O Aλέν Τουρέν, τα «νέα κοινωνικά κινήματα» και η «πολιτιστική επανάσταση»

Ο Αλέν Τουρέν, Κοινωνιολογός και διανοούμενος, πέθανε στο Παρίσι στις 3:30 τα ξημερώματα της Παρασκευής (9/6), όπως δήλωσε η κόρη του, πρώην υπουργός Marisol Touraine.

Παθιασμένος με την ιστορία και τα οικονομικά, είχε μία συνεχόμενη επιθυμία να κάνει τις θεωρίες του πράξη, χωρίς να διστάσει να εμπλακεί στον πολιτικό χώρο. Το όνομά του θα παραμείνει συνυφασμένο με ένα πεδίο σπουδών, δηλαδή τα «Νέα Κοινωνικά Κινήματα», όπως φοιτητές, φεμινίστριες ή οικολόγοι, που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1970, και σε μια μέθοδο εργασίας, τον «Κοινωνιολογικό παρεμβατισμό».

«Πρέπει να αφήσουμε την καθησυχαστική ηρεμία των ουτοπιών και των προφητειών, έστω και καταστροφικών, να κατέβουμε στο κίνημα, ανησυχητικό αλλά αληθινό, των κοινωνικών σχέσεων», τόνιζε ο ίδιος ο Αλέν Τουρέν.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Wagner Leroux (@wagleroux)

Σύζυγος της Χιλιανής ερευνήτριας Adriana Arenas Pizzaro που πέθανε το 1990, ήταν πατέρας δύο παιδιών, της Marisol, πρώην σοσιαλίστριας υπουργού, και του Philippe, καθηγητή ιατρικής.

Γεννημένος στο Hermanville-sur-Mer κοντά στην Καέν στις 3 Αυγούστου 1925, ο Αλέν Τουρέν εντάχθηκε στο Normale Sup και απέκτησε πτυχίο στην ιστορία. Ερευνητής στο CNRS από το 1950 έως το 1958, δημιούργησε το 1956 το Κέντρο Έρευνας στην Κοινωνιολογία της Εργασίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής. Ξεκίνησε την καριέρα του με τη μελέτη των Χιλιανών ανθρακωρύχων και είχε στενούς δεσμούς με τη Λατινική Αμερική σε όλη του τη ζωή.

Ήταν το 1955 που δημοσίευσε τη διατριβή του (με την επίβλεψη του Georges Friedmann), «Η εξέλιξη της εργασίας στα εργοστάσια της Renault», η οποία έγινε πολύ δημοφιλής. Δύο χρόνια αργότερα, ίδρυσε το Εργαστήριο Βιομηχανικής Κοινωνιολογίας, το οποίο το 1970 έγινε Κέντρο Μελέτης Κοινωνικών Κινημάτων.

Το 1960 διορίστηκε διευθυντής σπουδών στην Πρακτική Σχολή Ανώτερων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS). Διδάκτωρ Γραμμάτων το 1965, δίδαξε από το 1966 έως το 1969 στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ.

«Πολιτιστική επανάσταση»

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cafeyn (@cafeyn_france)

Τον Μάιο του 1968, ο Αλέν Τουρέν ήταν ένας από αυτούς που ζήτησαν την κατάργηση των εξετάσεων για τους φοιτητές κοινωνικών επιστημών. Το 1981 ίδρυσε το Κέντρο Κοινωνιολογικής Ανάλυσης και Παρέμβασης, το οποίο παρέδωσε στον Michel Wieviorka το 1993.

Αν και ένιωθε ότι η Αριστερά «δεν έκανε την πολιτιστική της επανάσταση», ήταν για πολύ καιρό κοντά στο CFDT και στη «Δεύτερη Αριστερά» και μετά εργάστηκε για την ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας.

Ανήκε στην Επιτροπή για τη Μεταρρύθμιση των Πανεπιστημίων και στην Επιτροπή Προβληματισμού για την Εθνικότητα (1987). Στις ευρωεκλογές του 1994, εμφανίστηκε, μεταξύ πολλών διανοουμένων και πολιτικών προσωπικοτήτων, στη λίστα «Η Ευρώπη αρχίζει στο Σεράγεβο», με επικεφαλής τον καθηγητή Léon Schwartzenberg.

Το 1989, με τον Gilles Perrault και τον Harlem Désir, ο Αλέν Τουρέν υπέγραψε ένα μανιφέστο για την κοσμικότητα, που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα “Πολίτης”. Το 1996, σκανδαλισμένος από την «ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη» αντιμετώπιση του ζητήματος των μεταναστών χωρίς χαρτιά στην εκκλησία του Saint-Bernard, χτύπησε δυνατά την πόρτα του Ύπατου Συμβουλίου Ένταξης, του οποίου ήταν μέλος για δύο χρόνια.

Προσεκτικός στα αιτήματα των μειονοτικών ομάδων, ο Αλέν Τουρέν μελετά τις γαλλικές απεργίες στα τέλη του 1995 καθώς και τον Ζαπατισμό στο Μεξικό, υποστηρίζει την καθιέρωση της ισοτιμίας μεταξύ ανδρών και γυναικών στη δημόσια ζωή και ακόμη και την τετραήμερη εβδομάδα.

Του αποδόθηκαν δοκίμια όπως «Εργαζόμενη Συνείδηση», «Ουτοπικός Κομμουνισμός», «Κριτική της Νεωτερικότητας», «Μεταβιομηχανική κοινωνία», «Μπορούμε να ζήσουμε μαζί;» ή «Πώς να βγούμε από τον φιλελευθερισμό;». Συνυπέγραψε με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ το «Αν η αριστερά θέλει ιδέες» (2008).

Νικητής του βραβείου Prince of Asturias το 2010, ήταν επίσης πολύ γνωστός σε χώρες όπως η Πολωνία, όπου έλαβε σημαντική διάκριση το 2012 για το έργο του στο κίνημα Αλληλεγγύη (Solidarnosc), το πρώτο ανεξάρτητο συνδικάτο στη Σοβιετική μπλοκ, στα 80 χρόνια.

Πηγή Φωτογραφίας: Wikimedia Commons

Διαβάστε ακόμη:

• Αλέν Τουρέν: Πέθανε ο σπουδαίος Γάλλος κοινωνιολόγος και διανοούμενος
• Σιμόν ντε Μποβουάρ: Ο φεμινισμός και οι γυναίκες μέσα από το πάντα επίκαιρο έργο της
• Νίκος Γκάτσος: Πέντε ποιήματα για τα 31 χρόνια από τον θάνατό του
• Πέντε σπουδαίες Ελληνίδες φεμινίστριες που αξίζει να γνωρίζεις