Συνέντευξη | Ο Δήμος Αναστασιάδης @ Chill Out Magazine!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΑΤΣΗ
PHOTOGRAPHER: ΝΙΚΟΛΑΣ ΛΙΑΚΟΣ
STYLING: ΠΕΝΝΥ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
HAIR STYLING: ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΟΥΡΛΗΣ

Ο Δήμος αν και τον ξυπνήσαμε νωρίς για τα δεδομένα του, ήρθε στη συνέντευξη γεμάτος chill-out διάθεση. Τον συναντήσαμε στο Γκάζι και πίνοντας τον πρωινό καφέ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις, έχοντας σε όλη τη διάρκεια ένα μεγάλο χαμόγελο και πολύ αυθορμητισμό. Αν και ξεκίνησε να σπουδάζει βιομηχανικό σχέδιο τελικά τον κέρδισε η μουσική. Οι δημιουργίες του γεμίζουν τα ερτζιανά και η ζωντανή του παρουσία on stage ανοίγει νέους δρόμους στην ελληνική μουσική. Φλερτάρει με τον κίνδυνο, αλλά δεν παίζει με τις καρδιές των ανθρώπων. Είναι ένας νέος καλλιτέχνης χωρίς «Τάσεις καταστροφής» που το κοινό τον αγάπησε γρήγορα και «Έ-χτισε μια γέφυρα» αγάπης μαζί του. Ο Δήμος κοιτάει μπροστά, αλλά που και που ταξιδεύει σε «Αντίθετη τροχιά».

Ήρθε στον κόσμο στις: 13 Φεβρουαρίου 1985
Κατάγεται από: Την Κατερίνη
Τελευταία συναυλία που πήγε: Madrugada
Πίνει: Καφέ
Δεν αποχωρίζεται ποτέ: Το σκύλο του
Αγαπημένο χρώμα: Το μαύρο
Θυμώνει με: Την υποκρισία
Σιχαίνεται: Τους αργούς ανθρώπους
Δεν θα έλεγε όχι: Σ’ ένα ταξίδι

Πως ξεκίνησες; Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα και πως έφτασες μέχρι εδώ;

Ξεκίνησα όπως ξεκινούν όλα τα παιδιά που αγαπούν τη μουσική και το τραγούδι. Αφιερώνοντάς τους πάρα πολύ χρόνο και πιστεύοντας σε κάτι που αγαπάς και κάνοντας πολλές προσπάθειες, είναι κάτι που έρχεται σε άλλους πιο γρήγορα και σε άλλους πιο αργά. Όπως οι περισσότεροι έτσι και εγώ, ξεκίνησα με ένα συγκρότημα που δεν ‘’έκατσε’’ και το κυνήγησα μόνος μου. Η μουσική είναι ένας τρόπος να ξεδώσεις. Ξεκινάει χωρίς να είναι προτεραιότητά σου και σιγά – σιγά όσο την αγαπάς και σε αγαπάει καταλαμβάνει κυρίαρχη θέση στις υποχρεώσεις σου.

Ποια είναι η θεωρία σου για τα μουσικά ριάλιτι, μετά τη συμμετοχή σου σε ένα από αυτά;

Μεγαλώνοντας και αναθεωρώντας τις πράξεις του παρελθόντος διαπιστώνω ότι ήταν μια «άκυρη» απόφαση η συμμετοχή μου σε ένα μουσικό ριάλιτι. Δεν βοηθάει κανέναν, ίσα – ίσα μπορεί να σε φρενάρει κιόλας γιατί με την ίδια προσπάθεια θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο που πιθανότατα δεν θα σε εξέθετε. Παρόλα αυτά κάθε εποχή σου δίνει κάποια πράγματα και νομίζω ότι πρέπει να πας με την εποχή. Εποχή για μένα τότε ήταν το ριάλιτι, οπότε και εγώ έπεσα θύμα του. Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε κάποιον που το σκέφτεται, θα του έλεγα, όχι απλά να μην πάει αλλά ούτε απέξω να μην περάσει.

Αισθάνεσαι ότι δεν έχεις μιλήσει για κάτι ενώ θα το ήθελες πολύ;

Νομίζω ότι μου τα έχουνε ρωτήσει όλα. Αισθάνομαι καλυμμένος και ικανοποιημένος από τις μέχρι τώρα συνεντεύξεις μου, δεν νιώθω ότι δεν έχω μιλήσει για κάτι ενώ θα ήθελα.

