Γρ. Ψαριανός: «Στοίχημα των εκλογών να πάψει ο κόσμος να είναι “σήριαλ κίλλερ” του εαυτού του»!

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει θορυβήσει με τις υψηλές δημοσκοπικές της καταγραφές τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα τα κόμματα της κεντροαριστεράς. Αποτελεί το νέο πολιτικό όχημα της δημοκρατικής παράταξης ή κινδυνεύει με απότομη προσγείωση;

O Βουλευτής Β΄ Αθηνών και στέλεχος της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρης Ψαριανός διατυπώνει την άποψή του για το ρόλο του κόμματός του στο σημερινό, ιδιόμορφο, προεκλογική πολιτικό τοπίο.

– Κύριε Ψαριανέ, τι ήταν εκείνο που από την αρχή σας οδήγησε στο πλευρό του Φώτη Κουβέλη;

Εγώ δεν ανήκα σε καμία συνιστώσα, ως γνωστόν, και σε καμία τάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που εγώ πίστευα και ήλπιζα για τον Συνασπισμό της Αριστεράς ήταν να γίνει μία πλατιά κεντροαριστερή συμμαχία και όχι μια συγκόλληση   ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σε ένα βασικό κορμό, προερχόμενο από το ΚΚΕ ή το ΚΚΕ εσωτερικού. Η ηγεσία του ΣΥΝ, στο κατά τη γνώμη μου αδιέξοδο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ, επέμενε σε συνεχείς αριστερές στροφές χορεύοντας γύρω από τον εαυτό της, ώσπου στο τέλος ζαλίστηκε. Άμα κάνεις στροφές γύρω από τον εαυτό σου, δεν προσφέρεις τίποτα στο κίνημα. Γι αυτό αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ πια να εκπροσωπώ τον ΣΥΡΙΖΑ και με δεδομένο τις ανάλογες ανησυχίες και αμφισβητήσεις, που είχαν τα στελέχη και οι 3 βουλευτές της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αποχωρήσαμε.       

-Ποιο το διακύβευμα των εκλογών και ποιος ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σκηνικό;

 Το στοίχημα σ’ αυτές τις εκλογές είναι να καταλάβει ο κόσμος ότι είναι στο χέρι του να αλλάξει τα πράγματα και το σκηνικό. Και όχι μόνο στις εκλογές, κάθε κάτι χρόνια. Αλλά παντού με τη συμμετοχή του. Και να πάψει να είναι «αγανακτισμένος πελάτης», «εξαπατημένη νύφη» και «σήριαλ κίλλερ» του εαυτού του. Ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ είναι να συμβάλλει στο σχηματισμό ενός ρεύματος το οποίο θα είναι διατεθειμένο να αναλάβει ευθύνες, να παλέψει ΚΑΙ μέσα από κυβερνητικά σχήματα για τις μεγάλες αλλαγές ή μεταρρυθμίσεις,  που πρέπει να γίνουν. Πρακτική που εφαρμόζεται πια εδώ και δεκαετίες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 – Εκτιμάτε ότι η επιρροή της ΔΗΜΑΡ αυξάνει αναλόγως της επιρροής των ιδεών της ή σε κάποιο βαθμό αποτελεί και «πολιτική μόδα»;

Η Δημοκρατική Αριστερά είναι φορέας του διαφορετικού λόγου μιας άλλης αριστεράς εδώ και δεκαετίες με σταθερότητα και με σαφήνεια. Και αυτός ο λόγος κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στη συνείδηση του κόσμου. Αυτό σε συνδυασμό με την κατάρρευση του δικομματισμού, σε συνδυασμό με την αποδόμηση και την απομυθοποίηση του δήθεν αριστερού ΠΑΣΟΚ και σε συνδυασμό με τη μονολιθικότητα και τις εμμονές της παραδοσιακής αριστεράς και τη στείρα αντικαθεστωτική ρητορεία της, όλα αυτά μαζί συντελούν στην άνοδο των ποσοστών. Μένει σε σένα να αξιοποιήσεις και να παγιώσεις αυτό το ρεύμα ανθρώπων που συμπαρατάσσονται μαζί σου και να το διευρύνεις για να γίνει ρεύμα αλλαγής και μεταρρύθμισης. Δεν πρόκειται για διαχείριση ποσοστού, δεν πρόκειται για πελάτες, δεν πρόκειται για μόδα. Αν έτσι το αντιλαμβάνεσαι, έχασες. Όπως πολύ εύστοχα λέει και ο Σαββόπουλος «κάτω οι διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας. Φίλε θεατή, έξοδος»

