Απόψεις | Γράμμα σε έναν φίλο!

Αγαπητέ μου φίλε,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σ` ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνεις με την φιλία σου. Ξέρω, είμαστε διαφορετικοί αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να είμαστε φίλοι.

Συζητάμε τα προβλήματα μας, στις δύσκολες στιγμές συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλο. Πηγαίνουμε για καφέ, για ποτό, ξενυχτάμε, κάνουμε αστεία πράγματα για να γελάσουμε, πειράζουμε τους άλλους, πάμε τις βόλτες μας για να γνωρίσουμε νέα πράγματα, να ξεχάσουμε ότι θέλουμε και να περάσουμε υπέροχα.

Ναι, βλέπεις πως δύο άνθρωποι που για σένα μπορεί να είναι διαφορετικοί, μπορούν και κάνουν καλή παρέα. Δεν μας εμποδίζει αυτό… Χαίρομαι όταν μου εμπιστεύεσαι τα προβλήματα σου και περιμένεις τις συμβουλές μου, όσο αδύναμος κι` αν είμαι για κάτι τέτοιο. Χαίρομαι όταν με εμπιστεύεσαι περισσότερο και από τους άλλους φίλους σου, όχι όμως επειδή ψωνίστηκα… αλλά επειδή έτσι αισθάνομαι ότι είμαστε αληθινοί φίλοι.

Ξέρω πως έχουμε τις διαφορές μας και πως εσύ τις παραμέρισες ακόμα κι` αν αυτό σου στοιχίζει κάποια σχόλια και κάποιοι από τους φίλους σου να σε απομακρύνουν εξαιτίας της δικής μου παρουσίας. Βλέπεις δεν θα ήθελαν να είναι στο ίδιο ουζερί… στο ίδιο club… στην ίδια καφετέρια μαζί μου… Εσύ με ξέρεις, και κάποιοι απ` αυτούς με ξέρουν, τους αρέσει η παρέα μου… αλλά δεν θα ήθελαν να γίνει γνωστό και παρά έξω….

Να σου πω την αλήθεια κάποιες φορές με ενοχλεί αυτό, αλλά για μένα είναι τιμή να είμαι αυτό που είμαι… δεν θα άντεχα την υποκρισία… Ξέρω πως αν ήμουν παράνομος μετανάστης ή άλλης εθνικότητας ή αν είχα κάποια ασθένεια οι περισσότεροι θα με δέχονταν στην παρέα και καλά θα έκαναν, γιατί ρατσιστές δεν πρέπει να είμαστε, διότι αυτή είναι μεγάλη αρρώστια, … αλλά βλέπεις τώρα είμαι Θεολόγος – εννοείτε αδιόριστος και δεν πρόκειτε ούτε στα 50 να διοριστώ…. – εκκλησιάζομαι τις περισσότερες Κυριακές γιατί αυτό αισθάνομαι, δεν πιστεύω πως πολλά απ` όσα κάνω – και βλέπεις τα κάνω δεν απέχω – είναι φυσιολογικά αλλά λάθη… που για σένα η συνήθεια τα ονόμασε φυσιολογικά… ενώ εμένα η συνείδηση μου τα δείχνει ως λάθη…

Ποτέ στην παρέα σου δεν ανέφερα τις απόψεις μου περί Εκκλησίας. Όχι γιατί ντρεπόμουν, αλλά γιατί δεν έβρισκα το λόγο να αναφέρω πράγματα τα οποία δεν θα ήθελαν ν` ακούσουν. Η πλειοψηφία τους είναι άθεοι ή αδιάφοροι… δεν με απασχολεί, εγώ όταν πηγαίνω Εκκλησία προσεύχομαι και γι` αυτούς όπως και για σένα.

Μου λες ζήσε την κάθε στιγμή. Πέρνα όμορφα. Με προτρέπεις να βρίσκω συχνά κοπέλες για sex για να αποκομίσω εμπειρίες μέχρι να ερωτευτώ… Μάθε όμως πως αυτές οι απολαύσεις οι ολιγόλεπτες, εμένα μου δημιουργούν τύψεις… γιατί δε θα δώσω όλο μου το είναι στην κοπέλα που θα με κάνει να ερωτευτώ και θέλω εκείνη τη στιγμή να νοιώσω ότι είμαι στα ουράνια, ότι της δίνομαι ολόκληρος και όχι απλώς ότι έδωσα και στις άλλες. Μου είπες πως άλλο έρωτας και άλλο sex… Το καταλαβαίνω… αλλά για μένα το sex είναι μια ερωτική πράξη, είναι μια πράξη αγάπης και όχι μόνο ηδονής. Βλέπεις την κοπέλα που αγαπάς και όχι αυτή που απλώς εξυπηρετεί τις ορέξεις σου…. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και τον αυνανισμό και όχι ως κάτι απολύτως φυσιολογικό όπως εσύ… Θα μου πεις διαφωνείς, αλλά τα έχεις κάνει… Θα σου πω πως έχεις δίκιο, όμως η συνείδηση μου δε με αφήνει ήσυχο… Μη μου ζητάς να μην έχω συνείδηση… στο βαθμό που την έχω…

