Σπουδάζεις εκεί που θες ή εκεί που μπήκες;

Είναι σαν να είσαι ερωτευμένος με κάποια/ον και να σε παντρεύουν με τα ζόρι με προξενιό με άλλη/ον. Και να πρέπει να σχεδιάσεις όλη τη ζωή σου πάνω στη μιζέρια μιας σχέσης που ποτέ δεν θέλησες. Λιγότερο από το 25% των εισαγόμενων κάθε χρόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση περνάει στη Σχολή της προτίμησής του. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: άλλοι παρατάνε τις σπουδές στη μέση, άλλοι αποφοιτούν αλλά είναι άνεργοι κι άλλοι δουλεύουν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που σπούδασαν. Σε πολλές θεωρητικές επιστήμες, το ποσοστό των νέων πτυχιούχων που εργάζονται στον τομέα τους είναι μονοψήφιο! Αυτοί που τελικά συμφιλιώνονται και κάνουν καριέρα στο αντικείμενο το οποίο έτυχε, λόγω μορίων, να σπουδάσουν είναι ελάχιστοι, όσοι και οι γάμοι από προξενιό που εξελίχθηκαν σε μεγάλο έρωτα.

Αυτή η τερατώδης αστοχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που οφείλεται στον σχεδιασμό της ανώτατης εκπαίδευσης με πολιτικά – πελατειακά κριτήρια και στην έλλειψη διασύνδεσης σπουδών και αγοράς εργασίας, έχει τεράστιο κόστος. Πολλές έρευνες προσπάθησαν να αποτιμήσουν το οικονομικό κόστος: το πόσα πλήρωσε το κράτος (δηλαδή ο φορολογούμενος) και οι γονείς για τις σπουδές και το πόσα χάνει η οικονομία από την ανεργία των νέων ή την υπο/ετεροαπασχόληση. Κανένας δεν μπόρεσε να αποτιμήσει το μεγαλύτερο κόστος αυτής της ιστορίας που είναι το ψυχικό. Το πόσο, δηλαδή, κοστίζει στον καθέναν ατομικά, και σε εθνικό επίπεδο, το να “τσαλακώνονται” τα όνειρά του, η διάθεσή του για δημιουργία, τα σχέδιά του για μια επαγγελματική ζωή που να ταιριάζει στην προσωπικότητά του και να αναδεικνύει τις κλίσεις και τα ταλέντα του. Τι χάνουμε ως χώρα, σε μονάδες ανάπτυξης, αλλά και ευτυχίας, όταν η αρχιτέκτων δουλεύει σερβιτόρα και ο φιλόλογος κούριερ; Εαν μπορούσε να μετρηθεί αυτή η απώλεια, θα τρομάζαμε από το μέγεθός της.

Γιατί λοιπόν δεν αντιδρούν οι νέοι φοιτητές μιας σχολής που δεν τους αρέσει ή έστω οι γονείς τους που θα επωμισθούν και το κόστος των αντιπαραγωγικών σπουδών; Διότι το να περάσεις σε κάποια σχολή, έστω κι αν δεν είναι της προτίμησής σου, χρυσώνει το χάπι: είναι καλύτερο από το να μην περάσεις πουθενά. Επίσης διότι για δεκαετίες ολόκληρες η μέση ελληνική οικογένεια κυνηγούσε το “χαρτί” και όχι την ουσία: “πάρε να έχεις ένα πτυχίο και κάπου, κάποτε θα σου χρειαστεί” ήταν η κοινή αντίληψη. Και το Δημόσιο, στις επαγγελματικές αγκάλες του οποίου κατέληγε μεγάλο ποσοστό της τριτοβάθμιας “παραγωγής” δεν πολυεξέταζε το τι πτυχίο έχεις και πόσο κατέχεις το αντικείμενο. Αρκεί να είχες τις σωστές γνωριμίες.

