Η Διεθνής Αμνηστία για τους αντιρρησίες συνείδησης

Η Διεθνής Αμνηστία σε ανακοίνωσή της εξέφρασε την απογοήτευσή της για τις συνεχιζόμενες δίκες των αντιρρησιών συνείδησης, σχολιάζοντας ταυτόχρονα το προβληματικό νομικό πλαίσιο ως προς την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα.

Με αφορμή τη δίκη του Μενέλαου Εξίογλου, στις 18 Δεκεμβρίου από το στρατοδικείο της Λάρισας, με την κατηγορία της ανυποταξίας, αλλά και τις καταγγελίες για συνεχόμενες πρόσφατες απορρίψεις αιτήσεων για αναγνώριση ατόμων ως αντιρρησιών συνείδησης από τον υπουργό Άμυνας, μετά από σχετική γνωμοδότηση της αρμόδιας ειδικής επιτροπής, η Διεθνής Αμνηστία υπενθυμίζει στην ανακοίνωσή της, τις θέσεις της σχετικά με τις διαδικασίες υπαγωγής στο καθεστώς της εναλλακτικής υπηρεσίας.

Πιο συγκεκριμένα, ζητά η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, να υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές και όχι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου υπάγεται τώρα.

Επιπλέον ζητά να εξαλειφθεί το φαινόμενο των αμφισβητήσιμων γνωμοδοτήσεων της ειδικής επιτροπής, κυρίως για τους μη θρησκευτικούς αιτούντες (λόγω ανεπαρκούς αιτιολόγησης αλλά και καταρχάς λόγω της ίδιας της σύστασης της επιτροπής).

Η ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας καταλήγει: «Παρά το γεγονός πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης».