Απόψεις | Τα αποτελέσματα των "δημοτικών" και η παραδοξότητα του εκλογικού σώματος...

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Ελλάδα ήταν ξεκάθαρα. Τα υψηλά ποσοστά αποχής που σημειώθηκαν στην επικράτεια, η κατακόρυφη αύξηση των λευκών ή άκυρων ψηφοδελτίων, το κατά μέσο όρο 11% που απεκόμισε σε δήμους και περιφέρειες το σταλινικό και παλαιολιθικό ΚΚΕ, το 5% της αμιγώς φασιστικής Χρυσής Αυγής της ακρότητας, της επικινδυνότητας, του ρατσισμού και του αποτροπιασμού στην Α’ Αθηνών, το 2% του κ. Πέτρου Κωνσταντίνου της ανώριμα ακροαριστερής ΑΝΤΑΡΣΥΑ(ς) και τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που συγκέντρωσε ο δικομματισμός-που αν και πάλι μονοπώλησε τον δεύτερο γύρο, αποδυναμώθηκε αισθητά-, δηλώνουν δίχως την παραμικρή αμφιβολία, την απογοήτευση, την αδιαφορία, τον θυμό, την απαξίωση, αλλά πάνω απ’ όλα τον φόβο, τον πανικό και την απόγνωση. Δεν είναι και λίγο για κάποιον που ψηφίζει συστηματικά συστημικά από τη μεταπολίτευση, συγχωρώντας, κατανοώντας και ελπίζοντας με ευλαβική ευπιστία και καρτερική αφέλεια σε κάτι καλύτερο, να αντιλαμβάνεται ξαφνικά-γιατί εθελοτυφλούσε παλαιότερα- πως τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ελλειμματικά, το κράτος χρεωμένο, η πόλη του βρώμικη, θορυβώδης, επικίνδυνη και άρα αβίωτη, και πως ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις της ανεύθυνης διαχείρισης των δημοσιοοικονομικών, που ανέκαθεν προτιμούσαν να εξυπηρετούν συμφέροντα από το να παρέχουν κονδύλια στις δημοτικές αρχές για την επίλυση ουσιαστικών προβλημάτων, να απαιτούν σήμερα από τον απλό -και όχι άμοιρο ευθυνών πολίτη(θα επανέλθω σε αυτό)- να επωμισθεί βάρη για τα οποία αναλογικά είναι σε μικρότερο βαθμό υπαίτιος.

Αν όμως θέλουμε να αντλήσουμε ένα γενικό αλλά καθοριστικό συμπέρασμα για τον πρώτο και πιο ενδεικτικό γύρο των εκλογών, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την σηματοδότηση ενός νέου τρόπου σκέψης και πολιτικής αντίληψης των όσων συμβαίνουν, πιο υποψιασμένης, πιο δύσπιστης, περισσότερο χειραφετημένης, και σαφώς πιο ανοικτής, ευέλικτης και ανεκτικής σε πολιτικοϊδεολογικές ανακατατάξεις. Το εκλογικό σώμα κατάφερε επιτέλους να ξεφύγει από το αυτοκαταστροφικό(έτσι αποδεικνύεται) και περιοριστικό δίλημμα της ψήφου του δικομματισμού το οποίο επικοινωνούσαν με απόλυτη επιτυχία μέχρι πρόσφατα τα ΜΜΕ. Κατάφερε να σπάσει κάποια ταμπού και να πειραματιστεί διεκδικώντας μέσω μιας λιγότερο συνειδητοποιημένης ψήφου κάτι καλύτερο, προσδοκώντας μια αλλαγή από διαφορετικούς σχηματισμούς που καλύπτουν όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής . Από τη Χρυσή Αυγή λοιπόν έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι από τα 5Π του συμπαθέστατου κ.Αμυρά μέχρι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής- Ελεύθερη Αττική του κ. Αλαβάνου, οι δημότες έστειλαν ένα σαφές-ίσως όμως και ανεπαρκές- μήνυμα… Πως επιζητούν επιτέλους να βρουν μια δίοδο διαφυγής από το αδιέξοδο…

