Κριτική Παράστασης | Άνθος του Γιαλού

Επτά ολόκληρα χρόνια προετοίμαζε και εξασκούταν στην ερμηνεία του ο Τάκης Χρυσικάκος για να μάθει την παπαδιαμαντική διάλεκτο. Με μεγάλη επιτυχία λοιπόν έπεσε στις 11 Μαρτίου η αυλαία της παράστασης Άνθος του γιαλού. Μια παράσταση βασισμένη σε τρία έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, “Το μοιρολόγι της φώκιας”, “Έρως-Ήρως” και το “Άνθος του γιαλού”, στο θέατρο Λύχνος στο Γκάζι.

Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η Μάνια Παπαδημητρίου, η οποία έχει σκηνοθετήσει επίσης την παράσταση “Άκου τι λέει” πάνω σε κείμενα του Μπέκετ, το έργο “Νικαράγουα Περιστατικό 315”, καθώς και “Ο άλλος θάνατος της Ιωάννας της Λωρραίνης”.

Ο Τάκης Χρυσικάκος εκτέλεσε την ερμηνεία του πρώτου σκέλους της παράστασης που περιλάμβανε τη συνύφανση των έργων του Παπαδιαμάντη. Επρόκειτο για έναν μονόλογο με ιδιαίτερη ένταση, ο οποίος διήρκησε γύρω στις 2 ώρες, σε γλώσσα καθαρεύουσα, με ιδιωματισμούς, περιγραφική και με ποιητικό ρυθμό. Κρατώντας ένα παλιό μικρό βιβλίο, ο ηθοποιός διέσχιζε τη σκηνή που θύμιζε παραλία και αφηγούταν με πλούσιες περιγραφές τα τρία έργα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Τελειώνοντας την ερμηνεία του, δήλωσε πως μέσα στον επόμενο χρόνο θα ασχοληθεί με τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη.

Στο δεύτερο σκέλος της παράστασης, στη σκηνή ανέβηκε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων μαζί με την Ανδριάνα Λυκουρέση, οι οποίοι ερμήνευσαν ζωντανά τραγούδια, υπό τη συνοδεία μαντολίνου, κιθάρας και φυσαρμόνικας. Το κεντρικό τους θέμα ήταν η αγάπη, η μοναξιά και οι αναμνήσεις. Το κάθε τραγούδι έκρυβε και μια ανθρώπινη ιστορία με τον δικό της καημό.

Ανατρίχιαζα στο κάθε άκουσμα τραγουδιού, πράγμα το οποίο μου κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον. Δεν έλειψαν όμως και τα λόγια που μετέφεραν νοήματα «Οι παλιές αγάπες είναι σαν τις τοιχογραφίες στις εκκλησίες. Όλες μένουν εκεί και με το χρόνο φθείρονται. Όμως οι αληθινές εξ αυτών δραπετεύουν από το παρελθόν, τρέχουν στο μέλλον και ελπίζουν να γίνουν ξανά παρόν.» ή «Η αγάπη είναι τελικό συναίσθημα. Δεν χρειάζεται το πολύ και το λίγο.»

Ύστερα από τρεισήμισι ώρες παράστασης, τα φώτα της σκηνής έσβησαν μετά από ανέκδοτα, ένα τραγούδι σε ιταλικό στίχο και μερικές μαντινάδες. Έφυγα από το θέατρο με μια τόσο γλυκιά και χαλαρή διάθεση. Θα βαθμολογούσα αυτή την παράσταση με 4 στα 5.