«Extraordinary»: Η κωμική υπερηρωϊκή σειρά που δεν ήξερες ότι χρειαζόσουν

Οι υπερήρωες έχουν κατακλίσει την pop κουλτούρα, ενώ όλο και περισσότερες σειρές και ταινίες του είδους κάνουν πλέον την εμφάνισή τους σε streaming πλατφόρμες. Στον καταιγισμό αυτό, όμως, βλέπουμε κάπου-κάπου πως μία από αυτές τις σειρές είναι που καταφέρνει να ξεχωρίσει και έχει κάτι να μας πει. Μία τέτοια είναι και το «Extraordinary», το οποίο κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου στο Disney+.

Η σειρά έρχεται από το μυαλό της πρωτοεμφανιζόμενης σεναριογράφου Emma Moran και μας μεταφέρει σε έναν κόσμο γεμάτο υπερδυνάμεις. Εκεί συναντάμε την Jen (Mairead Tyers), μία 25χρονη που είναι η μόνη που δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δύναμη.

Είναι ένας απλός άνθρωπος!

Όλοι όσοι έχουν νιώσει πως βρίσκονται σε ένα τέλμα ενώ γύρω μας φίλοι και συγγενείς γιορτάζουν προαγωγές, δουλειές βγαλμένες από τα καλύτερα όνειρά τους, σχέσεις, γάμους και ό,τι άλλο τους κάνει να νιώθουν πως… υστερούν, θα ταυτιστούν αμέσως με την πρωταγωνίστρια. Η Jen, απλά, θέλει να αποδείξει πως είναι τόσο καλή όσο και οι άλλοι γύρω της.

Αυτό δε θέλουμε όλοι;

Η φρεσκάδα που φέρνει η σειρά μέσα από οκτώ μισάωρο επεισόδια και το χέρι της Moran στον παλμό των zillenials (όπως λέγονται αυτοί που βρίσκονται στις ηλικίες 23 με 33) δίνουν στο «Extraordinary» αυτό το κάτι που μπορεί να το κάνει επιτυχημένο.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα λίγο από την αρχή…

Η ξεχωριστή πλοκή του «Extraordinary»

Το «Extraordinary» και η δημιουργός του μας καλωσορίζουν σε έναν κόσμο όπου όλοι άνω των 18 έχουν μια υπερδύναμη. Όλοι εκτός από την 25χρονη Jen, που ακόμη περιμένει να εμφανιστεί η δική της δύναμη.

Χωρίς δύναμη, η Jen νιώθει παραμελημένη. Οι ανασφάλειές της επιδεινώνονται από το γεγονός ότι είναι «κολλημένη» σε μια δουλειά χωρίς προοπτικές και από το ότι ο περιστασιακός εραστής της, Luke, είναι ένα αγόρι που πετάει και δεν έχει διάθεση να κάνει σχέση.

Ευτυχώς, η Jen έχει την καλύτερή της φίλη, Carrie, της οποίας η αστείρευτη θετικότητα την εμποδίζει να πέσει στα βάθη της αυτολύπησης. Μοιράζονται ένα διαμέρισμα με το αγόρι της Carrie, τον Kash, και με έναν αδέσποτο γάτο που η ομάδα ονομάζει Σπερματάρχη μετά από ένα ατυχές συμβάν.

Χαμένη σε έναν μεγάλο, παράξενο κόσμο, και οπλισμένη μόνο με λίγη ελπίδα και πολλή απόγνωση, η Jen ξεκινά μια πορεία για να βρει την πιθανή της υπερδύναμη.

Τι είναι αυτό που κάνει το «Extraordinary» να διαφέρει;

Ο κόσμος του «Extraordinary» είναι γεμάτος με ανθρώπους με υπερδυνάμεις, άλλοι πετάνε, άλλοι μπορούν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, άλλοι να συνομιλήσουν με νεκρούς, άλλοι να μετατρέψουν τα πάντα σε αρχείο PDF (ναι, υπάρχει και αυτή η δύναμη στη σειρά!), αλλά από το πρώτο λεπτό μας θυμίζει πως στην πραγματικότητα δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό. Είμαστε ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου συνόλου!

