Περιμένοντας μια ζωή το σαββατοκύριακο

Έφτασε πάλι η Παρασκευή και όλοι γράφουμε και λέμε πόσο χαιρόμαστε που επιτέλους πέρασε άλλη μια γεμάτη βδομάδα και κάνουμε σχέδια για το σαββατοκύριακο.

Από το σχολείο ακόμα κάνουμε αυτή την καταμέτρηση των ημερών, γκρινιάζοντας τη Δευτέρα και χοροπηδώντας την Παρασκευή. Δε χρειάζεται να έχεις κανονίσει κάτι ιδιαίτερο για το διήμερο, αρκεί η μαγική έννοια του σαββατοκύριακου για να χαμογελάσεις. Ακόμα κι αν ξεκλέψεις 1-2 ώρες κάθε μέρα να μην κάνεις τίποτα ή αν βγεις το Σαββατόβραδο να το ρίξεις επιτέλους λίγο έξω, νιώθεις πως κατάφερες να ξεφύγεις.

Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της καθημερινότητάς που το σαββατοκύριακο έχει αντικαταστήσει πλέον τις παλιές καλές διακοπές, που τόσο περιμέναμε και πλέον αποτελούν ανάμνηση. Πάνε αυτά. Πλέον σαββατοκύριακο και πολύ μας είναι. Και εδώ έρχεται το αιώνιο ερώτημα: γιατί όταν ξεκουραζόμαστε, περνάμε καλά, το ρίχνουμε έξω περνάει η ώρα γρηγορότερα; Γιατί να μην υπάρχει μια μέρα ανάμεσα στο Σάββατο και την Κυριακή;

Γιατί να μην υπάρχουν πιο….πολλά Σαββατοκύριακα μέσα στη βδομάδα; 🙂