Αλέν Τουρέν: Πέθανε ο σπουδαίος Γάλλος κοινωνιολόγος και διανοούμενος

Πέθανε σε ηλικία 97 ετών ο εμβληματικός Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν (Alain Touraine), όπως γνωστοποίησε η κόρη του, πρώην Υπουργός, Μαριζόλ Τουρέν.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη 20 Minutes (@20minutesfrance)

Ποιος ήταν ο Αλέν Τουρέν

Διανοούμενος της Αριστεράς και έχοντας κερδίσει την εκτίμηση της Δεξιάς, ο Αλέν Τουρέν περιέγραψε τις δυναμικές των κοινωνικών αλλαγών κατά την διάρκεια των δεκαετιών 1945-1975, της περιόδου της οικονομικής ανάπτυξης της Γαλλίας (Trente Glorieuses) και στην περίοδο που ακολούθησε στο τεράστιο συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω του και σημάδεψε την εποχή του.

Γεννημένος στις 3 Αυγούστου του 1925 στο Ερμανβίλ-σουρ-μερ της Νορμανδίας σε μία μάλλον συντηρητική οικογένεια, ο Τουρέν μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από βιβλία.

«Ανήκω στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε από τη λογοτεχνία. Η ανατροφή μου ήταν πιο μοραλιστική από πολιτική. Για εμένα η πολιτική τότε ήταν η “Ελπίδα” του Αντρέ Μαλρώ», είχε εξομολογηθεί ο ίδιος.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Agencia Télam (@agencia_telam)

Το ξεκίνημά του έγινε από τα εργατικά ζητήματα και η διδακτορική του διατριβή ήταν αφιερωμένη στους εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Renault.

Στην συνέχεια, μετά τον Μάη του 1968, έστρεψε την προσοχή του στα «νέα κοινωνικά κινήματα», απομακρυνόμενος από τον σοσιαλιστικό εργατισμό.

«Ο καιρός των κοινωνικών αγώνων, των ταξικών σχέσεων, των κοινωνικών κινημάτων δεν έχει παρέλθει;». Αυτό ήταν το ερώτημα που έθετε στο «La Voix et le Regard» το 1978, έργο σύνθεσης για την κοινωνιολογία των φοιτητικών, τοπικιστικών, φεμινιστικών κλπ κινημάτων.

Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας της Ευρώπης, της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών και επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίων της Λουβαίν, της Γενεύης, του Μόντρεαλ, του Γιορκ, της Μπολόνια, του Μεξικού, του Περού, κ.ά.

Γνωστότερα έργα του είναι:

• “L’evolution du travail aux usines Renault” (“Η εξέλιξη της εργασίας στα εργοστάσια της Ρενώ”, διατριβή υπό την επίβλεψη του Georges Friedmann), 1955,
• “Sociologie de l’action” (“Κοινωνιολογία της δράσης”), 1965,
• “La Societe post-industrielle: naissance d’une societe” (“Η μεταβιομηχανική κοινωνία: γέννηση μιας κοινωνίας”), 1969,
• “Le mouvement de mai ou le communisme utopique” (“Το κίνημα του Μάη ή ο ουτοπικός κομμουνισμός”), 1969,
• “Production de la societe” (“Η παραγωγή της κοινωνίας”), 1973,
• “Pour la sociologie” (“Για την κοινωνιολογία”), 1974,
• “Lutte etudiante” (“Φοιτητική πάλη”), 1978,
• “Le Mouvement ouvrier” (“Το εργατικό κίνημα”), 1984,
• “Le Retour de l’acteur” (“Η επιστροφή του δρώντος υποκειμένου”), 1984,
• “Critique de la modernite” (“Κρτική της νεωτερικότητας”), 1992,
• “La voix et le regard: sociologie des mouvements sociaux” (“Η φωνή και το βλέμμα: κοινωνιολογία των κοινωνικών κινημάτων”), 1993,
• “Qu’est-ce que la democratie?” (“Τι είναι η δημοκρατία;”), 1994,
• “Pourrons-nous vivre ensemble? Egaux et differents” (“Μπορούμε να ζήσουμε μαζί;”), 1997
• “Comment sortir du liberalisme?”, 1999 (ελλ. έκδ. “Πώς να ξεφύγουμε από τον φιλελευθερισμό”, Πόλις, 1999),
• “Un nouveau paradigme: pour comprendre le monde d’aujourd’hui” (“Ένα νέο παράδειγμα: για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο”), 2005,
• “Le Monde des femmes” (“Ο κόσμος των γυναικών”), 2006,
• “Penser autrement” (“Εναλλακτική σκέψη”), 2007,
• “Si la gauche veut des idees (“Αν η Αριστερά χρειάζεται ιδέες”, με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ)”, 2008.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη France Culture (@franceculture)

Πηγή εικόνας: Wikimedia Commons

Δείτε ακόμα:

• Τα «Global Sixties» μέσα από 21 εμβληματικές φωτογραφίες
• Καρλ Μαρξ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα»
• Όταν ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ απάντησε στο υπαρξιακό ερώτημα που μάς κατατρέχει