Θεωρείς ότι τα ΜΜΕ σε αντιμετωπίζουν με εμπάθεια ή συμπάθεια;

Δεν μπορείς να είσαι αγαπητός σε όλους, σε κάποιους θα είσαι συμπαθής και σε κάποιους όχι. Άπαξ και είσαι αγαπητός με όλους έχεις κάποιο πρόβλημα, είσαι υποκριτής. Και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης άνθρωποι δουλεύουν όχι εξωγήινοι, σε κάποιους θα αρέσω, σε κάποιους όχι. Προς το παρόν δεν με ενοχλούν ούτε με έχουνε «πειράξει», καθώς δεν έχουν βγάλει πράγματα της προσωπικής μου ζωής που δεν ήθελα, άλλωστε δεν έχω δώσει και το δικαίωμα. Είμαστε «από μακριά και αγαπημένοι».

Θέλεις να μας αποκαλύψεις τι σχεδιάζεις, ποιά είναι τα επόμενα βήματά σου;

Μετά από μια πετυχημένη σεζόν στην Αθήνα με τον Στέλιο Ρόκκο, που ίσως για μένα ήταν ο ωραιότερος χειμώνας από θέμα διάθεσης και συνεργασίας, αυτό το πάρτι θα συνεχιστεί στη Θεσσαλονίκη και θα τελειώσει το καλοκαίρι πάλι στην Αθήνα, αν και δεν έχουμε καταλήξει ακόμη πότε θα σταματήσουμε τις εμφανίσεις. Έχει πολύ δρόμο ακόμη και γι’ αυτό είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Επίσης δισκογραφικά ετοιμάζουμε την καινούργια μας δουλειά, η οποία θα βγει σε ένα μήνα περίπου και από την οποία ακούγεται ήδη στο ραδιόφωνο η μπαλάντα «Χτίσε μια γέφυρα».

Πόσο επηρεάζουν τη δουλειά σου τα προβλήματα της καθημερινότητας;

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι τραγουδιστές κάνουμε μια δουλειά η οποία έχει τη διασκέδαση και τη χαρά ως κύρια στοιχεία, τα οποία όμως δεν ταυτίζονται με αυτά που περνάει ο κόσμος στις μέρες μας. Παρόλο αυτά εμείς πρέπει να τον διασκεδάσουμε, όμως πολλές φορές ενώ τραγουδάμε πάνω στη σκηνή και δείχνουμε καλά και χαρούμενοι μέσα μας μπορεί να είμαστε «χάλια», αλλά αυτή είναι η φύση της δουλειάς μας και αυτό πρέπει να κάνουμε.

Θυμάσαι την πρώτη συναυλία σου;

Όχι, ιδιαίτερα! Νομίζω έγινε στην Κατερίνη, εκεί όπου μεγάλωσα. Σίγουρα είχα μπόλικο άγχος, θα ήμουν ιδρωμένος και θα ένιωθα «ταλαιπωρημένος» από την αγωνία. Στην πρώτη συναυλία άλλωστε έχεις στο μυαλό σου γονείς, αδέρφια, φίλους.

Ποια ήταν η αντίδρασή σου μόλις άκουσες το πρώτο σου κομμάτι στο ραδιόφωνο;

Ήταν ωραίο συναίσθημα, ένοιωθα χαρά εκείνη την ώρα. Είναι η στιγμή που ξεκινάει το ταξίδι καθώς συνειδητοποιείς ότι δεν «παίζουμε απλά τόμπολα», αλλά κάνουμε κάτι που έχει ανταπόκριση και αρέσει.

Ποια είναι η καθημερινή επαφή σου με τη μουσική;

Η μουσική είναι η δουλειά μου, τραγουδώ, γράφω τη μουσική για τα τραγούδια μου και πλέον έχω μπει σε μια ρότα όπου θέλω να γράφω και για άλλους καλλιτέχνες. Άρα είναι καθημερινότητά μου. Αλλά όταν περνάει μια βδομάδα με μουσική υπερφόρτωση μετά δεν θέλω ούτε τζιτζίκι να ακούω. Με το πέρασμα του χρόνου καταλαβαίνεις ότι όταν κάτι γίνεται δουλειά σου, παύει να είναι χόμπι.

Καμαρώνεις για κάτι;

Καμαρώνω που σε μία δύσκολη εποχή έχω καταφέρει να έχω απολαβές και να ζω χωρίς να στερούμαι βασικά αγαθά. Δεν ξέρω αν είναι καμάρι ή λύπη να ανήκεις στους λίγους, αλλά έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να τα καταφέρω.

Ποια είναι τα 3 λάθη που δεν πρέπει να κάνει κάποιος;

Είναι λάθος να παίζεις με τις καρδιές των ανθρώπων. Το να συμπεριφέρεσαι άσχημα σε κάποιον που δεν σου έφταιξε σε κάτι, απλά επειδή σου τη «βίδωσε» εσένα άσχημα κάποια στιγμή. Να είσαι υποκριτής, το θεωρώ λάθος και κατάντια, αλλά για μην παρεξηγηθώ υπάρχουν 1000 λάθη, όμως λέω αυτά που μου έρχονται πρώτα στο νου.

