άποψη αρχών και αξιών, τη γνωρίσαμε.