Συνέντευξη | Ο Ορέστης Κολοκούρης απαντά στο neolaia.gr!

Ορέστης Κολοκούρης: «Ξεπεράσαμε την εσωστρέφεια, παραμένει στόχος η είσοδος στη Βουλή»!

Ο υποψήφιος Βουλευτής στην Α΄ Πειραιά των Οικολόγων Πράσινων ξεκαθαρίζει το τοπίο και μιλά για τους στόχους του κόμματός του στις νέες εκλογές

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φάνηκαν σχετικά αμήχανοι στη διαχείριση του αποτελέσματος των εκλογών της 6ης Μαΐου. Από τη μια πλευρά κατέγραψαν τη μεγαλύτερη εκλογική τους επίδοση σε εθνική κάλπη, αλλά από την άλλη για λίγες μόνο ψήφους δεν πέτυχαν το στόχο τους για εκπροσώπησή τους στο ελληνικό κοινοβούλιο, μετά την ανάδειξή τους το 2009 σε εκπροσωπούμενο με ένα Βουλευτή κόμμα στο ευρωκοινοβούλιο.

Το neolaia.gr απευθύνθηκε στο νεότερο από τα ηγετικά στελέχη των ελλήνων Πράσινων και υποψήφιο Βουλευτή του κόμματος στην Α΄ Πειραιά, Ορέστη Κολοκούρη, ζητώντας του έναν εφ’ όλης της ύλης σχολιασμό για την πολιτική επικαιρότητα και ιδιαίτερα για τη θέση των Ο.Π. στο διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό πόλωσης ενόψει των νέων εκλογών της 17ης Ιουνίου. Ο κ. Κολοκούρης απάντησε ανοιχτά σε όλα «χωρίς φόβο και πάθος»! Επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι πράγματι ενέσκηψε η εσωστρέφεια στον πολιτικό του χώρο αμέσως μετά τις εκλογές, αλλά τόνισε παράλληλα κι ότι μετά τη συνεδριακή απόφαση για εκ νέου αυτόνομη εκλογική κάθοδο και με το ολοκληρωμένο πρόγραμμα βιωσιμότητας που διαθέτουν οι Πράσινοι, συγκριτικά με τα ελλιπέστερα άλλων προοδευτικών δυνάμεων, ευελπιστεί ότι είναι εφικτός ο στόχος για την είσοδο του κόμματός του στο εθνικό κοινοβούλιο και η, σε κάθε περίπτωση, ανάληψη ενός χρήσιμου για τη χώρα πολιτικού ρόλου.

• Κύριε Κολοκούρη, οι Οικολόγοι Πράσινοι κατέγραψαν το υψηλότερο ποσοστό τους σε εθνικές εκλογές στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία, αλλά δεν πέτυχαν τον στόχο εισόδου τους στη Βουλή. Κρίνετε την επίδοση του 2,93% ως επιτυχία ή αποτυχία;

Μια μονολεκτική απάντηση δε φθάνει. Είναι προφανές ότι είναι αποτυχία καθώς δεν μπήκαμε στη βραχύβια βουλή της 6ης Μαΐου. Είναι επίσης αποτυχία γιατί δεν καταφέραμε από το 2009 να δημιουργήσουμε ένα σταθερό πράσινο πόλο μέσα στην κοινωνία, οι ψηφοφόροι μας το 2009 σε συντριπτικά μεγάλο ποσοστό δεν μας υποστήριξαν το 2012. Αντίθετα ήταν επιτυχία για δυο λόγους, πρώτον είναι το μεγαλύτερο ποσοστό που συγκέντρωσε ο χώρος της πολιτικής οικολογίας σε εθνικές εκλογές στις περίπου δύο δεκαετίες της ζωής του όπως αναφέρατε και εσείς αλλά και γιατί οι ψηφοφόροι που μας εμπιστεύθηκαν, μας εμπιστεύθηκαν για πρώτη φορά και πρόκειται για κοινωνικά στρώματα καινούργια για το χώρο της πολιτικής οικολογίας (επαρχία, εργατικές συνοικίες). Το μέλλον θα δείξει αν θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε αυτές τις κοινωνικές βάσεις που θα καταστήσουν σταθερή την παρουσία του χώρου της πολιτικής οικολογίας στην πολιτική ζωή του τόπου.