 – Τι απαντάτε σε όσους λένε ότι η αριστερά ουσιαστικά αποποιείται την κυβερνητική ευθύνη;

Για να αποδεχτείς κυβερνητική ευθύνη πρέπει να αποδεχτείς και την εντολή ή ακόμα χειρότερα τη διαταγή «θα κάνεις αυτό και αυτό και αυτό»; Αυτό δεν είναι κυβέρνηση, είναι διοίκηση προτεκτοράτου. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα διάσωσης αν είναι μονομερές και περιλαμβάνει μόνο μέτρα σαν αυτά που έως τώρα έχουν πάρει οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου θα οδηγήσει σε χρεωκοπία, αν όχι τώρα ή σύντομα, λίγο αργότερα. Πόσο αντέχει μια υπερχρεωμένη Ελλάδα να οδηγείται όλο και σε βαθύτερη ύφεση χωρίς κανένα πρόγραμμα ανάπτυξης, χωρίς να αντιμετωπιστεί οριστικά η φοροδιαφυγή, χωρίς να φορολογούνται αυτοί που πρέπει, χωρίς να πατάσσεται η διαφθορά, χωρίς να αντιμετωπίζεται το φαινόμενο της ασύδοτης παραοικονομίας, χωρίς δραστική περιστολή των δαπανών για εξοπλισμούς, χωρίς αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να αγγίζει κανείς τους λογαριασμούς της Ελβετίας ή off shore εταιρειών… Υπάρχουν ακόμα άθικτα ειδικά μισθολόγια, εξαιρέσεις από τα μέτρα προνομιούχων υψηλόμισθων(ένστολοι, ιερατικοί λειτουργοί, εφοριακοί, τελωνειακοί, αρεοπαγίτες, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, μεγαλοσυνδικαλιστές, μεγαλοεκδότες, εφοπλιστές και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις), καρτέλ, κλειστά επαγγέλματα, μαφιόζικες συντεχνίες και ολιγοπώλια, ασύδοτα κυκλώματα λαθρεμπορίας καυσίμων, μαυραγορίτες μεταπράτες αγροκτηνοτροφικών προϊόντων… μαφίες στην ακτοπλοϊα, στις μεταφορές, στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικά, κυκλώματα παραδικαστικά, τεράστια εισοδήματα που ούτε δηλώνονται, ούτε φορολογούνται και πάρα πολλά άλλα τέτοια. Πόσοι από τους περίφημους οργανισμούς άνευ αντικειμένου που απομυζούν τεράστια ποσά καταργήθηκαν ως τώρα; Οι συνταγές του πακέτου διάσωσης δεν περιλαμβάνουν τίποτα από όλα αυτά; Μόνο συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων όσων δηλώνουν το πραγματικό τους εισόδημα, χαράτσια στους μικροϊδιοκτήτες, συνεχείς αυξήσεις έμμεσων φόρων, ΦΠΑ και ραγδαία αύξηση του αριθμού των ανέργων στον ιδιωτικό τομέα; Αυτό είναι το πακέτο διάσωσης; Μήπως να κλείσουμε και όλα τα νοσοκομεία και τα σχολεία για να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες;

-Πόσο διαφέρει, τελικά, ο κόσμος του ραδιοφώνου από την ενεργό πολιτική;

Ένας είναι ο κόσμος. Μπορεί να φαίνεται διαφορετικός ανάλογα με την πλευρά που τον κοιτάς. Μια ραδιοφωνική εκπομπή είναι και πολιτική, ακόμα και αν δεν ασχολείσαι με πολιτικά θέματα, πολιτική κάνεις και μάλιστα κακή. Και επίσης όταν μιλάς στη βουλή είναι σαν να κάνεις ραδιόφωνο, εκπέμπεις. Δεν είναι ίδια πράγματα αλλά δεν είναι και τελείως άσχετα. Και κρίνονται και τα δύο εκ του αποτελέσματος.

Πηγή:  εφημερίδα «ΝΙΚΗ»