Χάρις Αλεξίου: Η φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια

Η Χάρις Αλεξίου ανέβασε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, μια φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια.

Η γνωστή ερμηνεύτρια που γεννήθηκε στη Θήβα, συνόδεψε την εικόνα με έναν στίχο από το τραγούδι της «Πανσέληνος», γράφοντας στη λεζάντα της ανάρτησης: «Κάποτε στη Θήβα, “το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία”».

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Χάρις Αλεξίου (@haris_alexiou_official)

H ανάρτησή της συγκέντρωσε χιλιάδες likes και δεκάδες σχόλια, με αρκετούς να γράφουν πως το κοριτσάκι της φωτογραφίας δεν το αγαπήσανε τυχαία.

Χάρις Αλεξίου: Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο «MEGA Stories», η Χάρις Αλεξίου είχε μιλήσει για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησε στη Θήβα, αλλά και τη μεγάλη αγάπη προς τη μητέρα της. «Ήρθαμε από τη Θήβα το ’59 με τον πατέρα μου άρρωστο, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Υποχρεωθήκαμε να έρθουμε εδώ, γιατί ζούσε η γιαγιά μου εδώ, η μητέρα της μητέρας μου. Και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ στη Θήβα» είχε αναφέρει στη συνέντευξη.

Για τη μητέρα της είχε εξομολογηθεί: «Ήρθαμε σε μία νέα κατάσταση εδώ. Η μητέρα μου άνοιξε ένα μπακάλικο. Πήρε ένα δωμάτιο, το χώρισε στη μέση, στο μισό δωμάτιο μέναμε και στο άλλο μισό ήταν μπακάλικο να φανταστείς. Είχε δύο παιδιά να μεγαλώσει, έπρεπε να αποδείξει στην οικογένεια του πατέρα μου ότι μπορεί να τα καταφέρει, γιατί το πρώτο πράγμα που της είπαν ήταν: πού πας χωρίς δουλειά στην Αθήνα; Ήταν ένα πνεύμα ανήσυχο, ήξερε ότι δεν θα κατάφερνε να ζήσει την αγροτική ζωή του πατέρα μου.

Ήταν όλα τα πράγματα μαζί. Ήταν πολύ γλυκιά, τρυφερή, την αγαπούσαν όλοι αλλά ήταν και πολύ σκληρή ταυτόχρονα. Υπήρχε από τη μία αυτή η λατρεία και ο έρωτας και από την άλλη μπορούσε με μια της κουβέντα να σε σκοτώσει μέσα μου. Τώρα μιλάω για αυτό. Η μητέρα μας είναι η Παναγία μας, το ιερό μας πρόσωπο. Ό,τι και να μας έχει κάνει είναι εκείνη που μας μεγάλωσε, μας τάισε, μας έντυσε, μας ζέστανε. Αλλά το κουβαλάμε πολύ το κομμάτι αυτής της θυσίας, θα ήθελα να μην το είχαμε. Αυτό το κομμάτι της ευτυχισμένης μητέρας μου δεν το είχα ποτέ».