Φοιτητής στο neolaia.gr: «Ασπίδα μας δεν μπορεί να είναι η αστυνομία αλλά το φοιτητικό κίνημα και οι αγώνες του»

Ένας φοιτητής του ΠΑΔΑ μίλησε στο neolaia.gr για το πρόσφατο περιστατικό στην ΑΣΟΕΕ, τα Πανεπιστήμια και τη δια ζώσης εξεταστική εν μέσω πανδημίας, την πανεπιστημιακή αστυνομία, την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και πολλά άλλα.

Ο Αλέξανδρος Κοροβέσης είναι φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημών (ΣΔΟΚΕ) του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΔΑ) και μέλος του «ΣΕΚ στις σχολές» των ΕΑΑΚ.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Στα πλαίσια, λοιπόν, του νέου κύκλου συνεντεύξεων του neolaia.gr, με θέμα «Φοιτητές και Πανεπιστήμιο», ο Αλέξανδρος μας μίλησε για το ελληνικό Πανεπιστήμιο εν μέσω πανδημίας, τη δια ζώσης εξεταστική χειμερινού εξαμήνου, την πανεπιστημιακή αστυνομία και πολλά άλλα.

Ακολουθεί η συνέντευξή του στο neolaia.gr:

-Ένα σχόλιο για το περιστατικό επίθεσης σε καθηγητή στην ΑΣΟΕΕ και την έφοδο των ΜΑΤ στη σχολή;

«Tα περιστατικά της ΑΣΟΕΕ δείχνουν με τον πιο φανερό τρόπο τον λόγο που η κυβέρνηση θέλει να βάλει την αστυνομία στις σχολές. Όλο το προηγούμενο διάστημα έχτισαν το αφήγημα για άσυλο ανομίας στα πανεπιστήμια. Αν ψάχνουν για ανομία, ας την ψάξουν καλύτερα σε όσους κατηγορούνται για κακοποιητικές, σεξιστικές συμπεριφορές, για τοκογλυφία και σκάνδαλα με τεράστια ποσά κι όμως τόσα χρόνια συνεχίζουν να διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο και να παίρνουν θέσεις σε συμβούλια υπουργείων, και όχι ανάμεσα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες.

Η ασπίδα μας, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι η αστυνομία, αλλά το φοιτητικό κίνημα και οι αγώνες του που μπορούν να διασφαλίσουν ότι δε θα ξαναπατήσει στις σχολές μας το πόδι της η αστυνομία.»

-Ήδη εκπαιδεύονται 400 άτομα που έχουν προσληφθεί για τη στελέχωση των Ομάδων Προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Πώς βλέπεις την εγκαθίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στις σχολές και πώς πιστεύεις ότι θα επηρεάσει τις ισορροπίες μέσα στο Πανεπιστήμιο;

«Η εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι ο διακαής πόθος της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι ένα χρόνο μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου δεν μπορεί να εφαρμοστεί είναι αποτέλεσμα των αγώνων της περσινής χρονιάς. Ακόμα και με κλειστές σχολές κατάφερε να συγκροτηθεί ένα μεγάλο φοιτητικό κίνημα που με συνελεύσεις και διαδηλώσεις κόντραρε το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, με αποτέλεσμα να παγώσει κομμάτια του νόμου όπως είναι αυτό για την πανεπιστημιακή αστυνομία.»

«Η ασπίδα μας δεν μπορεί να είναι η αστυνομία, αλλά το φοιτητικό κίνημα και οι αγώνες του που μπορούν να διασφαλίσουν ότι δε θα ξαναπατήσει στις σχολές μας το πόδι της η αστυνομία.»

«Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ο στόχος της εγκατάστασης της πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι να προεξοφλήσει τις αντιστάσεις του φοιτητικού κινήματος για να μπορέσει να περάσει την αναδιάρθρωση, τις περικοπές, τις ιδιωτικοποιήσεις και συνολικότερα τη συρρίκνωση της δημόσιας παιδείας. Το φοιτητικό κίνημα διαχρονικά είναι ένα πολύ μεγάλο αγκάθι στα σχέδια των κυβερνήσεων. Από το 1979 που ανέτρεψε τον ψηφισμένο νόμο μέχρι τις καταλήψεις του 2006-07 ενάντια στο νόμο πλαίσιο που ήθελε να ιδιωτικοποιήσει τα πανεπιστήμια, το 2011 ενάντια στον νόμο Διαμαντοπούλου μέχρι και σήμερα οι κυβερνήσεις έχουν την εμπειρία ότι όσο υπάρχουν συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις μπορούν να κερδίζουν και να μπλοκάρουν το πρόγραμμα τους. Αστυνομία στις σχολές σημαίνει επίθεση στον συνδικαλισμό, την πολιτικοποίηση, τις συνελεύσεις και τις καταλήψεις για να μπορέσουν χωρίς την αντίσταση των φοιτητών να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και της αγοράς και κλειστό για τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας.»

-Ποια η άποψή σου για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου από το 2019 έως και σήμερα;

«Το πανεπιστημιακό άσυλο δε μας το χάρισε κανείς, αντίθετα κερδήθηκε από τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Είναι άσυλο αγώνα για όλη την κοινωνία που κρατάει ζωντανή τη παράδοση του Νοέμβρη και του Πολυτεχνείου. Τα πανεπιστήμια δεν είναι κέντρο αγώνα μόνο για το φοιτητικό κίνημα, αλλά για όλους και πάντα αποτελούσαν σημείο αναφοράς πολιτικών εκδηλώσεων, συνελεύσεων και ριζοσπαστικοποίησης. Με αυτά θέλει να τελειώνει η κυβέρνηση και για αυτό το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν η κατάργηση του ασύλου για να επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη» και να είναι βήμα πιο κοντά στο να προωθήσει τις περικοπές και το άνοιγμα των των πανεπιστημίων στους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις. Προφανώς είδαμε σε αυτά τα δυόμιση χρόνια από το 2019 μέχρι σήμερα τι σημαίνει πρακτικά η κατάργηση του ασύλου, ασφαλίτες να βγάζουν πιστόλια μέσα στην ΑΣΟΕΕ, εγκλωβισμός φοιτητών από τα ΜΑΤ στο ίδιο ίδρυμα και γιουρούσια στο ΑΠΘ. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες υποστηρίζουν και υπερασπίζονται το άσυλο μέσα από τις διαδικασίες και τους αγώνες τους.»

-Η εξεταστική χειμερινού εξαμήνου (Γενάρης – Φλεβάρης 2022) θα γίνει δια ζώσης και όχι εξ αποστάσεως. Αυτή είναι η τελική απόφαση Πρυτάνεων και Πολιτικής ηγεσίας; Υπουργείου Παιδείας. Ποια είναι η δική σου γνώμη για την οριστική απόφαση περί εξεταστικής;

«Η πραγματικότητα είναι ότι η εξεταστική είναι στον αέρα. Μπορεί το Υπουργείο να λέει για δια ζώσης εξεταστική, αλλά εμείς που είμαστε κάθε μέρα στις σχολές, βλέπουμε ότι με τον τρόπο που λειτουργούν τα πανεπιστήμια, αυτή τη στιγμή αυτό δεν είναι παρά ένα ευχολόγιο. Το βασικό ζήτημα τόσο για την εξεταστική όσο και για την καθημερινή λειτουργία των σχολών, είναι πώς θα μπορέσει να διασφαλιστεί η δια ζώσης και ασφαλής λειτουργία τους. Αυτό είναι το αίτημα των φοιτητών και των φοιτητριών από την αρχή της πανδημίας – ανοιχτές και ασφαλείς σχολές. Η Κεραμέως κράταγε τα πανεπιστήμια κλειστά και επέμενε στη φάρσα της τηλεκπαίδευσης.

