Ο καλλιτεχνικός κόσμος ζητά την ελευθέρωση της Ηριάννας!

Η υπόθεση της Ηριάννας έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις τις τελευταίες μέρες λόγω των γεγονότων και των στοιχείων που οδήγησαν στην καταδίκη της, την 1η Ιουνίου 2017.

Δες αναλυτικά το χρονικό της σύλληψης της εδώ!

Η Ηριάννα βρίσκεται σήμερα στις φυλακές της Θήβας λόγω της καταδίκης της,  η οποία δεν εμφανίζει την απαραίτητη ευστάθεια για να επιβάλλεται κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Γι’ αυτόν τον λόγο, η υπόθεση της έχει προκαλέσει αντιδράσεις από ετερόκλητα μέρη του πληθυσμού, μεταξύ των οποίων άνθρωποι της μουσικής και της ποίησης.

Συγκεκριμένα, πάνω στο θέμα τοποθετήθηκαν Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Παύλος Παυλίδης, Μάρω Δούκα, Τίτος Πατρίκιος και Γιάννης Αγγελάκας.

Αυτές είναι οι δημοσιεύσεις τους:

Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Επιστολή στο tvxs.gr

«Ηθελημένα, εδώ και καιρό, έχω αποτραβηχτεί από τα μουσικά δρώμενα, ώστε να έχω το χρόνο να επιθυμήσω ξανά τα τραγούδια. Βρήκα έτσι και την ευκαιρία να ξεκινήσω ηχογραφήσεις για μια νέα δισκογραφική δουλειά. Απορροφημένος απ’ αυτή τη διαδικασία, πολύ λίγο ασχολούμαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου. Έτσι, και την περίπτωση της Ηριάννας την έμαθα από τα παιδιά μου.

Ποτέ δεν είχα αυταπάτες για το πόσο ταξική είναι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη αλλά και πόσο χώρο αφήνουν οι νόμοι στις προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε δικαστή. Αυτό, άλλες φορές είναι για καλό και άλλες για κακό. Δεν θα ξεχάσω – από τη θετική πλευρά – εκείνη τη “φουρνιά” των δικαστών, που σπούδασε τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία – κυρίως – και αποτέλεσε ανάχωμα στην καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος (Ε΄τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας). Και σήμερα – είμαι σίγουρος – υπάρχουν δικαστές που διαχειρίζονται, με αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τα ψήγματα ελευθερίας κινήσεων που τους παρέχουν οι ερμηνείες των νόμων. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Δικαστές, που τηρώντας – και καλά – το γράμμα του νόμου, άτεγκτοι και μικροί θεοί, καταστρέφουν ζωές, αθέλητα ή και ηθελημένα κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια τροχίζουν τη ρομφαία τους και σε ένα καινούργιο ακονιστήρι, που λέγεται “εξέταση DNA”.

Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA. Ήμουν διστακτικός στο να κοινοποιήσω την άποψή μου γιατί, το να γράφει κανείς λίγα τραγούδια δεν του δίνει το δικαίωμα να γίνεται και δημογέροντας. Υπάρχει ακόμα και η σκιά της ιδιοτέλειας, ότι χρησιμοποιείται μια σχετική δημοφιλία,που προκύπτει από τη δυνατή σχέση των ανθρώπων με τη μουσική, για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί. Όμως τα προσπερνώ αυτά γιατί δεν θέλω να μολύνω τη νέα μου δουλειά με την αδιαφορία, αυτή την “κτηνώδη ύλη που πνίγει την ευφυΐα”, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι.

Θα δείξω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα λόγια των παιδιών μου παρά στα δικογραφικά στοιχεία και θα φωνάξω – μαζί με άλλους – απευθυνόμενος σ’ αυτούς που οδηγούν το κάρο: “Αφήστε την Ηριάννα ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της”.

Γιάννης Αγγελάκας – Facebook

«Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μαντήλι που δήθεν φοράει στα μάτια της η θεά της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.

Είναι διάτρητο και λοξοκοιτάει απ’ τη μια προστατευτικά προς τους πολιτικούς και οικονομικούς άρχοντές μας (δύο πολιτικοί όλοι κι όλοι μπήκαν στη φυλακή για καταχρήσεις δισεκατομμυρίων που γίνονταν εις βάρος μας τόσα χρόνια και είναι και οι δύο ελεύθεροι πια) κι απ’ την άλλη απειλητικά και καχύποπτα προς όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς και βουβοί την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, δικαιοσύνης και απλής λογικής στον τόπο μας (…).

ΥΓ.: Το “SURVIVOR” δεν είναι ένα γλυκό όνειρο, είναι ο εφιαλτικός εμπαιγμός του καθημερινού μας μόχθου για επιβίωση. Ξύπνα, δεν είν’ όνειρο το χιόνι που μας καίει».

Μάρω Δούκα – Κείμενο στην «Εφ.Συν.»

«Στις 23 του μηνός, ημέρα Παρασκευή, στην παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας του ακάματου Θανάση Νιάρχου «Η Ελλάδα ταξιδεύει, ολοένα ταξιδεύει», άκουσα τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο να συμπληρώνει την ανάγνωση ποιημάτων του με την παράκληση-προτροπή προς όλους μας να μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας.

Μπράβο, Τίτο, φώναξα.

Την επομένη, ξαναδιαβάζω το κείμενο του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, του συντρόφου της Ηριάννας, όπου με ακρίβεια σε μορφή χρονικού αποτυπώνει την καφκική περιπέτειά τους.

