Οι περίεργες διατροφικές συνήθειες διάσημων ανθρώπων

Για τον εθισμό του Μπαλζάκ με τον καφέ και την ιδιαίτερη σχέση τους έχουμε μιλήσει στο παρελθόν. Αυτή τη φορά θα δούμε όχι μόνο τα αγαπημένα φαγητά διάφορων διάσημων ανθρώπων της ιστορίας αλλά και την ιδιαίτερη σχέση που είχαν με αυτά.

Ο Thomas Edison λάτρευε τη σούπα γι΄ αυτό τη χρησιμοποιούσε ώστε να καταλάβει την προσωπικότητα του συνομιλητή του. Συγκεκριμένα όταν μιλούσε με κάποιον που ενδιαφερόταν να συμμετάσχει στην ερευνητική του ομάδα τους έδινε να δοκιμάσουν σούπα και τους παρατηρούσε ενώ την έτρωγαν.  Απέρριπτε αυτούς που έβαζαν πιπέρι πριν τη δοκιμάσουν γιατί σύμφωνα με την άποψη του έκαναν πολλές υποθέσεις.

Ο Πυθαγόρας σιχαινόταν τα φασόλια. Μάλιστα λέγεται ότι ήταν και η “αιτία” του θανάτου του γιατί σύμφωνα με κάποιες γραφές ενώ του είχαν επιτεθεί και μπορούσε να γλιτώσει έπρεπε να περάσει από ένα χωράφι με φασόλια, κάτι που αρνήθηκε.

Πολλές ιδιοφυϊες όπως ο Leonardo Da Vinci, ο Γκάντι, ο George Bernard Shaw, o Isaac Newton και ο Einstein ήταν χορτοφάγοι.

Ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν αδιάφορος στο φαγητό, έτρωγε περισσότερο από ανάγκη παρά επιθυμία, σύμφωνα με τον βιογράφο του Ascanio Condivi.

Ο Δαρβίνος δε μελετούσε απλά τα εξωτικά ζώα, τα έτρωγε κιόλας. Ενώ δούλευε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge ίδρυσε το Glutton Club του οποίου τα μέλη συγκεντρώνονταν μια φορά τον μήνα και έτρωγαν “περίεργο κρέας” όπως κουκουβάγια, κοράκια και άλλα. Αργότερα, ο Δαρβίνος δήλωσε ότι έφαγε αρμαντίλλο το οποίο σύμφωνα με αυτόν έχει γεύση πάπιας αλλά και ιγκουάνα.

Ο ποιητής και φιλόσοφος Friedrich Schiller είχε πάντα κάτω από το γραφείο του μια κούτα με σαπισμένα μήλα όταν έγραφε επειδή έλεγε ότι η “μυρωδιά” του θύμιζε την επαρχεία που μεγάλωσε.

Τον 18ο αιώνα στο Εδιμβούργο, το κέντρο του σκωτσέζικου διαφωτισμού, υπήρχε ένα ιδιαίτερο club που ονομάζονταν “Oyster Club”. Οι ιδρυτές ήταν ο Adam Smith και ο David Hume. Εκεί κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες στρειδιών με μπόλικο κόκκινο κρασί και συζητούσαν τα πάντα.

Ίσως το πιο γνωστό “club” φιλοσόφων που αφορούσαν τη γαστρονομία είναι τα “Βιεννέζικα καφέ” του 18ου αιώνα. Τότε ο καθένας μπορούσε να μπει στο club με τη τιμή ενός φτηνού καφέ. Ο Sigmund Freud είχε το δικό του αγαπημένο καφέ, το cafe Landtmann, το οποίο σήμερα είναι τουριστικό θέρετρο. Ουσιαστικά στις βιεννέζικες καφετέριες καθόντουσαν και συζητούσαν με τις ώρες φιλόσοφοι της εποχής και όχι μόνο.

Γι’ αυτό γενικότερα στη Βιέννη μέχρι σήμερα ο καφές δεν είναι μια στιγμιαία απόλαυση. Θεωρείται φυσιολογικό να καθίσει κανείς για ώρες απολαμβάνοντας τον καφέ του και απόδειξη αυτού είναι ότι το προσωπικό θα γεμίζει το ποτήρι σας με νερό. Πολύ συχνή εικόνα είναι να δείτε μεμονωμένα άτομα που κάθονται μόνοι με τις ώρες διαβάζοντας την εφημερίδα τους. Ουσιαστικά οι αυστριακοί συνεχίζουν την παράδοση!

Βέβαια υπάρχουν και άλλες πιο πρωτότυπες σχολές που έχουν ιδρύσει διάσημοι φιλόσοφοι όπως τη λέσχη του χασίς στο Παρίσι.

Η Μαρί Κιουρί, όταν ήταν μια φτωχή φοιτήτρια επιβίωνε μόνο με λευκό ψωμί και βούτυρο. Η Virginia Woolf απαιτούσε από τους καλεσμένους της να έχουν τρόπους στο τραπέζι και αν δεν είχαν εκνευριζόταν.

Κάτι πιο σύγχρονο και περίεργο είναι οι διατροφικές συνήθειες του Steve Jobs. Σύμφωνα με τον γιο του Walter Isaac του βιογράφου του Jobs επιβίωνε κυρίως με αμύγδαλα και πολλά μα πολλά καρότα.