Ποιος «φταίει» για το ΤΕΙ Σερρών;

Σημαντικό όμως είναι να θυμόμαστε ότι αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, δεν είναι δηλαδή «κατάρα» του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, όπως θέλουμε να κλαψουρίζουμε. Το ίδιο γίνεται σε όλες τις χώρες, σε όλες τις θέσεις που έχουν κάποια εξουσία. Σκάνδαλα υπάρχουν πολλά, είτε μικρότερα είτε μεγαλύτερα.

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι η μισή νίκη αυτών των ανθρώπων, που νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι από εμάς και μας «εκβιάζουν», είναι το γεγονός ότι εμείς φτάσαμε να το θεωρούμε «μέρος της κουλτούρας μας», δεν μας κάνει δηλαδή καμία εντύπωση. Αυτό, αυτομάτως, οδηγεί σε μείωση των αντανακλαστικών μας και δεν το αντιμετωπίζουμε καθόλου όπως θα έπρεπε, άμεσα και δραστικά!

Αν έπρεπε να καταλήξω σε έναν και μόνο, καταχρηστικά, που φταίει αυτός θα ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρε την πρώτη καταγγελία στα χέρια του. Αυτός, που θα ήταν στο χέρι του να μην αφήσει μια, δειλή ίσως, καταγγελία να θαφτεί κάτω από γραφειοκρατίες και συμφέροντα. Γιατί κάτι τέτοιο έγινε προφανώς. Δε γίνεται η πρώτη καταγγελία να είναι το 1991 και αυτός ο τύπος, σχεδόν 30 χρόνια μετά, να εξακολουθεί να είναι στον χώρο.

Είναι σημαντικό οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία του συστήματος (είτε είναι ένα πανεπιστήμιο, είτε είναι ένα σπίτι, είτε είναι το κράτος ολόκληρο) να έχουν τα αντανακλαστικά να δουν το κακό και να το κόψουν. Να μην επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες, να μην επηρεάζονται από γνωριμίες και συμφέροντα. Αυτοί είναι οι «προστάτες» όλων αυτών που έχουν κάτι να πουν αλλά οι φωνές τους δεν ακούγονται.

Εύλογο το ερώτημα λοιπόν για το πού πήγαν όλες αυτές οι καταγγελίες που γίνονταν με το πέρασμα των χρόνων. Πάντα λέμε ότι πρέπει να μιλάμε, να λέμε τι μας ενοχλεί και τι μας προβληματίζει. Να λοιπόν που, σε αυτήν την περίπτωση, οι φοιτητές μίλησαν. Μετά όμως τι;

Η προσωπική μου άποψη είναι λοιπόν ότι αυτός ο πρύτανης, ο πρώτος που πήρε την καταγγελία και την έθαψε, είναι αυτός που είναι «συνένοχος». Όπως συνένοχοι είναι και όλοι αυτοί που άκουγαν ότι κάτι γίνεται, που έβλεπαν τους φοιτητές αναστατωμένους και δεν έκαναν τίποτα. Δεν είναι δυνατόν ολόκληρο αμφιθέατρο να τον γιουχάρει και να μην κάνεις τίποτα. Δεν είναι δυνατόν να λέει ο εξωτερικός αξιολογητής ότι κάτι πάει στραβά και εσύ να σφυρίζεις αδιάφορα. Δεν είναι δυνατόν να περνάνε οι φοιτητές με άλλον καθηγητή και με αυτόν, ως δια μαγείας, να κόβονται πέντε και έξι φορές. Κάτι πάει στραβά. Και αν κάνεις ότι δεν το βλέπεις, είσαι ένοχος μαζί του.

Μια θέση κύρους, όπως ένας καθηγητής ή ένας πρύτανης, έχει και τις αντίστοιχες ευθύνες. Μια θητεία μπορεί να περνά ανώδυνα, αυτό γίνεται και τις περισσότερες φορές. Αλλά αν τύχεις πάνω σε μια τέτοια περίπτωση, εκεί θα αποδείξεις ότι αξίζεις το κύρος και τον σεβασμό. Και στην τελική, ας πέσεις πολεμώντας. Αλλά θα έχεις παλέψει γι’ αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους.