Επαναπατρισμός για την Εθνική Ελλάδος στο Μπάσκετ

Εδώ και δυο μέρες οι διεθνείς επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη με το κεφάλι σκυμμένο για τις επιλογές που κάνανε κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου κυπέλλου μπάσκετ. Κακές εμφανίσεις σε όλα τα ματς με έλλειψη δημιουργικότητας και ταχύτητας. Αυτό που μας στιγμάτισε είναι η επιλογή να χάσουμε από τη Ρωσία για να έχουμε ευνοϊκότερη τύχη στα knock out παιχνίδια αλλά υπολογίζαμε χωρίς τους Γάλλους.

Η εθνική μας αποφάσισε να παίξει τόσο καλά ώστε να χάσει εναντίον της Ρωσίας κάτι το οποίο θα έδιωχνε από τον δρόμο μας τους Ισπανούς και τους Αμερικάνους στη συνέχεια, αλλά μάλλον υπολογίσαμε χωρίς να σκεφτούμε ότι οι Γάλλοι θα επέλεγαν αντίπαλο για εμάς εάν έχαναν από τη Ν. Ζηλανδία κάτι που όντως συνέβη και μας έστειλαν στα δόντια της Ισπανίας. Βέβαια υπήρχε και άλλος τρόπος να αποφύγουμε την Ισπανία και τις Η.Π.Α και αυτός θα ήταν να βγαίναμε πρώτοι στον όμιλο μας. Αυτό δεν έγινε και ένας είναι ο λόγος, η ομάδα που παρουσιάσαμε τα δυο τελευταία χρόνια δεν έχει τη στόφα του νικητή αλλά την νοοτροπία του Έλληνα που επιλέγει τα εύκολα, έτσι η εθνική μας αντί να σκέφτεται πως να κερδίζει αγώνες σκεφτόταν πώς να τους χάσει. Εμείς είμαστε περήφανοι για αυτήν την ομάδα και μια κακή διοργάνωση δεν θα μας κάνει να αλλαξοπιστήσουμε. Ήμασταν στα φαβορί και θα είμαστε φαβορί όπου και αν συμμετέχουμε αρκεί να είμαστε νικητές και να χάνουμε επειδή το 100% των δυνατοτήτων μας απλά δεν ήταν αρκετό (γεγονός που δεν θα επαληθευτεί σε καμία των περιπτώσεων). Είμαστε περήφανοι για τους παίκτες μας αλλά δεν είμαστε περήφανοι για το μπάσκετ που έπαιξαν.

Τώρα η ομάδα καλείται να βρει τον εαυτό της, να ανανεωθεί και να προσπαθήσει να ξεπεράσει τον αποχαιρετισμό του Διαμαντίδη ο οποίος κατάλαβε πως πρέπει να φύγει όσο είναι στην κορυφή και να δώσει την έμπνευση στα νέα παιδιά να διατηρήσουν εκεί ψηλά την Γαλανόλευκη. Μπορεί παίκτης σαν τον Διαμαντίδη να μην ξαναπεράσει από την εθνική αλλά τα νέα παιδιά από τα μικρότερα τμήματα των εθνικών ομάδων μας σίγουρα θα δώσουν και την ψυχή τους για την επίσημη αγαπημένη. Ήταν μια κακή διοργάνωση και δεν πρέπει να κατακρίνουμε αυτούς που μας έμαθαν πως είναι να είσαι συνέχεια στην κορυφή, πρέπει να τους πούμε μπράβο και πως την επόμενη φορά μας περιμένει ξανά το κύπελλο. Αλλά το μπράβο μας είναι αποκλειστικά για την περίπτωση που οι παίκτες παίζουν για την νίκη και χάνουν, όχι όταν παίζουν για να χάσουν και αποκλείονται άδοξα.

Είμαστε περήφανοι για τα παιδιά που προσπάθησαν να τιμήσουν την Ελλάδα, δεν είμαστε περήφανοι για τα παιδιά που δεν τίμησαν το μπάσκετ. Στο ευρωπαϊκό του 2011 η Ελλάδα θα είναι και πάλι το φαβορί και θα είναι ψηλά στο βάθρο γιατί απλά είναι ψηλά στις καρδιές μας.