Όσο ζεις (ξε)μαθαίνεις

13+1 πράγματα που σου μαθαίνει μόνο ο εαυτός σου

Όλοι ακούσαμε όταν είμασταν μικροί σοφές κουβέντες και παροιμίες, ατάκες και βαθυστόχαστες θυμοσοφίες από συγγενείς, μπαμπάδες, μαμάδες, μέντορες, παππουδογιαγιάδες, φίλους και λοιπούς συνδαιτημόνες.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Ότι όσο ζούμε μαθαίνουμε, όσο ζούμε ωριμάζουμε, αναπτυσσόμαστε, “γινόμαστε” αυτό, εκείνο, το άλλο. Και είναι αλήθεια ότι η ζωή μας δίνει ένα σωρό μαθήματα, πότε μας ενθαρρύνει, πότε μας τσακίζει απ’ την κορυφή ως τα νύχια, πότε μας αφήνει το περιθώριο επιλογών, που όλες τους πάντα αναμειγνύονται με τυχαιότητα και χάος. Όλα τα πράγματα κουβαλούν ένα σωματίδιο χάους.

Ωστόσο, εμείς δεν είμαστε, σε καμία περίπτωση, παθητικοί δέκτες της ζωής που ζούμε, διότι η ζωή δε μας “συμβαίνει” ακριβώς, δε μας έρχεται ουρανοκατέβατη (Αν εξαιρέσεις ότι εμείς ερχόμαστε σ’ αυτήν, όχι ουρανοκατέβατοι, αλλά από ακραία τυχαίες βιολογικές συνάψεις, οπότε ουσιαστικά δεν επιλέγουμε να γεννηθούμε, αλλά επιλέγουμε 100% να ζήσουμε το τυχαίο).

Πολλά πράγματα, λοιπόν, ακούσαμε μεγαλώνοντας και για την ίδια τη ζωή και για τα ηθικά της διδάγματα και, παρόλα αυτά, κανείς και ποτέ δε μας προετοίμασε για το “πώς” να ζούμε. Ούτε η εκπαίδευση, ούτε η οικογένεια, ούτε το κράτος, ούτε κανείς μπορεί να σε μάθει πως να αντέχεις στα δύσκολα, πως να υποφέρεις λιγότερο, πως να επεξεργάζεσαι και να αναλύεις τον εαυτό, τις πράξεις και τα συναισθήματά σου.

Εμείς μεγαλώσαμε και όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε όλο και περισσότερα. Και υπάρχουν κάποια πράγματα που μας διδάσκει μόνο η εμπειρία μας, ακριβώς επειδή ο μοναδικός αυτουργός, ουσιαστικός κριτής και παρατηρητής είναι ο εαυτός μας.

Μαθαίνεις, μαθαίνω, μαθαίνουμε ότι:

1. Οι άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν.

2. Κάποια πρόσωπα και καταστάσεις θα απομυθοποιηθούν.

3. Δε χρειάζεται να είμαστε πάντα “ήρωες”, αλλά έχουμε δικαίωμα να είμαστε και “αντιήρωες”.

4. Πότε δε φταίνε μόνο οι άλλοι ή μόνο εμείς.

5. Μόνο στον εαυτό μας μπορούμε να εξηγούμε τις πράξεις μας.

6. Δε χρειάζεται να έχεις ενοχές αν δεν ξέρεις ακριβώς τι είναι αυτό που θες να κάνεις στη ζωή σου. Θα το βρεις.

7. Η ίδια η κατασκευή του σύμπαντος είναι τυχαία, όπως και η ύπαρξή μας σε αυτόν τον κόσμο. Το σύμπαν είναι αχανές, οι ίδιοι οι επιστήμονες (Κάποιοι, όχι όλοι) διατείνονται πως ο χρόνος είναι “ψευδαίσθηση”, μια ανθρώπινη κατασκευή με τεράστια κοινωνικο-πολιτισμική βαρύτητα.

Αν ισχύει αυτό, όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα, όλα διαδραματίζονται την ίδια ακριβώς στιγμή, οπότε ό,τι έχει προηγουμένως συμβεί ή ό,τι πρόκειται να συμβεί, ουσιαστικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

8. Η ζωή δεν είναι μόνο ρόλοι που πρέπει να υποδυόμαστε, οπότε ο “παρατηρητής” θα παίρνει κάποιες φορές τη θέση του “ηθοποιού”. Δεν γίνεται να είσαι πάντα καλός άνθρωπος, καλός φοιτητής, καλός πατέρας, καλή μητέρα, καλός φίλος, καλός επαγγελματίας, καλός συνεργάτης.

Γενικώς, δε θα είσαι πάντα “καλός”. Μπορεί να πληγώσεις κάποιον άθελά σου, όπως σε έχουν εξίσου πληγώσει. Προσπάθησε να μην πληγώνεις κανέναν επίτηδες.

9. Δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι για σένα, αν εσύ πρώτος/η απ’ όλους έχεις κοιτάξει μέσα σου. Όταν ξέρεις ποια είναι τα τυφλά σου σημεία και κάνεις την αυτοκριτική σου, το να στο πουν οι άλλοι είναι μια απλή επιβεβαίωση του τι ξέρεις.

10. Η ζωή σημαίνει αντικειμενικές δυσκολίες και πικρές αλήθειες που όλοι πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτούμε ή τουλάχιστον να συμφιλιωθούμε μαζί τους. (Όποιος το καταφέρει, ας μου πει πως!)

11. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας “σώσουν” οι άλλοι. Σίγουρα χρειαζόμαστε τους ανθρώπους, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα είναι κυρίως ατομικό.

12. Δεν πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου γιατί “πρέπει”, αλλά επειδή είναι ο μόνος δρόμος που θα σε οδηγήσει οπουδήποτε.

13. Για να παλέψεις τον άδικο ή ανελεύθερο κόσμο που σε περιβάλλει, πρέπει ΕΣΥ να γίνεις τόσο ελεύθερος εσωτερικά που η ίδια σου η ύπαρξη να συνιστά επαναστατική πράξη.

14. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν, πέρα από τον εαυτό σου. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

“The race is long and, in the end, it’s only with yourself.”