Noteblog #16 | Τι να πεις για το (εκάστοτε) Υπουργείο Παιδείας...

Το να κρίνεις, είναι σίγουρο πανεύκολο. Γιατί δεν κάνατε το ένα, γιατί δεν κάνατε το άλλο. Μερικά όμως φαινόμενα είναι εξοργιστικά…

Τόσα χρόνια στις σχολές, παρατηρούταν ένα αίσχος. Αναφέρομαι στο διεφθαρμένο και πλήρως προχειροφτιαγμένο φαινόμενο των μεταγραφών. Φοιτητές που δικαιούνταν μεταγραφή αλλά αργούσε η έγκρισή της με αποτέλεσμα να μην ξέρουν τι θα γίνει στην πρώτη εξεταστική τους. Καθηγητές που έπρεπε να το παίξουν ηθικοί και παράνομοι ή σκληροί και νόμιμοι, επιτρέποντας σε αγχωμένους πρωτοετείς να εξετασθούν ή όχι. Γραμματείες που υπερφορτωνόντουσαν με έγγραφα και δουλειά και… εξωπανεπιστημιακές πιέσεις. Κυρίως, ιδρύματα που σχεδιάστηκαν να υποδέχονται 250 φοιτητές και κατέληγαν να έχουν 450!

Πάει λοιπόν το προηγούμενο υπουργείο και λέει: “Ποιοι δικαιούστε μεταγραφή; Αυτές οι κατηγορίες. Φτιάχνουμε τόσες θέσεις (τόσο επί τοις εκατώ επί των εισακτέων) και θα έχετε άλλη βάση. Σας βοηθάω επειδή το έχετε ανάγκη”. Σύστημα που είχε προβλήματα, αλλά τουλάχιστον ένα πλάνο. Έρχεται λοιπόν το νέο υπουργείο και συνειδητοποιεί ότι η οικονομική κατάσταση των πολιτών, έχει φτάσει στα άκρα. Αντί λοιπόν, να βοηθήσει τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να φτιάξουν δωρεάν (και όχι απαραίτητα δημόσιες) εστίες, με φοιτητική μέριμνα που θα λύνει τα προβλήματα των φοιτητών σε μετακίνηση και τροφή, αποφάσισε ΞΑΝΑ, να επαναφέρει τις μεταγραφές.

Σαν κερασάκι στην τούρτα βέβαια, μας επιφύλασσε και άλλη μία έκπληξη. Την επιστροφή της βάσης του 10. Λογικό. Μόνο δυο χρόνια έχει που καταργήθηκε και μόλις 7 χρόνια από όταν πρωτοδημιουργήθηκε.

Και έτσι λύθηκε και μία τεράστια απορία. Πώς στο διάολο δεν αλλάζει τίποτα τόσα χρόνια; Μα φυσικά λαμβάνοντας μέτρα που πριν λίγα χρόνια καταργήθηκαν και θα ξανακαταργηθούν. Έτσι πρόκειται για ένα εκκρεμές, που απλά πηγαίνει πέρα δώθε, αλλά ποτέ δεν θα αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία του.

Απλώς, μπρος – πίσω.