Όμως, δεν ζεις δυο φορές. Αν έχεις τις ικανότητες και τη διάθεση, αξίζει να ακολουθήσεις τον δρόμο της καρδιάς σου. Ειδικά αν σε ενδιαφέρουν επαγγέλματα τα οποία δεν έχει ανακαλύψει ακόμα το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ή τα προσφέρει σε απαρχαιωμένη συσκευασία με μπόλικη θεωρητικολογία και ελάχιστη ή καθόλου πρακτική εξάσκηση. Το οξύμωρο είναι ότι αυτά ακριβώς τα επαγγέλματα, παρά την κρίση, δεν γνωρίζουν κρίση!

Ευτυχώς που στην ελληνική πραγματικότητα υπήρξαν πρωτοπόροι όπως το BCA που εξειδικεύτηκε σε επιχειρησιακές σπουδές και τις συνέδεσε με την αγορά εργασίας. Πριν μισόν σχεδόν αιώνα, όταν ακόμα και η λέξη μάρκετινγκ ήταν άγνωστη στον μέσο Έλληνα, το BCA προσέφερε επιχειρησιακές σπουδές διεθνούς επιπέδου, διαμορφώνοντας γενιές επαγγελματικών στελεχών υψηλών προδιαγραφών που βρέθηκαν στο τιμόνι πολλών μεγάλων επιχειρήσεων, ελληνικών και ξένων. Σήμερα το BCA είναι ένα από τα πιο εξειδικευμένα κολλέγια στην Ευρώπη στα ναυτιλιακά, στα χρηματοοικονομικά και τη λογιστική, στο digital marketing, στα τουριστικά και στη διοίκηση επιχειρήσεων.

Συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο του Plymouth ένα από τα μεγαλύτερα (με 30.000 φοιτητές) βρετανικά πανεπιστήμια και βραβευμένο με “Queen’s Anniversary Prize”, την υψηλότερη διάκριση που μπορεί να παραχωρηθεί σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο, το οποίο απονέμει και τους τίτλους σπουδών. Τα πτυχία του Πανεπιστημίου του Plymouth αναγνωρίζονται σε ολόκληρον τον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα ως ισότιμα των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων.

Όλα τα τμήματα του BCA στεγάζονται σε ένα εντυπωσιακό city-campus στο 205 της Λ. Αλεξάνδρας, στους Αμπελοκήπους. Εκεί στο 6ώροφο βιοκλιματικό κτήριο των 4.100 τετραγωνικών που σχεδίασε ο Αλέξανδρος Τομπάζης, εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, οι φοιτητές του BCA σπουδάζουν σύγχρονα επαγγέλματα με μεγάλες προοπτικές και έντονη ζήτηση από την αγορά εργασίας. Ειδικά στα ναυτιλιακά, τα τουριστικά και το digital marketing, η απορρόφηση των αποφοίτων είναι κοντά στο 100% και μάλιστα σε θέσεις απολύτως σχετικές με το αντικείμενό τους. Φυσικά και οι αμοιβές είναι υψηλές, καθώς τα εξειδικευμένα στελέχη σ΄ αυτούς τους τομείς δημιουργούν μεγάλη προστιθέμενη αξία για τις επιχειρήσεις τους. Κυρίως όμως σπουδάζουν, εργάζονται και χτίζουν τη ζωή τους με τον τρόπο που διάλεξαν, χωρίς να πρέπει να ματαιώσουν τα όνειρά τους και να ματώσουν επαγγελματικά, επειδή κάποιο ακατάλληλο σύστημα επιλογής τούς άλλαξε τον προορισμό.

Κι αν σε κάποιους το κόστος των σπουδών σε κολλέγιο είναι εμπόδιο, υπάρχει λύση. Σπουδαστές με καλές επιδόσεις μπορούν να φοιτήσουν ακόμη και δωρεάν, αξιοποιώντας το Πρόγραμμα Υποτροφιών του BCA στο οποίο συμμετέχουν οι σημαντικότερες ελληνικές εταιρείες, αποδεικνύοντας την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλει ο κόσμος της αγοράς τις σπουδές του BCA.

Για να ακολουθήσεις τον επαγγελματικό δρόμο που διάλεξες και σε συναρπάζει, ένα πράγμα απαιτείται: όρεξη και συνέπεια. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.