Η ευτυχία του να αγαπάς το επάγγελμά σου

Ξέρω ότι το ποσοστό δεν είναι μεγάλο, το ακούω και γύρω μου, το βλέπω, αλλά σίγουρα κάποιοι θα υπάρχουν.

Να σε ικανοποιούν όλα, στο 100%, δεν είναι δυνατόν. Είναι ψευδαίσθηση κάποιος να το πιστεύει αυτό. Και σίγουρα θα υπάρχουν και πολύ δύσκολες μέρες, μέρες με πίεση, μέρες με συγκρούσεις, μέρες που θα βαριέσαι να σηκώσεις ακόμα και το δάχτυλό σου. Δεν συζητάμε καν για τηλέφωνο ή να κάτσεις να συζητήσεις.

Όταν όμως η πλειοψηφία των ημερών είναι με θετικό πρόσημο και χαίρεσαι όταν βλέπεις τι έχεις να κάνεις μέσα στη μέρα, τότε μπορούμε να το μετρήσουμε σαν «κέρδος». Και είναι πραγματικά μεγάλο κέρδος, από πολλές πλευρές. Από ψυχολογικής πλευράς, από οικονομικής πλευράς, από κοινωνικής πλευράς, αλλά ακόμα και από την πλευρά της υγείας. Μην πάτε μακριά. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση κάποιου που κάνει τη δουλειά του με το ζόρι. Εγώ, αν σκεφτώ εμένα έτσι, θα ήμουν πραγματικά επικίνδυνη για την κοινωνία αλλά και για τον ίδιο μου τον εαυτό καθώς θα με έτρωγε αυτή η διαδικασία από μέσα.

Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι πώς το καταφέρνουμε αυτό. Καλή ερώτηση που όλο και δυσκολεύει με τις εποχές να αλλάζουν τόσο γρήγορα, με τις πληροφορίες να είναι άπειρες και ταυτόχρονες, με το ενδιαφέρον των νέων να μην μπορεί να κρατηθεί, με την καθοδήγηση αυτών που γνωρίζουν να μη δίνεται όπως πρέπει. Πώς μπορεί κανείς να βρει τον δρόμο του μέσα στο χάος και στην αβεβαιότητα;

Όταν είμαστε μικροί, λέμε ότι θέλουμε να γίνουμε το «ένα» ή το «άλλο», αλλά νομίζω ότι σπανίως καταλήγουμε εκεί γιατί στην πορεία συνειδητοποιούμε ότι για να κάνουμε αυτό ή εκείνο χρειάζονται πρώτα κάποια βήματα τα οποία είτε δεν μας αρέσουν είτε δεν μπορούμε να τα κάνουμε. Δεν είναι κακό αυτό. Και αν κάτι έχω να προτείνω σε όσους αναζητούν «καριέρα» είναι αυτό: να περιμένουν να δουν τι βήματα πρέπει να κάνουν, να δοκιμάσουν και κάποια και μετά να τα δώσουν όλα.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια ταλέντα. Και σπανίως οι επιτυχημένοι επαγγελματίες έχουν να κάνουν με τη μόρφωση ή τουλάχιστον μόνο με αυτή. Αγαπούν, γουστάρουν αυτό που κάνουν και θέλουν συνεχώς να μαθαίνουν νέα πράγματα, να είναι δέκα βήματα μπροστά, να δοκιμάσουν, να είναι ευέλικτοι και να μπορούν να υπερβούν κάθε εμπόδιο που θα μπει στον δρόμο τους.

Δεν υπάρχει χρυσή λύση που μας βάζει κατευθείαν στην τέλεια θέση, στην τέλεια δουλειά. Αλλά σίγουρα υπάρχει κάποια κλίση που έχουμε και μας «οδηγεί» εκεί που πρέπει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να την ακολουθήσουμε, χωρίς να ακούσουμε άκριτα ό,τι μας λένε οι άλλοι. Δηλαδή να παίρνουμε γνώμες και απόψεις αλλά όχι να τις ακολουθούμε τυφλά. Και φυσικά, δεν αποφασίζουμε ποτέ το επάγγελμά μας βάσει την επαγγελματικής αποκατάστασης. Αν δεν μας αρέσει, και τέλεια απορρόφηση να έχει, θα φτύσουμε αίμα.

Α, μην το ξεχάσω… Ενημερωνόμαστε και τι κάνει ο κάθε επαγγελματίας… Δεν πάμε πολιτικές επιστήμες για να γίνουμε δημοσιογράφοι.. δεν ξέρω αν με πιάνετε! ☺

Κάντε αυτό που τραβάει η ψυχή σας. Μόνο έτσι θα επιζήσετε στον καθημερινό αγώνα, μόνο έτσι θα παίρνετε το κουράγιο να σηκώνεστε το πρωί! Τα άλλα θα έρθουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο!