Απόψεις | Πτυχία και τσιγάρα.

Διάβασα σήμερα το πρωί, σε site που δεν θα κατονομάσω για να μην κακολογήσω, ένα ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες αφήνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια λόγο κρίσης και φεύγουν να σπουδάσουν στα Βαλκάνια(;). Εκτός του ότι το συγκεκριμένο κείμενο είναι από αυτά που εάν ήταν ρεπορτάζ τηλεόρασης θα ήταν στα top 20 βίντεο του Θέμου, με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις. Όχι για το ότι υπάρχουν κωθώνια που εγκαταλείπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια για τα βουλγαρικά αλλά για την μανία των Ελλήνων με τα πτυχία.

Για χρόνια στην νεοαστική και νεόπλουτη Ελλάδα εκατομμύρια νέοι μάχονταν για ένα πτυχίο ακόμα και αν αυτό δεν είχε την παραμικρή αξία γνώσεων και αναγνώρισης. Κατά εκατοντάδες, νέοι που στο σχολείο… «δεν τα έπαιρναν και πολύ», έφευγαν στην Ρουμανία, την Βουλγαρία, την Αλβανία και οπουδήποτε αλλού μπορούσαν να γίνουν γιατροί με Μ.Ο. Λυκείου 2 στην Φυσική και οικονομολόγοι με 5 στα Μαθηματικά.

Με τα χρόνια το πράγμα εξελίχτηκαν. Διάφοροι επιχειρηματίες αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την επιτηδειότητα των νέων και των γονιών τους. Άνοιξαν λοιπών μαγαζιά πτυχίων, τις περίφημες ιδιωτικές σχολές. Το εμπόριο πτυχίων όμως δεν περιοριζόταν εκεί. Βρισκόταν ακόμα και μέσα στα ίδια τα «καλά» ελληνικά πανεπιστήμια. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας νέος με την εγγραφή του στην σχολή είναι το από πού μπορεί να προμηθευτεί τις εργασίες του. Και φυσικά όλα αυτά με την ανοχή της πολιτείας και των πρυτανικών αρχών.

Θα περίμενε κανείς πως με την κρίση τα φαινόμενα αυτά θα εξαλείφονταν. Και όμως, ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα δύο είναι τα πιο εμπορικά προϊόντα. Τα τσιγάρα και τα πτυχία.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Ο καθένας έχει το δικαίωμα να σπαταλάει τα χρήματά του όπου θέλει και να μορφώνετε με τον τρόπο που θέλει. Ναι, αλλά σε μία χώρα που τέτοια φαινόμενα βρίσκονται στα best of, δεν μπορούμε να μιλάμε για άνεργους επιστήμονες. Για πτυχία που πάνε τζάμπα και μορφωμένους νέους που είναι γκαρσόνια.

Υ.Γ.: Για το επίπεδο σπουδών στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, κολέγια κ.ο.κ. δεν γίνετε λόγος. Πρόσφατα μία νεαρή μου δήλωνε, ως μαρτυρία για την ανεργία, ότι γνωστή της 30χρονη, πρώην καθηγήτρια πανεπιστημίου στα οικονομικά, δούλευε πλέον γκαρσόνι. Όταν ρώτησα ποιο πανεπιστήμιο προσέλαβε καθηγητή 30 χρονών, που τίποτα άλλο δεν μπορούσε να κάνει εκτός από το να κουβαλά ποτήρια, θιγμένη μου απάντησε πως το πανεπιστήμιο ήταν ιδιωτικό. Μου είπε και μία φίρμα την οποία εκείνη την στιγμή αναγνώρισα μα τώρα μου διαφεύγει.

Συντάκτης: chrs-blog.blogspot.gr