Τελειώνει ο κόσμος;

Κυρίως όμως δυστυχία, ψυχοσωματικά, άγχος, απαισιοδοξία. Νέοι τρόποι να βλάπτουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, το περιβάλλον, τον κόσμο γενικότερα.

Τι παίζει άραγε; Γίνονται πραγματικότητα όλες αυτές οι ταινίες που βλέπαμε πριν από 10-20 χρόνια που έδειχναν τον κόσμο κατεστραμμένο και έναν-δύο ξεχασμένους τύπους να παλεύουν με τα άλιεν ή με τα μεταλλαγμένα ζώα που εμείς τα κάναμε έτσι…;

Προφανώς δεν είμαστε (ακόμα) σε αυτό το σημείο. Με τον ρυθμό όμως που πάμε δεν νομίζω ότι αποφεύγουμε αυτήν την κατάσταση. Και όσο και να λέμε ότι θα κάνουμε κάτι για να διορθώσουμε ό,τι χαλάσαμε, δεν βλέπω να προλαβαίνουμε. Τουλάχιστον να μην χαλάσουμε κάτι παραπάνω και φέρουμε γρηγορότερα το…τέλος!!!

Πέρα από την πλάκα, είναι απίστευτο τα τελευταία χρόνια πόσο έχει χειροτερέψει η κατάσταση γύρω μας. Από τα οικονομικά προβλήματα, μέχρι τις φυσικές καταστροφές, μέχρι τον φόβο που έχουμε ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα σκάσει το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα και θα είμαστε στη μέση του ή θα πέσουμε πάνω σε εκείνον τον ένα τρελό που θα αποφασίσει να σκοτώσει πέντε-έξι.

Αυτός ακριβώς ο φόβος είναι κάτι που έχει απασχολήσει πολύ. Το έχω αναλύσει και πάλι το θέμα αλλά είναι κάτι που προσπαθώ να σκεφτώ όσο μπορώ περισσότερο ώστε να βρω μια λύση, πρώτα και κύρια μέσα στο μυαλό μου. Γιατί αν αυτόν τον φόβο τον αφήσεις να σε κερδίσει, να σε κυριεύσει, τότε σταματάνε όλα. Δεν υπάρχει νόημα σε οτιδήποτε και αν κάνεις, δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο, παραλύεις. Και λες ότι αφού κάτι κακό θα συμβεί, τότε γιατί να προσπαθήσω; Γιατί να κάνω σχέδια; Γιατί να παλέψω για ένα καλύτερο αύριο;

Να φύγει τελείως ο φόβος δεν γίνεται. Είναι άλλωστε κάποια πράγματα που είναι εκτός χεριού μας.

Γενικά άνθρωπος της εκκλησίας δεν είμαι (όσοι με ξέρουν, μπορούν να το βεβαιώσουν) αλλά θεωρώ ότι αν είναι «γραφτό» σου (όποιος κι αν το γράφει αυτό το «γραφτό») θα πας και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Άρα όσο και να φοβόμαστε, όσο και να φυλαγόμαστε, αν είναι να γίνει το κακό θα γίνει. Και ακόμα και αν έρθει το τέλος του κόσμου, μπορεί και να επιζήσουμε.

Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι ακόμα και αν φτάσαμε στο τέλος του κόσμου (μεταφορικά ή/και κυριολεκτικά) θα πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για εμάς και για τους γύρω μας. Δεν θα πρέπει να τα παρατήσουμε.

Άλλωστε το βλέπουμε και στις ταινίες! Πάντα νικάει το καλό στο τέλος!!! (#νοτ)