Τι σημαίνει η νίκη Ομπάμα, της Ελίζας Πολίτη

 

Η Αντιπρόεδρος της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος αποτιμά τη νέα επικράτηση Ομπάμα

Εν μέσω κρίσης και σφοδρών αντικρούσεων, ο Ομπάμα κατάφερε να επανεκλεγεί θέτοντας επί τάπητος μια πραγματικά προοδευτική πολιτική σκέψη, δίνοντας έμφαση πέρα από την οικονομία και στα δικαιώματα, όπως αυτά των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και των μεταναστών. Ο Ρόμνεϊ, παραμένοντας πιστός στην υπερσυντηρητική του ρητορική, εγκλωβίστηκε, αποτυγχάνοντας, επί της ουσίας, να αντιληφθεί ότι η αμερικανική κοινωνία, όπως εξάλλου και η πλειοψηφία της ευρωπαϊκής, εν καιρώ κρίσης, έχει αλλάξει. Τι σημαίνει όμως η επανεκλογή αυτή κυρίως για την Ευρώπη και την Ελλάδα;

Καταρχήν, σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο η νίκη Ομπάμα σηματοδοτεί τη παραμονή και εμβάθυνση οικονομικών πολιτικών, που στόχο έχουν την ανάπτυξη, τη στήριξη των αδυνάμων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σε αντίθεση με τη φοβική ΕΕ του «μερκενλισμού», του αποκλειστικού – αριθμητικού και μόνο στόχου – της μείωσης των ελλειμμάτων, αψηφώντας τις τεράστιες συνέπειες που αυτή η πολιτική επιφέρει στους πολίτες, χωρίς επί της ουσίας να αποτελεί τη λύση και τη διέξοδο από την υπάρχουσα κατάσταση. Το οικονομικό παράδειγμα Ομπάμα αποτελεί φάρο αισιοδοξίας όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, που πλήττονται από τη «τιμωρητική» πολιτική των ευρωπαίων συντηρητικών και της Μέρκελ.

Επιπλέον, ο Πρόεδρος Ομπάμα τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του, όσο και με τον προεκλογικό του λόγο έθεσε ως προτεραιότητα θέματα ισότητας, αυτοδιαχείρισης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπογραμμίζοντας το προοδευτικό του χαρακτήρα και αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση τόσο για τις χώρες της ΕΕ, όσο και για την Ελλάδα της κρίσης, όπου η συζήτηση για τα θέματα αυτά είτε έχει παγώσει, είτε διεξάγεται με επιφανειακό και φοβικό τρόπο.

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του, ο αμερικανός Πρόεδρος, σε αντίθεση με πολλούς προκατόχους του, χειρίστηκε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων επιδεικνύοντας διάθεση για συνεργασία, αποφεύγοντας μονομερείς, στρατιωτικές επεμβάσεις. Τα επιλεκτικά τηλεφωνήματα που δέχθηκε από ορισμένους ηγέτες ξένων χωρών μετά την επανεκλογή του, ενδεχομένως, καταδεικνύουν και προς τα πού θα ρίξει το βάρος της η αμερικανική διπλωματία προσπαθώντας να ισορροπήσει σε λεπτές διαχωριστικές γραμμές: στη Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο, ειδικά μετά και την «Αραβική Άνοιξη», το Ισραήλ, τη Ρωσία, αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Βραζιλία και φυσικά την ΕΕ, η οποία απορροφημένη από την κρίση, που μαστίζει τους λαούς της, στο πρόσωπο του Ομπάμα βλέπει ένα σύμμαχο, ο οποίος, λίγο έως πολύ, αντιμετωπίζει τα ίδια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και ο οποίος – τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια – δεν κινείται ως αρχηγός της υπερδύναμης, αλλά ως ένας σταθερός και αξιόπιστος συνομιλητής

Σε ό, τι αφορά την Ελλάδα, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τη σημαντική στήριξη που έχει επιδείξει ο Πρόεδρος Ομπάμα κατά τη διάρκεια της κρίσης στη χώρας μας, μη διστάζοντας ακόμα και να παρεμβαίνει ενάντια στη στείρα γερμανική πολιτική (βλ. τηλεφώνημα στη Μέρκελ). Όμως, σε ό, τι αφορά τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε τη πολύ στενή, στρατηγική σχέση μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας. Εξάλλου, o Ερντογάν ήταν από τους πρώτους ηγέτες που μίλησε ο Ομπάμα μετά την επανεκλογή του…

Η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει, μέσα από το συστηματικό σχεδιασμό της και την ενεργότερη δραστηριοποίησή της και παρά τα υφιστάμενα προβλήματα, που ανέδειξε η κρίση, να καταφέρει να αναδειχθεί σε πυλώνα σταθερότητας και δημοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Εκμεταλλευόμενη όχι μόνο το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό της πλεονέκτημα, αλλά και τον κατά τα φαινόμενα ενεργειακό, όπως επίσης αναδεικνύοντας τις παραδοσιακές αξίες που διέπουν τον ελληνικό λαό, τις δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού και κυρίως της νέας γενιάς, μπορεί η Ελλάδα να καταστεί «αναγκαίος» συνομιλητής και των ΗΠΑ, προκειμένου έτσι να προωθηθούν και τα εθνικά μας ζητήματα.