Πλέον τα πανεπιστήμια λειτουργούν δια ζώσης χωρίς όμως κανένα σοβαρό μέτρο προστασίας. Για να μπορέσει να λειτουργήσει χρειάζεται μαζικές προσλήψεις σε ερευνητικό, εκπαιδευτικό, διοικητικό και καθαριστικό προσωπικό, μαζικά δωρεάν pcr και rapid τεστ, κλιμάκια του ΕΟΔΥ μέσα στις σχολές, μικρότερα τμήματα και απολυμάνσεις. Για να γίνουν αυτά και να λειτουργήσουν οι σχολές με ασφάλεια χρειάζεται γενναία χρηματοδότηση στη παιδεία, αλλά η κυβέρνηση προτιμά να δώσει 30 εκατομμύρια για την πανεπιστημιακή αστυνομία και όχι για τις ανάγκες μας.»

-Πώς κρίνεις την Υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως στο μέχρι τώρα έργο της και στις αποφάσεις που έχει λάβει για τα πανεπιστήμια;

«Η Νίκη Κεραμέως είναι ο πιο πιστός εκφραστής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός σήμερα. Έχει βάλει το όνομα της δίπλα σε αυτά του Αρσένη, της Γιαννάκου και της Διαμαντοπούλου, όχι μόνο για τις επιθέσεις που έχει προσπαθήσει να περάσει, αλλά και για τα μεγάλα φοιτητικά κινήματα εναντίον της. Η επίθεση είναι κοινή σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Από την καταστολή και την επίθεση στον συνδικαλισμό μέχρι την αξιολόγηση, τις μειώσεις εισακτέων, την ΕΒΕ και τις περικοπές.»

-Ποια η γνώμη σου για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια;

«Η ελάχιστη βάση εισαγωγής είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι για τη συρρίκνωση της δημόσιας παιδείας. Είναι καταρχήν μία ταξική επίθεση που αποκλείει τους φτωχότερους μαθητές που δε μπορούν να πληρώσουν ιδιαίτερα, φροντιστήρια κτλ και έρχεται να δημιουργήσει ένα νέο χάρτη στα δημόσια πανεπιστήμια. Χρειάζεται όμως να πάμε τη συζήτηση παραπέρα. Ένα σύστημα σε ανάπτυξη έχει ανάγκη να δημιουργήσει και να μαζικοποιήσει τα πανεπιστήμια, γιατί η αγορά εργασίας έχει ανάγκη από προσωπικό με πανεπιστημιακή γνώση που να μπορεί να στελεχώσει τις επιχειρήσεις όπως είδαμε σε παλιότερες δεκαετίες. Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που ζούμε, θέλουν μια μικρότερη δημόσια παιδεία. Η ελάχιστη βάση εισαγωγής λειτουργεί σε αυτό τον προσανατολισμό και για αυτό άφησε 35.000 μαθητές εκτός σχολών, την ίδια ώρα μάλιστα που το επόμενο νομοσχέδιο που είναι στα σκαριά από το υπουργείο παιδείας και περιέχει στο κέντρο του συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων για να καλύψει τις κενές θέσεις που άφησε η ΕΒΕ.»

-Πώς είναι η κατάσταση στο δικό σου Πανεπιστήμιο;