Πως νιώθεις κάθε φορά πριν ανέβεις στη σκηνή; Έχεις κάποιο γούρι;

Έχω πάντα μπόλικο άγχος. Κυρίως θέλω να αισθάνομαι άνετος με αυτά που φοράω και με τους συνεργάτες. Γούρι δεν έχω, δεν πιστεύω σε γούρια.

Τι σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης;

Πλήρης είμαι όταν παίρνω αγάπη από την οικογένειά μου, τους φίλους μου και όταν είμαι ικανοποιημένος με τη δουλειά μου. Όταν έχω αυτά τα τρία δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο.

Θυμώνεις εύκολα; Τι είναι το χειρότερο που έχεις κάνει πάνω σε θυμό;

Θυμώνω πολύ εύκολα, αλλά δύσκολα φτάνω στα άκρα. Πολλές φορές μου τη «σπάνε» συμπεριφορές, αλλά δεν μπορώ να «σκίσω» κάποιον, δηλαδή να τον πονέσω, να τον προσβάλω και έτσι συνήθως «πνίγω» το θυμό μου.

Σ’ αρέσει ο κίνδυνος;

Μου αρέσει πολύ. Φλερτάρω με τον κίνδυνο συνέχεια, κάνοντας αναρρίχηση, με τη μηχανή και γενικά με διάφορα ριψοκίνδυνα αθλήματα. Αλλά πιστεύω πως όσο μεγαλώνεις και γεμίζεις υποχρεώσεις, γίνεσαι πιο προσεχτικός με τον κίνδυνο, ενώ όταν είσαι μικρός, νομίζεις ότι είσαι άτρωτος, ο Χάι Λάντερ.

Τύχη ή σκληρή προσπάθεια;

Και τα δύο. Η τύχη δεν έρχεται μόνη της πρέπει κάποιος να της χτυπήσει την πόρτα της ριμάδας. Η τύχη είναι το ζάρι, άμα δεν το ρίξεις 10 φορές δεν θα έρθει το επτά, πρέπει να το ρίξεις και ας χάσεις τις 9 πρώτες φορές.

Ήσουν ζαβολιάρικο παιδάκι;

Ζαβολιά δεν μπορούσα να κάνω γιατί «καρφωνόμουνα» πολύ εύκολα, αποτυπωνότανε στη φάτσα μου κατευθείαν και με πιάνανε. Οπότε, ποτέ δεν έκανα ζαβολιές. Βέβαια, ήμουν ατίθασο παιδάκι.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πλάκα που έχεις κάνει με τους φίλους σου;

Μεγαλώσαμε και παίζαμε στους δρόμους, δεν υπήρχε το σενάριο του υπολογιστή τότε. Στους δρόμους γίνονταν τα πιο ωραία πράγματα, συνέχεια «μαλακίες» κάναμε. Μια πλάκα που θυμάμαι ήταν όταν ένας φίλος μας, πήρε καινούργιο ποδήλατο και εμείς επειδή τον ζηλεύαμε, θέλαμε να το καταστρέψουμε. Έτσι, τον βάλαμε να πάρει φόρα από μια ράμπα-λόφο και να πηδήξει ψηλά, πετώντας το στον απέναντι τοίχο και καλά, για να πάρει το κολάι, αφού ήταν ένα από τα παιχνίδια μας. Το ποδήλατο έγινε σμπαράλια, αλλά όλοι το διασκεδάσαμε.

Είσαι gadgetάκιας;

Θέλοντας και μη είμαι πολύ της τεχνολογίας. Στην εποχή μας δεν μπορείς να δουλέψεις χωρίς κινητό και υπολογιστή. Το κινητό πλέον είναι προέκταση του χεριού μου όπως και ο υπολογιστής, καθώς εκεί γράφω και συνθέτω τα τραγούδια μου.

Ταξίδια ή ψώνια;

Ταξίδια! Τα ψώνια στο πεντάλεπτο τα βαριέμαι. Για παράδειγμα, με το ζόρι θα δοκιμάσω ένα τζιν και αμέσως θέλω να φύγω τρέχοντας. Αντιθέτως τα ταξίδια μου αρέσουν πολύ.

Σου αρέσουν οι αποκριάτικες μεταμφιέσεις; Ποια είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία;

Ναι μου αρέσουν. Κάθε χρόνο στις απόκριες κανονίζουμε ένα θέμα με την παρέα μου στην Κατερίνη και ντυνόμαστε όλοι μαζί. Μεγάλη επιτυχία είχα ως δράκουλας-βαμπίρ που ήταν και από τα πιο αγαπημένα μου θέματα.