Τα ελληνικά χρώματα πραγματώνουν την έρευνα και τον εθελοντισμό στο Ταμάλε της βόρειας Γκάνα

Άραγε πώς ξεκινούν οι σπουδαίες ιστορίες;

Τι είναι αυτό που τις κάνει ξεχωριστές και ποιοι είναι οι δημιουργοί τους;

Ο Γιάννης και Αλεξάνδρα είναι δύο προπτυχιακοί φοιτητές από την Αθήνα. Ο πρώτος σπουδάζει τουριστικά και management στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος- Deree και η δεύτερη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού ως ακαδημαϊκή υπότροφος στο ίδιο ίδρυμα, ενώ παράλληλα βρίσκεται στο τρίτο έτος της σχολής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Αν ρωτήσεις την οικογένεια και τους φίλους τους, θα τους περιγράψουν ως «εκείνους όπου χωρούν παντού, αλλά δε χωρούν πουθενά», δύο νέους με όρεξη και μεράκι που τους αρέσει να προσφέρουν και δε συμβιβάζονται σε ένα κόσμο που χρειάζεται και θα χρειάζεται βελτίωση στις δομές και τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων του.

Επιβεβαιώνοντας, λοιπόν, τα λόγια αυτά και παρά τις ενδεχόμενες δυσκολίες που ήξεραν ότι θα αντιμετωπίσουν, ταξίδεψαν από την πρωτεύουσα μέχρι το Κάιρο, από το Κάιρο μέχρι την Άκκρα, την πρωτεύουσα της Γκάνα και δώδεκα ώρες μακριά από το νότιο τμήμα της στην περιοχή Ταμάλε. Εκεί αποφάσισαν να διεξάγουν τις έρευνες τους για τον εθελοντικό τουρισμό και για την εκπαίδευση, αντίστοιχα. Η Αλεξάνδρα που γιόρτασε τα εικοστά πρώτα γενέθλια της δύο μέρες αφότου πάτησε Αφρική και ο Γιάννης μόλις 25, αποτελούν τους νεότερους Έλληνες που έχουν πραγματοποιήσει μία τέτοια προσπάθεια. Όμως δεν ήταν μόνοι, είχαν τη στήριξη τριών μη κερδοσκοπικών οργανισμών και των ανθρώπων τους: της Sevdarp Ghana, της We Afrihug και της Greek Youth Mobility που έκαναν τα αδύνατα, δυνατά, ώστε να τους παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια και τις επιμορφώσεις που χρειάζονταν στο έργο τους.

Οι δύο φίλοι τονίζουν πως αυτή τους η απόφαση τους πρόσφερε μόνο θετικά και εξηγούν το γεγονός του ότι πήγαν οικειοθελώς στον προαναφερόμενο προορισμό τους για να βιώσουν αυτό που ονομάζουν χαριτολογώντας ως «πολιτισμικό χαστούκι».

Πιο συγκεκριμένα, ο Γιάννης αναφέρει: «Κάναμε μπάνιο με κουβάδες, ε και; Μάθαμε να διαχειριζόμαστε τα όρια μας, γνωρίσαμε καλύτερα τους εαυτούς μας. Αγαπήσαμε περισσότερο τα απλά, καθημερινά πράγματα». Η Αλεξάνδρα συμπληρώνει: « Έφτασε η ώρα του να βγούμε έξω από τις θεωρίες που μαθαίνουμε τόσα χρόνια στο σχολείο και το Πανεπιστήμιο. Η πραγματική γνώση είναι η βιωματική, μακριά από το comfort zone και τον καναπέ μας». Και οι δύο μαζί επιβεβαιώνουν πως αυτή τους η πρωτοβουλία είναι μόνο η αρχή, καθώς σκοπεύουν να συνεχίσουν τις δράσεις τους σε συνέδρια, προγράμματα και δραστηριότητες εντός και εκτός των συνόρων της ελληνικής επικράτειας. Το μότο τους αυτό του να προσφέρεις όχι από το περίσσευμα σου, αλλά και από αυτό που δεν έχεις μιας και η προσφορά δεν είναι μόνο υλικής διάστασης, ενεργώντας πάντοτε με αγάπη και ανιδιοτέλεια πρωτίστως από τους ανθρώπους του περιβάλλοντος σου.