Ο φόβος του φόβου

Είναι γνωστό, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε φόβους. Μικρούς αλλά και μεγάλους. Φόβους που κουβαλάμε από την παιδική ηλικία, αλλά και κάποιους που αποκτήσαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Φόβους με χρώματα, σχήματα, εικόνες και λέξεις. Φόβους κατασκευασμένους ή φυσικούς. Αλλόκοτους ή λογικούς. Χρήσιμους ή άχρηστους. «Καλούς» ή «Κακούς».

Λένε, ότι όλα τα αντικείμενα, τα συναισθήματα, οι εικόνες και οι ήχοι μπορούν να γίνουν φόβος. Φόβος και φοβία. Αναλόγως το επίπεδο και την ένταση. Συνήθως, οι άνθρωποι δε συζητούν για αυτούς. Δεν εκφράζονται ελεύθερα, ούτε καν στην κοπέλα ή στο αγόρι τους. Δε λέμε για κάτι που μας ενοχλεί, ούτε για κάτι που δε θα θέλαμε να συμβαίνει. Απλώς, δεχόμαστε μία κακή συμπεριφορά και τη συνηθίζουμε. Ωστόσο, όταν απαλλαχτούμε από αυτή, μας έχει μείνει υποσυνείδητα η πράξη ορισμένη ως φόβος.

Σπάνια έχω συναντήσει ανθρώπους που να εκμυστηρεύονται εύκολα τους φόβους τους. Η τακτική προσέγγισης μου δε βασίζεται ποτέ στο φόβο, ωστόσο είναι πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον να μαθαίνεις τους φόβους του άλλου. Φυσικά, είναι και θέση ευθύνης, καθώς οφείλεις να μην τους ενσαρκώσεις. Σίγουρα όμως μπορείς να μάθεις πολλά για το άτομο που τους μοιράζεται.

Πρόσφατα λοιπόν, έκανα μία ωραία συζήτηση με τον εαυτό μου, όσο παράξενο και αν σας φανεί. Δεν εννοώ ότι μιλούσα κυριολεκτικά, απλώς μέσα από διάφορες ενέργειες μπόρεσα να εισέλθω στο βαθύτερο μέρος του μυαλού μου. Αυτό, επιτυγχάνεται μέσω του διαλογισμού, της ενσυνειδητότητας και του manifesting, όροι πολύ σημαντικοί για την επίτευξη της εσωτερικής γαλήνης μας.

Κατάλαβα, ότι φοβάμαι πολλά πράγματα. Κάποια είναι παράλογα και αβάσιμα, άλλα όχι και τόσο. Κάποια εξηγούνται με λέξεις, άλλα με εικόνες και άλλα με συναισθήματα. Μου είναι πολύ δύσκολο να τα εξηγήσω διότι ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται διαφορετικά. Ωστόσο, αυτό που κατάφερα είναι να εξηγήσω στον εαυτό μου τι ακριβώς φοβάμαι και να βρω ένα τρόπο να τους αντιμετωπίσω. Ακόμα και αν πάρει καιρό, προσπάθεια, επιμονή και υπομονή, ξέρω ότι το αποτέλεσμα θα με ανταμείψει.

Για αυτό, ήθελα να σας αποδείξω ότι δεν είστε μόνοι. Δεν είστε οι μοναδικοί στον κόσμο που έχετε φόβους, ούτε τα μοναδικά όντα που προβληματίζονται. Είναι στη φύση του ανθρώπου, είναι μηχανισμός επιβίωσης που είχαν οι πρόγονοι μας.

Δεν είναι περίεργο, αλλόκοτο ή κακό να έχει κανείς φόβους. Αυτό όμως που έχει πραγματικά σημασία, είναι το να βρεις μηχανισμούς και τρόπους αντιμετώπισης τους. Μπορείς να επισκεφτείς κάποιο ειδικό υγείας, να διαβάσεις μόνος σου ή να κάνεις συσχετισμούς με το θέμα. Ό,τι και αν είναι, θα βοηθήσει σίγουρα την κατάσταση, αρκεί να είναι συνειδητή προσπάθεια. Όπως έλεγα σήμερα και στην κολλητή μου, «δε μπορώ να σε βοηθήσω αν δεν βοηθήσεις η ίδια τον εαυτό σου». Πάντα το ξεχνάμε..

Μόλις τώρα, ξεπέρασα ένα φόβο, το φόβο να μιλάω για το φόβο!