• Μετά τη μη επίτευξη εισόδου στη Βουλή αναπτύχθηκε στο κόμμα σας εσωστρέφεια με αποτέλεσμα η εκλογική βάση σας και οι πολίτες να αναζητούν το ακριβές στίγμα σας. Τελικά, ποια είναι η μετεκλογική και ενόψει των νέων εκλογών “πράσινη” πρόταση προς το εκλογικό σώμα, κι υπό ποιο πρίσμα δυνητικών κυβερνητικών συνεργασιών;

Πράγματι αναπτύχθηκε στο κόμμα μας εσωστρέφεια αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που οδήγησε σε αμηχανία την εκλογική βάση των Οικολόγων Πράσινων. Γενικά οι εκλογές οδήγησαν στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού σκηνικού στην οποία όλοι η κοινωνία ήταν αμήχανη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, καλώς ή κακώς με τις αμεσοδημοκρατικές τους διαδικασίες επηρεάζονται περισσότερο από τις αλλαγές και τις διακυμάνσεις των πολιτών, πολύ περισσότερο από κομματικούς σχηματισμούς πιο προσωποπαγείς και συγκεντρωτικούς. Τελικά μετά από διακυμάνσεις που κράτησαν περί τις δύο εβδομάδες, περίοδο που οι οικολόγοι πράσινοι εξαφανίστηκαν τελείως από το πολιτικό σκηνικό, και αφού διαπιστώθηκε ότι η σωστότερη επιλογή είναι η αυτόνομη εκλογικά κάθοδος στις επικείμενες εκλογές ξεκινήσαμε έναν δύσκολο προεκλογικό αγώνα.

• Πως αντιλαμβάνεται το οικολογικό κίνημα κι ειδικότερα οι Οικολόγοι Πράσινοι τη διαμορφούμενη επικυριαρχία ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό χώρο; 

Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος κανενός κοινωνικού κινήματος, ούτε καν του οικολογικού. Κανένας δεν μπορεί. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη είναι νωρίς για να ξέρουμε πως θα εξελιχτεί αυτή η επικυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και αν θα σταθεροποιηθεί. Μια σκέψη μόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δώσει ακόμα πραγματική εναλλακτική πρόταση που να βασίζεται σε συνολικό πολιτικό και όχι επικοινωνιακό σχέδιο. Για να παραμείνει ηγεμονική δύναμη στην αριστερά θα χρειαστεί ένα τέτοιο, η πολιτική οικολογία από την άλλη έχει πιο ολοκληρωμένες προτάσεις και έτσι μπορεί να παίξει ρόλο ρυθμιστή σε μια νέα πλειοψηφία σε προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση. Όμως για να το πετύχει αυτό, για να καταφέρει να επιβάλει μέρος του προγράμματός της είναι απαραίτητο να υφίσταται σαν διακριτός πόλος εκλογικά και ως διακριτός λόγος στην πολιτική ζωή.

• Βρίσκεσθε σε δημοσκοπικά χαμηλά. Εξακολουθεί να είναι ρεαλιστικός ο στόχος της εισόδου στο κοινοβούλιο;