Η σειρά ξεκινάει με μία συνέντευξη της Jen για καινούρια δουλειά και μας δείχνει πως μετά το Λύκειο και τις χαρές των σχολικών ετών, όπου στους περισσότερους από εμάς γονείς, συγγενείς και δάσκαλοι μας έλουζαν με επαίνους, μπορεί να μην είμαστε και τόσο μοναδικοί. Εκεί έξω υπάρχουν άλλοι καλύτεροι ή τόσο καλοί όσο εμείς.

🔥FIRST LOOK CLIP🔥

Bumping into someone you know in the supermarket is bad enough… but what if they catch you downing 4 pints of milk? 😬

New Original series #Extraordinary is streaming 25 January, exclusively on Disney+. pic.twitter.com/v8IFF5gf3B

— Disney+ UK (@DisneyPlusUK) January 18, 2023

Η Moran βάζοντας την πρωταγωνίστριά της, την Jen, να μην έχει δυνάμεις, θέλει να μας κάνει να ταυτιστούμε και να μας οπτικοποιήσει την αίσθηση που όλοι έχουμε πως οι άλλοι είναι πιο ξεχωριστοί, καλύτεροι, πιο όμορφοι. Για αυτό και εμείς (όπως και η Jen) βρισκόμαστε συνέχεια σε μία διαδικασία αναζήτησης για το καλύτερο, συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με άλλους και ψάχνουμε να βρούμε τι είναι αυτό που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε.

Πέρα από αυτό, το «Extraordinary» καταφέρνει να μας δείξει και διαφορετικές οπτικές της ζωής ενός σημερινού 25άρη. Από τη σεξουαλική ζωή μέσω του ζευγαριού της Carrie (εκπληκτική η Sofia Oxenham) με τον Kash (Bilal Hasna), την αίσθηση της αβεβαιότητας του αύριο, της αναζήτησης του ποιοι είμαστε και του αν μας αρέσει αυτό που είμαστε μέσα από τον χαρακτήρα του Luke Rollason. Καθώς και τις απαιτήσεις των γονιών που μας βαραίνουν συνεχώς.

Στο τρίτο επεισόδιο της σειράς, βρισκόμαστε στον χώρο εργασίας της Carrie, η οποία έχει προσληφθεί για να λύνει υποθέσεις με ανθρώπους που έχουν φύγει από τη ζωή καθώς έχει τη δύναμη να επικοινωνεί μαζί τους. Σε ένα σημείο βλέπουμε την Carrie να τρώει στον διάδρομο του δικηγορικού γραφείου, ενώ ακούμε το τραγούδι «Chaise Longue» του μουσικού συγκροτήματος Wet Leg. Το τραγούδι λειτουργεί ως το τέλειο αστείο για μία γενιά με πτυχία, σεμινάρια και περγαμηνές στα συρτάρια του που κάνουν δουλειές κάτω από τις δυνατότητές τους και χωρίς προοπτικές.

Υπάρχουν και άλλα σημεία στο «Extraordinary», όπου η μουσική υπόκρουση δίνει το κάτι παραπάνω στην κωμωδία και εμβαθύνει στο μήνυμα που θέλει η δημιουργός του να περάσει. Έχετε τα αφτιά σας ανοιχτά.

Στο εκπληκτικό πέμπτο επεισόδιο της σειράς, μεταφερόμαστε στο Λύκειο όπου πήγαινε η Jen και η Carrie. Εκεί ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με φαντάσματα του παρελθόντος των δύο κοριτσιών, της μεταξύ τους σχέσης, του ερωτήματος του πόσο αλλάζουμε τελικά μέσα στα χρόνια, αλλά και γινόμαστε μάρτυρες της πίεσης που νιώθει η Jen από τη μητέρα της για να κάνει κάτι με τη ζωή της και τη σύγκριση με την ετεροθαλή αδελφή της. Όσοι έχουν νεότερα (και πιο επιτυχημένα αδέρφια) θα δουν κομμάτια της ζωής τους σε αυτό το επεισόδιο.