«Εγώ είμαι φοιτητής στη σχολή διοικητικών οικονομικών και κοινωνικών επιστημών (ΣΔΟΚΕ) του ΠΑΔΑ. To ΠΑΔΑ προέκυψε από τη συγχώνευση του ΤΕΙ Αθήνας με το ΤΕΙ Πειραιά που έφερε ο νόμος Γαβρόγλου τη περίοδο που έμπαινα στο 2ο έτος. Όσο και αν προσπαθούσαν να μας πείσουν πως αυτό είναι ανωτατοποίηση γιατί τάχα μου από ΤΕΙ γίναμε ΑΕΙ, η πραγματικότητα ήταν ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε συχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων και μείωση εισακτέων, η υποτιθέμενη ανωτατοποίηση σήμαινε ένα μικρότερο δημόσιο πανεπιστήμιο. Άρα μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο ήδη χτυπημένο από τις περικοπές. Το ξεκίνημα της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς ήταν ενδεικτικό. Αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες που δεν μπορείς να παρακολουθήσεις μάθημα πόσο μάλλον να τηρηθούν τα στοιχειώδη μέτρα για τον covid ενώ λόγω έλλειψης καθηγητών πολλά μαθήματα έπαιρναν αναβολές ξανά και ξανά. Αυτό που είδαμε τη πρώτη βδομάδα λειτουργίας ήταν πλημμυρισμένες σχολές, εργαστήρια και διαδρόμους με τη πρώτη φθινοπωρινή βροχή, με αποτέλεσμα να κλείσει την επόμενη μέρα το πανεπιστήμιο. Όλα αυτά είναι δείγματα ότι το πανεπιστήμιο υπολειτουργεί και πρέπει να χρηματοδοτηθεί άμεσα από το κράτος και όχι από την αναζήτηση χορηγών.»

-Πανεπιστήμιο, πανδημία, μέτρα. Ένα σχόλιο για την όλη κατάσταση;

«Τα μόνα μέτρα που έχουν παρθεί για τις σχολές είναι μπόλικη ατομική ευθύνη. Η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα λάνσαρε το αφήγημα της κακιάς νεολαίας που είναι ανεύθυνη και λειτουργεί σαν υπερμεταδότης του ιού. Την ίδια στιγμή τα μόνα μέτρα για τις σχολές είναι η μάσκα και το εμβόλιο. Καλή η μάσκα και το εμβόλιο, αλλά δε θα μας σώσουν από μόνα τους. Σοβαρά μέτρα για τη λειτουργία των πανεπιστημίων είναι τα μαζικά δωρεάν τεστ, οι μαζικές μόνιμες προσλήψεις, τα μικρότερα τμήματα, η αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ. Για όλα αυτά απαιτούνται λεφτά για την υγεία και την παιδεία, κλιμάκια του ΕΟΔΥ, υγειονομικό προσωπικό και όχι ιδιωτικές εταιρίες security που ελέγχουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες.»

-Ποιος ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων σε μία κρίσιμη περίοδο όπως αυτή με την πανδημία;

«Χρειάζεται να ξεκινήσουμε από μια βασική διαπίστωση: ο συνδικαλισμός και η πολιτική μέσα στις σχολές είναι απαραίτητα όπλα για να κοντράρουμε τις επιθέσεις στη παιδεία και για να συνδεθούμε με όλο τον κόσμο που δίνει τις μάχες. Όποιος από τη μία πόρτα της σχολής βγάζει την πολιτική από την άλλη βάζει την αστυνομία.

Στα σχήματα της ΕΑΑΚ που συμμετέχω πήραμε την πρωτοβουλία μέσα στη περίοδο της πανδημίας να καλέσουμε σε συνελεύσεις και σε συλλαλητήρια ενάντια στο νόμο Κεραμέως, ανοίξαμε στους συλλόγους ότι η πανδημία δε θα νικηθεί με webex, υποχρηματοδότηση της παιδείας και αστυνομία αλλά με μαζικές προσλήψεις σε υγεία και παιδεία. Έτσι, καταφέραμε να φτάσουμε σε νίκες και να συνδέσουμε τον αγώνα μας για δημόσια-δωρεάν παιδεία με τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Από την άλλη, η κυβερνητική παράταξη ήθελε στη περίοδο της πανδημίας με το πρόσχημα της υπευθυνότητας να βάλει στο γύψο τους φοιτητικούς συλλόγους για να υποδεχτούν με αδράνεια το νομοσχέδιο για τη παιδεία. Αυτά δεν πέρασαν, γιατί τα πανεπιστήμια ποτέ δεν έχασαν τον χαρακτήρα του κοινωνικού χώρου και συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να λειτουργούν σαν κέντρα αγώνα.»