Ο στόχος συνεχίζει να είναι εφικτός. Το πολιτικό σύστημα είναι εξαιρετικά ρευστό και τα χαμηλά δημοκοπικά ποσοστά που καταγράφηκαν πριν την απαγόρευση της δημοσίευσης των δημοσκοπήσεων καταγράφουν την κατ’ αρχήν την απουσία μας από το πολιτικό σκηνικό την περίοδο των διερευνητικών εντολών, περίοδο που παρουσιαζόταν αποκλειστικά τα κοινοβουλευτικά κόμματα ενώ παράλληλα διατηρούνταν μια αβεβαιότητα για το αν θα συμμετέχουν οι Οικολόγοι Πράσινοι αυτόνομα στις επικείμενες εκλογές. Όμως μη ξεχνάμε ότι σε τέτοιο ρευστό κλίμα όλα αλλάζουν, ας θυμηθούμε την άνοδο του Σύριζα που δεν είχε καταγραφεί σε καμία δημοσκόπηση πριν τις εκλογές του Μαΐου. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι οι προτάσεις των πρασίνων για ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης και μια απάντηση στο ελληνικό έλλειμμα βιωσιμότητας –κοινωνικής, περιβαλλοντικής και οικονομικής – έχουν ουσιαστική θέση στο νέο σκηνικό και δεν καλύπτονται από καμία άλλη πολιτική δύναμη, με κίνδυνο να οδηγηθούμε στα ίδια αδιέξοδα μονοπάτια. Αυτός είναι και ο λόγος που μια ισχυρή φωνή είτε μέσα είτε έξω από τη βουλή είναι αναγκαία.

• Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει ρεαλιστική προοδευτική και “πράσινη” προοπτική της χώρας εντός ενός υπέρ-συντηρητικού ευρωπαϊκού πλαισίου;

Βεβαίως! Πριν δυο χρόνια, καθώς το πρώτο κύμα της κρίσης είχε ξεσπάσει στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η ευρωπαϊκή οικογένεια της πολιτικής οικολογίας πρότεινε μια πραγματική εναλλακτική στο ήδη απειλούμενο νεοφιλελεύθερο μοντέλο «ανάπτυξης». Παραθέτουμε τα βασικότερα χαρακτηριστικά της: Πράσινη Στροφή στη πραγματική και βιώσιμη οικονομία- Ενδυνάμωση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας- πέρασμα από την οικονομική Ευρώπη των αγορών στην Αλληλέγγυα Ευρώπη των πολιτών. Σήμερα στην Ευρώπη που μας απογοητεύει, στην Ευρώπη που προτιμά τα οικονομικά συμφέροντα από τους πολίτες της, στην Ευρώπη που οδηγείται στην αυτοκτονία, πως θα δημιουργηθούν οι πολιτικοί και ακόμα περισσότερο οι κοινωνικοί συσχετισμοί για την πραγμάτωση του; Θα ήμασταν αφελείς να πιστεύαμε ότι βρισκόμαστε κοντά σε αυτό το στόχο. Το αίσθημα απογοήτευσης και προδοσίας που νοιώθουμε οι έλληνες πολίτες μας οδηγεί σε προτάσεις απομονωτισμού. Μια τέτοια στάση είναι λοιπόν λογική αλλά παραπλανητική, αφού η αδράνεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ολόκληρου του ευρωπαϊκού μηχανισμού είναι τουλάχιστον αντίστοιχη με τη μοιρολατρία και δουλικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ οι πιθανότητες μιας μοναχικής κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης και αλληλέγγυας στροφής τύπου Αλβανίας μηδαμινές.

Στις ζοφερές συνθήκες που ζούμε το αίτημα για μια κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική Ευρώπη είναι μακριά αλλά παραμένει το μόνο ταυτόχρονα ρεαλιστικό, φιλόδοξο, κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά βιώσιμο σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Υπάρχουν περιθώρια ακόμα να το επιδιώξουμε με αναγκαία όμως συνθήκη ότι η ελληνική κοινωνία θα παραμείνει ευρωπαϊκή γιατί αν είναι να παραμείνουμε σε ένα νομισματικό σύστημα με τίμημα την «αφρικανοποίησή» της κοινωνίας μας τότε τα δεδομένα αλλάζουν και θα πρέπει να γίνουν επώδυνες επιλογές, καμία μεγάλη ιδέα ούτε εθνική, ούτε σοσιαλιστική, ούτε ευρωπαϊκή δεν μπορεί να ζητάει τόσο βαρύ τίμημα.