Η σειρά έχει και άλλα στο μυαλό της

Πέρα από το σχόλιο και τη σάτιρα της ζωής ενός 25χρονου, το «Extraordinary» έχει και έναν έξυπνο τρόπο για να διακωμωδήσει τη σημερινή κοινωνία, καθώς και το ίδιο το υπερηρωϊκό είδος.

Για το δεύτερο, η ιστορία του Kash (με έναν αρκετά καλό Bilal Hasna στον ρόλο) αποτελεί μία σατιρική εκδοχή των υπερηρώων που διαβάζουμε και βλέπουμε στις οθόνες μας. Ο Kash προσπαθεί να δημιουργήσει μία ομάδα εκδικητών που θα πολεμούν το έγκλημα και… θα προστατεύουν τις γυναίκες.

Η χρήση των γνωστών μας και ως post-credit σκηνών είναι ένας ακόμα τρόπος για να σατιρίσει το είδος η Moran, καθώς και το κλειστό μαγαζί που πουλάει κόμικ δίπλα από την είσοδο του σπιτιού της Jen και της Carrie. Αφού, πλέον, οι υπερήρωες είναι παντού γύρω μας, ποιος τους διαβάζει από την πηγή;

Παράλληλα, το χιούμορ της σειράς δείχνει τον σωστό τρόπο για να κάνεις κωμωδία στην εποχή της πολιτικής ορθότητας. Από την εμφάνιση του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ, μέχρι μία κωμική σκηνή σε ένα στριπτιτζάδικο όπου η Jen νιώθει άβολα, αλλά προσπαθεί να μην προσβάλει και τη χορεύτρια.

Η σειρά ξέρει καλά να ισορροπεί μέσα σε στοιχεία που σε άλλα χέρια και ειπωμένα με διαφορετικό τρόπο μπορεί να ήταν προσβλητικά. Έτσι, δημιουργεί έναν νέο δρόμο για κωμωδία που δεν φοβάται, αλλά μπορεί να σταθεί στην εποχή μας.

Από την άλλη, το «Extraordinary» μπορεί να θεωρηθεί και ως μία αλληγορία πάνω στην κατάχρηση της δύναμης και της δύναμης που έχει βρεθεί σε λάθος χέρια. Μία βιολίστρια που δεν μπορεί πλέον να παίξει εξαιτίας της δύναμής της, ένας κτηνίατρος που επικοινωνεί με τα ζώα και φοράει ακουστικά για να μην ακούει τη… γκρίνια τους, μία οδοντίατρος που κάνει soundtrack τα αισθήματα των ασθενών όταν μπαίνουν στο ιατρείο της. Με τον τρόπο αυτό η Moran θέλει να μας δείξει ότι «με μεγάλη δύναμη έρχεται μεγάλη ευθύνη» και πως δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για να την έχουμε στα χέρια μας.

Το «Extraordinary» είναι μία σειρά που αξίζει τον χρόνο σου

Η ίδια η Moran έχει χαρακτηρίσει το «Extraordinary» ως μία σειράς:

«Κάπου ανάμεσα στην κωμωδία και την υπαρξιακή κρίση.

Μια ιστορία για την πραγματική ζωή και τις πραγματικές κρίσεις ταυτότητας. Απλώς τυχαίνει να διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν υπερδυνάμεις»

Έτσι, η δημιουργός της σειράς χρησιμοποιεί τις υπερδυνάμεις σαν Δούρειο ίππο για να κάνει την ιστορία της προσβάσιμη σε μία μεγαλύτερη μερίδα κοινού, που καταναλώνει τέτοιες ιστορίες με το κουτάλι, για να πει κάτι για το σήμερα. Να μας χαρίσει μία κωμωδία στον δρόμο που χάραξε το «Fleabag», για την ψυχοσύνθεση μίας σημερινής 25άρας.

Σε όλα αυτά δε θα μπορούσε να βρει καλύτερη συνοδοιπόρο από την πρωταγωνίστριά της. Η Mairead Tyers δίνει μία αξιομνημόνευτη ερμηνεία σε έναν ρόλο που δεν είναι απαραίτητα συμπαθής. Με τον μαγνητισμό της μπροστά στην κάμερα και το κωμικό της timing καταφέρνει να κάνει ακόμη πιο ενδιαφέροντα τα όσα διαδραματίζονται στην οθόνη μας.