Εκτιμώντας τα βασικά

Ίσως φταίει το ότι δουλεύουμε μέχρι τελευταία στιγμή, ίσως φταίει που έχουμε τους στολισμούς τόσες μέρες και τους έχει συνηθίσει το μάτι μας. Ίσως φταίει πάλι που οι μέρες οι προηγούμενες είναι φορτωμένες με υποχρεώσεις και νεύρα, καθώς όλοι θυμούνται τελευταία στιγμή να θέλουν (ή να απαιτήσουν) κάτι.

Φτάνοντας όμως στις γιορτινές μέρες, έχοντας πλέον τη δυνατότητα να κάνεις ένα βήμα πίσω και να πάρεις μια ανάσα, αρχίζεις και εκτιμάς τα απλά πράγματα, πράγματα στα οποία παλιότερα μπορεί να μην έδινες σημασία, πράγματα που θεωρούσες δεδομένα, πράγματα που θεωρούσες βάρος.

Για παράδειγμα, παρά το ότι σε έχει κουράσει η δουλειά σου, εκτιμάς το γεγονός ότι έχεις δουλειά. Όπως και αν είναι αυτή. Την έχεις και μπορείς και φέρνεις κάποια χρήματα στο σπίτι σου. Εκτιμάς την ησυχία των γιορτών, που όλα είναι κλειστά και δεν έχεις τίποτα που να μπορείς να κάνεις. Κάποτε την βαριόσουν την ησυχία, έλεγες είναι για τους «γέρους». Τώρα την αποζητάς σε κάθε ευκαιρία, «να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι σου», λες.

Κάποτε βαριόσουν θανάσιμα τα οικογενειακά τραπέζια (εγώ ομολογώ δεν το είχα ποτέ αυτό, πάντα τα ήθελα). Τώρα όμως, που ξαφνικά μειώθηκαν οι επαφές και αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις, διαπιστώνεις ότι τελικά δεν σε χαλούσαν και τόσο, πλάκα είχαν.

Υπήρχαν εποχές που θεωρούσες ότι τίποτα δεν σε αγγίζει. Που θεωρούσες ότι οι άνθρωποι που αγαπάς και σε αγαπούν θα είναι για πάντα δίπλα σου. Τώρα διαπιστώνεις ότι ήταν λάθος αυτή η σιγουριά, ότι τίποτα δεν πρέπει να έχουμε σαν δεδομένο, ότι όλα πρέπει να τα εκτιμούμε σαν να είναι πολύτιμα και θα τελειώσουν γρήγορα.

Είναι χρήσιμες οι γιορτές. Πατάς μια παύση από την καθημερινότητα και βλέπεις με πιο καθαρό μυαλό τι είναι σημαντικό και τι όχι. Έτσι ξέρεις τι πρέπει να ευχηθείς και στους άλλους αλλά και στον εαυτό σου.

Χρόνια πολλά σε όλους παιδιά. Να είμαστε πάνω από όλα καλά και γεροί.