Απόψεις | Περι φοιτητικών παρατάξεων

Σίγουρα οι πιο πολύ φοιτητές που είχατε πάει για εγγραφή στη σχολή σας, θα συναντήσατε έξω από το μετρό ή έξω από την πόρτα της σχολής άτομα τα οποία ανήκουν σε κάποια φοιτητική παράταξη και προσφέρονταν να σας βοηθήσουν με την εγγραφή σας. Αυτή είναι η πρώτη επαφή ενός νέου φοιτητή με την σχολή του!

Βλέπουμε λοιπόν τη κομματοκρατία να έχει κάνει την εμφάνισή της και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ενώ το πιο λυπηρό είναι ότι νέοι άνθρωποι 20 ή 22 χρονών συμπεριφέρονται σαν παλαιοκομματικοί συνδικαλιστές που έχουν αρχίσει να αγγίζουν τα πρώτα ήντα. Ακόμα λυπηρότερο βέβαια είναι ότι οι φοιτητικές παρατάξεις ουσιαστικά λειτουργούν ως ένα φυτώριο επίδοξων μελλοντικών πολιτευτών, αντί να δημιουργούν ένα νέο ρεύμα στην πολιτική σκηνή ή αντί απλά να προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα του κάθε Τμήματος. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχετε διαπιστώσει ότι κυριότερο μέλημά τους είναι το πώς θα συγκεντρώσουν όσο πιο πολλούς υποστηρικτές μπορούν (μέσω διαφόρων «πολιτιστικών» εκδηλώσεων του στυλ τουρνουά τάβλι-pro, εκδρομή στη Μύκονο-Αράχωβα ή πρώτο τραπέζι πίστα στον αγαπημένο μας αοιδό!), έτσι ώστε να μπορούν να επηρεάζουν την εκάστοτε πανεπιστημιακή αρχή η οποία ουσιαστικά εξαρτάται από την υποστήριξή τους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δύο πρόσφατοι νόμοι που έχουν ψηφιστεί για την ανώτατη παιδεία έχουν ως στόχο να πλήξουν της φοιτητικές παρατάξεις. Ο μεν νόμος Γιαννάκου έδινε δικαίωμα σε όλους τους φοιτητές να μπορούν να εκλέξουν τις πρυτανικές αρχές (ένα δικαίωμα το οποίο οι περισσότεροι δεν το άσκησαν), ενώ ο δε νόμος Διαμαντοπούλου δίνει το δικαίωμα αυτό μόνο στα μέλη ΔΕΠ.

Το ερώτημα που τίθεται μετά από όλα αυτά είναι γιατί νέοι άνθρωποι αντί να προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο, σε ένα χώρο ο οποίος πέρα από τα πολλά αρνητικά που έχει τουλάχιστον σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις ελεύθερα τις ιδέες σου, επιλέγουν να ενταχθούν μέσα σε ένα κομματικό πλαίσιο το οποίο όχι μόνο δεν τους αφήνει να παρακάμψουν τις καθορισμένες κομματικές αρχές, αλλά παράλληλα διαιωνίζει το σαθρό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που σήμερα ζούμε.