Κι όμως οι ίδιοι πολίτες που αναζήτησαν περισσότερο από ποτέ την έξοδο από το τέλμα, οι ίδιοι που με γέμισαν –έστω και συγκρατημένη- ελπίδα από το εκλογικό αποτέλεσμα, με απογοήτευσαν με την έλλειψη κοινωνικής και δημοκρατικής τους συνείδησης. Ομιλώ για την άρνηση των περισσοτέρων να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των αρχών που αφορούσε την παράσταση τους στα εκλογικά κέντρα της χώρας ώστε να εξασφαλιστεί η ευρυθμία της εκλογικής διαδικασίας… Αρκεί να αναφέρω πως στενό συγγενικό μου πρόσωπο έφθασε σε σημείο να συμβουλευθεί ως και 3 δικηγόρους ώστε να αποφύγει την εκτέλεση των καθηκόντων του απέναντι στο πολίτευμα και την κοινωνία… Αρκεί να μνημονεύσω περίπτωση μητέρας που όσες φορές εκλήθη να συμβάλει στην διαδικασία προτίμησε να παρουσιαστεί μπροστά στον δικαστικό αντιπρόσωπο με τα δύο της παιδιά ώστε να προκαλέσει τον οίκτο και τελικά να αφεθεί «ελεύθερη»… Και φυσικά θεωρώ περιττό να σχολιάσω την στάση των συνομηλίκων μου ως προς την συγκεκριμένη θεματική, που διέπεται από την μανιώδη και άκριτη απαίτηση χρηματικής (αντ)αμοιβής για την οποιαδήποτε προσφορά υπηρεσίας …

Ειλικρινά δεν γνωρίζω τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγονται τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής… Θέλω να πω, δεν ξέρω αν η διαδικασία είναι «καθαρή» ή δικαίως εξανίστανται όσοι διαμαρτύρονται πως έχουν κληθεί περισσότερες από δύο φορές τα τελευταία 5 χρόνια σε εκλογικά κέντρα… Αυτό που γνωρίζω όμως είναι πως ένοιωσα μεγάλη ντροπή ως πολίτης αυτής της χώρας όταν ενημερώθηκα πως σε πολλά σχολεία η εκλογική διαδικασία δεν κατέστη δυνατή ελλείψει συμπολιτών μου που είχαν το χρέος να συμβάλουν, να προσφέρουν, να βοηθήσουν… Κι είναι πράγματι υποκριτικό να μεμψιμοιρούμε και να διαμαρτυρόμαστε για μια όντως μίζερη και παθολογική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για την οποία όμως αποδεικνύεται καθημερινά πως φέρουμε μεγάλη ευθύνη… Πρέπει επιτέλους να αποβάλουμε μια κουτοπόνηρη ατομοκεντρική νοοτροπία που βασίζεται επιχειρηματολογικά στην επίκληση της ελευθερίας και του δικαιώματος ανυπακοής και περιφρόνησης αυτού που κάποιοι τόσο επιλεκτικά και εκ του ασφαλούς αρέσκονται να αποκαλούν «σικέ» δημοκρατία… Και πρέπει να δανειστούμε λίγο από αυτήν την φαινομενικά αφελή δυτικοευρωπαϊκή νοοτροπία της επιδίωξης της ατομικής πρωτοβουλίας της συμβολής και της προσφοράς στο κράτος, την κοινωνία, τον συνάνθρωπο…

Τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών θα είχαν μεγαλύτερη αξία αν εναποθέταμε τις ελπίδες μας για την βελτίωση της κατάστασης εκτός από τα πολιτικά κόμματα και σ’ εμάς του ίδιους…Η κατανόηση και η πραγματική εκτίμηση των δικαιωμάτων μας-αν κάτι τέτοιο λάβει ποτέ χώρα στην Ελλάδα- ας γίνουν επιτέλους αφορμή για την συνειδητοποίηση της ουσίας και της χρησιμότητας των υποχρεώσεων μας…