Μου λες να σταματήσω τον Εκκλησιασμό. «Δεν γίνεται να γυρνάμε στις 7 το πρωί από τη διασκέδαση και εσύ να χάνεις τον ύπνο σου για να πηγαίνεις στην Εκκλησία». Φίλε συγνώμη αλλά εγώ θα χάσω τον ύπνο μου… εσένα τι σε νοιάζει; Συμμετέχω στη παρέα όπως όλοι, απλώς η συνείδηση μου λέει πως διασκέδασες τόσες ώρες, ξενύχτησες, ήπιες, χάλασες πολλές ώρες μπροστά σε ένα pc, είχες αυτά τα θετικά ή έχεις αυτές τις ανάγκες, αυτά τα προβλήματα στα οποία σε βοήθησε και σε στηρίζει ο Θεός, νοιώθοντας τον δίπλα σου, ε ούτε μια ώρα δεν θα του χαρίσεις την εβδομάδα;;;;;

Δεν αρνήθηκα να έρθω στο γυμναστήριο ή στο γήπεδο για ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ίσως να μην είμαι πολύ καλός στα αθλήματα αλλά όποτε έχεις πρόβλημα με τον υπολογιστή σε μένα τρέχεις… Δεν το λέω αυτό για να με ευχαριστήσεις σου αναφέρω όμως ότι υπάρχουν διαφορές στους ανθρώπους και οι διαφορές αυτές σε ενώνουν. Αν ήμασταν όλοι ίδιοι θα πλήτταμε… Όταν έρχεσαι με την παρέα μου δεν πλήττεις… ίσως όμως ντρέπεσαι που είναι της θεολογικής…. Δε σε πλήττουν γιατί βλέπεις το διαφορετικό. Το γνωρίζεις και δεν το κρίνεις αρνητικά όπως πριν το γνωρίσεις. Ζεις τη διαφορά. Έτσι εσύ πηγαίνεις περισσότερο στο γήπεδο… εγώ περισσότερο στο γυμναστήριο. Ε μέσα σε όλα αυτά τι είναι μια ώρα στην Εκκλησία ;;;

Μου λες ότι οι παπάδες κλέβουν και είναι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι. Ρε φίλε συγνώμη… αλλά με τόσα που συμβαίνουν στα γήπεδα ή στην κομματική οργάνωση που είσαι γραμμένος, με τη λογική και μόνο (έστω κομματικά), εσύ πρέπει να φύγεις από αυτά και όχι εγώ. Αν εσύ δεν ξαναπάς στο γήπεδο ή δεν συμμετέχεις στην κομματική οργάνωση λόγω όλων αυτών των τερατουργημάτων που συμβαίνουν σ` αυτά… τότε σταματώ κι` εγώ… Τι λες;

Εσύ μου λες να φύγω από την Εκκλησία, που για μένα εκεί έρχομαι σε επαφή με το Θεό, γιατί κάποιοι απατεώνες παπάδες εκμεταλλεύονται τον κόσμο και κάποιοι συμπεριφέροντε ανήθικα. Μα δεν έχω φίλους παπάδες ούτε έχω πολλά – πολλά. Και να είχα να είσαι σίγουρος πως ξέρω να ξεχωρίζω. Αλλά όπως σου είπα, εγώ εκεί αισθάνομαι πως επικοινωνώ με τον Θεό και όχι με τον παπά… Άρα επειδή κάποιοι είναι τρελοί – και όχι όλοι αλλά ας πούμε όλοι, – γιατί να χάσω εγώ την επικοινωνία μου με το Θεό;;;;; Που είναι η λογική στο επιχείρημα σου αυτό; Εσύ όμως ως οπαδός ομάδας, θέλεις νίκες σερβιρισμένες, χωρίς βέβαια εσύ να κουραστείς, υποστηρίζοντας ανθρώπους που υποπτεύεσαι ότι ίσως έχουν πουλήσει αγώνες, που εκμεταλλεύονται το ποδόσφαιρο για προσωπικά τους οφέλη, που πουλάνε τα πάντα στο βωμό του χρήματος. Υποστηρίζεις κόμμα, το οποίο έτρωγε και τρώει από αυτόν τον φτωχό λαό, έφαγαν τα πάντα, ξέρεις ότι ναι κάποιοι – αμφιβάλλεις για όλους…- έκλεψαν και υπονόμευσαν έτσι το μέλλον της Ελλάδας, των νέων ανθρώπων της και τους βάζουν τώρα να πληρώσουν τα δικά τους κλοπιμαία…. Παρ` όλα αυτά εσύ δίνεις μάχες εκεί… και παρ` όλα αυτά θεωρείς ως ποιο αφύσικες σκέψεις τις δικές μου….

Ξέρω πως είσαι παιδί του σήμερα, είσαι προοδευτικός και αγωνιστής. Ξέρω ότι δεν είμαι. Βλέπεις ενδεχομένως καμιά φορά να κάνω το σταυρό μου περνώντας από Εκκλησία και συγχύζεσαι από τον συντηρητισμό μου, ενώ εσύ θα βρίσεις. Μη με παρεξηγείς, απλώς όταν νοιώθω αδύναμος εκεί βρίσκω παρηγοριά… βλέπεις εσύ λες πως βρίσκεις σε μένα, όταν εγώ έχω πρόβλημα εσύ αρνείσαι να το ακούσεις και βλέπεις ως λύση την αλλαγή… αποφεύγοντας καν να με ακούσεις… Χαίρομαι που αγωνίζεσαι για τους μετανάστες. Ηγήθηκες καταλήψεις για τα δικαιώματα σου και καλά έκανες, πάντα μου έλεγες «θα κάνω ότι γουστάρω», όμως σε παρακαλώ στήριξε με ώστε να κάνω κι` εγώ αυτά που γουστάρω.

Το ξέρω πως σε κούρασα και γι` αυτό σταματάω εδώ. Θα έχουμε την ευκαιρία να αλληλογραφήσουμε και άλλες φορές. Τα λέμε και από κοντά αύριο.

Ο φίλος σου,

Anepisimos