Μεϊμαράκη παραιτήσου ή ανέβα στο έδρανο...

Μεϊμαράκη παραιτήσου ή ανέβα στο έδρανο, ό,τι άλλο εντάσσεται στα… «3.000 κόλπα ΠΑΣΟΚ»

Η στάση Μεϊμαράκη στο θέμα της εμπλοκής του ονόματός του σε υπόθεση παράνομου πλουτισμού ασφαλώς και ταιριάζει στο στυλ του, προσδίδοντάς του έναν αέρα δυναμισμού, που τόσο αρέσει στον πρόεδρο της Βουλής. Πρόκειται, όμως, για ένα ανέξοδο επικοινωνιακό δυναμισμό, ο οποίος απλώς αναπαράγει ορισμένα από τα αρνητικά στοιχεία και πρότυπα της μεταπολίτευσης.

Το ούτε παραιτούμαι ούτε ασκώ τα καθήκοντά μου μέχρι να ξεκαθαρίσει η τροπή που θα πάρει η υπόθεση, μοιάζει με μια ιδιότυπη αυτό-θέση σε διαθεσιμότητα μέχρι νεωτέρας. Ωραίο το κόλπο πρόεδρε αλλά – παραφράζοντας το σλόγκαν της Σημιτικής περιόδου για τα «3.000 έργα ΠΑΣΟΚ» – μοιάζει με τα… 3.000 κόλπα ΠΑΣΟΚ του μονά-ζυγά κερδίζει.

Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για προσωπικά παιχνίδια και πολιτικά τερτίπια! Ιδίως σε μια περίοδο που η ανοχή των πολιτών, ανεξαρτήτως των περισσότερων ή λιγότερων – αναλόγως την περίπτωση – και δικών τους ευθυνών, έχει φτάσει στα όριά της. Ακριβέστερα, έχει εξαντληθεί τελείως.

Και στην πολιτική, αν θες να βαδίζεις το δρόμο της αρετής, σε θέματα ηθικής τάξης δεν κρατάς επαμφοτερίζουσα στάση. Δέον είναι να ξεκαθαρίζεις το τοπίο από την πρώτη στιγμή. Συμμετέχοντας στα κοινά μπορεί να έρθει η ώρα που θα αδικηθείς κιόλας, τουλάχιστον σε επίπεδο καριέρας, κι αυτό το ξέρει καλά ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Από αυτή την άποψη, ο καθόλα σεβαστός πρόεδρος του Κοινοβουλίου χρήσιμο, τόσο για τον ίδιο όσο και για την ελληνική κοινωνία, θα ήταν να κρατήσει μία από τις δύο ευθείες στάσεις που μπορεί να τηρήσει στο θέμα, αφήνοντας τη μεσοβέζικη οδό. Ο κ. Μεϊμαράκης επιβάλλεται είτε να παραιτηθεί άμεσα τουλάχιστον από τη θέση του προέδρου της Βουλής είτε να ανέβει στο έδρανο του προεδρείου και να ασκήσει τα καθήκοντά του, όπως ορίζει ο κανονισμός, χειριζόμενος παράλληλα με πλήρη διαφάνεια ό,τι αφορά στην υπόθεσή του.

Για να πράξει ένα από αυτά τα δύο, βέβαια, θα χρειαστεί να ξεχάσει το παρελθόν του ως ο καλύτερος μαθητής των τεχνικών διαχείρισης της κοινής γνώμης από τους νεότερης κοπής, των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας, πολιτικούς αντιπάλους του. Πράγμα που μέχρι στιγμής φαντάζει δύσκολο…