Πρόταση Βιβλίου | «Λυπάμαι Χάσατε» | Πόσο πιο επίκαιρο;

Μια διαφορετική εποχή, μια εποχή όπου το ποδόσφαιρο είχε αξία όχι ως άθλημα αλλά ως στάση ζωής. Τότε που μια αντρική μπάσα φωνή από τον τρανζίστορ μπορούσε να ενώσει ένα ολόκληρο κοινό ανεξάρτητου χρώματος και εθνικότητας, που μια περιγραφή με πάθος ήταν αρκετή για να προκαλέσει στου ασθενείς οπαδούς το πρώτο τους «μπαλονάκι» τότε που η μπάλα του ποδόσφαιρου ήταν ακόμη ασπρόμαυρη και οι οπαδοί της κρέμονταν με αγωνιά στα κάγκελα και στις περιφράξεις των γηπέδων σαν τσαμπιά από τα σταφύλια και παρακολουθούσαν μπάλα, αληθινή μπάλα ε, πραγματική, με ουσία, που ο θεατής γινόταν ένα με τον πρωταγωνιστή της εδαφικής σκηνής και δεν έχει πρόβλημα κανένα να παρακολουθήσει όρθιος το ματς αρκεί να ήταν δίπλα στον ήρωα του και να μοιράζονταν τη προσπάθεια του, την αγωνιά του.

Σε αυτό το βιβλίο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Μπλιάτκας, κάνει μια εξαίσια περιγραφή στα πρόσωπα και στα πράγματα που καθόρισαν την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, περιγράφει την ημέρα «Κυριακή» που ήταν κατεξοχήν ημέρα ποδοσφαιρική,σαν ένα είδος ιεροτελεστίας.

Πλήθη αρσενικών μαζεύονταν την μέρα εκείνη σαν « κοπάδια από αμνούς που κάποια στιγμή μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε λύκους» για καφέ για ούζα και μεζέ πριν και μετά το ματς, οπού τα καφενεία εκείνη την ημέρα αποτελούσαν τόποι συνάντησης ποδοσφαιρόφιλων, βέβαια ποτέ δεν έλειπε το χιούμορ και η απαραίτητη καζούρα, αντίπαλοι και μη, όλοι θα γίνονταν ένα θα περπατούσαν τον δρόμο για το γήπεδο μαζί σαν μια παρέα και θα ακούγονται στιγμές από γέλια, φωνές, αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς.

Το Καυτατζόγλειο, η Λεωφόρος, το Καραϊσκάκη η Τούμπα και η Φιλαδέλφεια, μια εκδρομή στην Ελλάδα του τότε, με φόντο φανέλες ποδοσφαιρικές, όλες μαυρόασπρες.. μα γεμάτες ψυχή και συναίσθημα. Σοβαρά και σπαρταριστά επεισόδια από μια εποχή αθωότητας αλλά και συγκρότησης της φυσιογνωμίας του ελληνικού ποδοσφαίρου όπως το ξέρουμε σήμερα.

Συντάκτης | Τάσος Αντωνόπουλος