Εξηγώντας στους νέους τι σημαίνει δικτατορία...

Εντάξει, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της φθοράς και της διάλυσης. Οι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν εισχωρήσει σε φάση φαυλότητας και οι «φρουροί» του δημοσίου συμφέροντος έχουν απωλέσει οριστικά το κύρος και την αξιοπιστία τους. Ναι, τέτοια ήταν και τα φαινόμενα που προσδιόριζαν την εικόνα της χώρας μας και κατά τη δεκαετία του ’60. Και το 1967, η τριανδρία της Χούντας, με προεξάρχοντα τον Γ. Παπαδόπουλο, ήρθε να βάλει την Ελλάδα στον γύψο… Για επτά χρόνια…

Αυτά τα επτά χρόνια, η γενιά του ’70 δεν τα έζησε. Γι’ αυτά τα επτά χρόνια, οι επόμενες γενιές άκουσαν κάτι, ενώ οι τελευταίες απλά δεν κατάλαβαν τι αυτά σήμαιναν.

Και έρχονται σήμερα οι θιασώτες του φασισμού να πείσουν ξανά τους νέους ότι… «μια χούντα χρειάζεται, να βάλει τα πράγματα στην τάξη». Όμως, χωρίς ανθρωπιστική παιδεία και πνευματική καλλιέργεια και μόνον γνώμονα την ανιστόρητη οργή και την τυφλή αγανάκτηση απέναντι στην αδικία της κοινωνίας, δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι πάει να πει «τάξη». Μια ιδέα μπορεί να σχηματίσει ο καθένας, παρατηρώντας τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής, τις οποίες αναμφισβήτητα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν κρύβει βέβαια ότι τις ασπάζεται. Όταν όμως αυτές οι πρακτικές, με τη μορφή του «τιμωρητικού» παρεμβατισμού στη «σήψη» της πολιτείας, παγιωθούν σε επίσημο καθεστώς, τότε ο ολοκληρωτισμός θα καθηλώσει τη ζωή όλων μας.

Εξηγώ στους μαθητές τι σημαίνει στέρηση της ελευθερίας, απαγόρευση της σκέψης, περιορισμός της βούλησης… Προσπαθώ να τους πείσω ότι είναι κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που βιώνουμε σήμερα, σ’ ένα όντως αποδυναμωμένο και απαξιωμένο δημοκρατικό καθεστώς, το οποίο όμως δεν παύει να έχει τις δικές του διεξόδους, τις δικές του λύσεις. Η βία, το μίσος και η αποκτήνωση απέναντι σε αυτό που οι δικτατορίες, με τα δικά τους μέτρα και νόμους, ορίζουν κάθε φορά διαφορετικό, παράνομο και εχθρικό, βάζουν τα κράτη όντως σε γύψο… Όχι όμως για να θεραπεύουν τα ραγίσματα της δημοκρατίας, αλλά για μην αφήνουν κανένα περιθώριο «κίνησης» έξω από τα επιβεβλημένα. Και όταν φτάσουν οι διαταγές να μην επιδέχονται αμφισβητήσεις, τότε το απόλυτο οδηγεί απευθείας στον γκρεμό.

Εξηγώ, λοιπόν, στα παιδιά, ότι μετά την πτώση, επιβάλλεται η αναγέννηση. Όχι ο θάνατος…