Η Ηριάννα, όταν άρχισε ο εφιάλτης (2011), ήταν 23 χρόνων.

Καθώς περνάει ο καιρός, ακριβώς επειδή είναι αθώα και επομένως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, ακριβώς επειδή έχει όνειρα και σχέδια για το μέλλον, συνεχίζει με συνέπεια τις σπουδές της, δίπλα πάντα στον αγαπημένο της Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Το ότι εκπονεί το διδακτορικό της στο ΕΚΠΑ δεν σημαίνει από μόνο του και πολλά σε ό,τι αφορά την αθωότητά της, σημαίνει όμως τα πάντα σε συνδυασμό με την υπευθυνότητα και τη συνέπειά της απέναντι στις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά της στο πανεπιστήμιο και την πολιτεία.

Εργατική, αγαπητή στους συναδέλφους και τους δασκάλους της. Δεν φυγοδικεί.

Τηρεί τους όρους. Ακολουθεί τους κανόνες.

Κι έρχεται η ώρα της δίκης. Οπου συμβαίνει το αδιανόητο. Καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη με μοναδικό δείγμα “ενοχής” ένα αποτύπωμα μερικού γενετικού προφίλ που δεν είναι δυνατόν να επανελεγχθεί.

Τι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε για τούτη την καταδίκη;

Οτι διαπνέεται από τυφλή, τιμωρητική διάθεση;

Οτι πρόκειται για τυπική δικαστική πλάνη; Οτι υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες;

Ή ότι απλώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια άκρως “ανθρώπινη” αποθέωση του παραλογισμού;

Θα μπορούσε η καταδίκη της Ηριάννας να οφείλεται απλώς στο ότι όχι μόνο δεν “αποκηρύσσει” τον αγαπημένο της (ωσάν το δικαστήριο να μην έχει αποφασίσει τελεσίδικα για την αθωότητά του), αλλά και στο ότι η συναίσθηση της δικής της αθωότητας την εμψυχώνει να σταθεί με το κεφάλι ψηλά στο δικαστήριο;

Και αναρωτιέμαι: Τι ήταν εκείνο που εξόργισε πιο πολύ τον βασιλιά Κρέοντα και διέταξε την καταδίκη της Αντιγόνης.

Το ότι η Αντιγόνη, αψηφώντας την εντολή του, τόλμησε να μην αφήσει άταφο τον αδελφό της ή το ότι η υπερηφάνεια και το ήθος της δεν της επέτρεψαν να γονατίσει μπροστά του και να του ζητήσει έλεος;

Στην αστική δημοκρατία όμως (και αυτή είναι η ευεργετική ειδοποιός διαφορά της από τα άλλα, κατά μήκος όλου του χρόνου, πολιτεύματα) για την αντιμετώπιση παρόμοιων εκτροπών στην απονομή δικαιοσύνης έχει σοφά προνοήσει ο Νομοθέτης.

Γι’ αυτό και η προτροπή-παράκληση του Τίτου Πατρίκιου σε μια εκδήλωση για την ποίηση, “Μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας”, είναι πράξη βαθύτατης πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης που μας αφορά όλους».

Παύλος Παυλίδης – Facebook

Δεν θα έπρεπε να λογοδοτούν με κάποιο τρόπο οι δικαστές που παίρνουν τέτοιες παράλογες και απάνθρωπες αποφάσεις; Το κράτος παρανομεί πολλές φορές και με πολλούς τρόπους κατά των πολιτών. Πριν είκοσι περίπου χρόνια είχα συρθεί από κρατητήρια σε φυλακές επί μια εβδομάδα επειδή κάποιος μου έκλεψε την ταυτότητα και έκανε απάτες που δεν είναι επί του παρόντος να αναφέρω.

Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι του δικαστικού συστήματος γνώριζαν πολύ καλά ότι ήμουν αθώος παρ’ ολ’ αυτά , έπρεπε να ζήσω όλη εκείνη τη φρίκη με την αγωνία ότι μπορεί να κριθώ προφυλακιστέος για 18 μήνες λόγω δικαστικής γραφειοκρατίας. Μου το είπε ο ανακριτής στο τέλος χαμογελώντας ότι ήξεραν πως δεν έφταιγα σε κάτι γιατί είχαν ήδη συλλάβει τον ένοχο. Όταν ρώτησα τον δικηγόρο μου αν μπορώ να καταγγείλω το περιστατικό μου είπε πως θα κινδυνεύσω και ότι να αισθάνομαι τυχερός που βγήκα σε μια εβδομάδα. Τότε κατάλαβα πως πάρα πολλοί αθώοι κινδυνεύουν να τρελαθούν μέσα στις φυλακές περιμένοντας απλά να περάσει ο χρόνος μέχρι να δικαστούν και να αθωωθούν. Καθαρή βια και τρέλα.

Όταν βγήκα είχα μια πρόσκληση από το Στέλιο Κούλογλου σε μια εκπομπή στην τηλεόραση που το θέμα της ήταν το πως το κράτος παρανομεί κατά των πολιτών γιατί θεώρησε ότι τέτοια ήταν και η περίπτωση μου. Δεν πήγα τότε γιατί ήμουν αρκετά ταλαιπωρημένος και ταραγμένος από όλο αυτό που έζησα. Το αναφέρω μετά από τόσα χρόνια όσο μικρό και ανώδυνο κι αν μοιάζει, μπροστά στην τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει την Ηριάννα, γιατί πιστεύω ότι όντως πρέπει να λογοδοτούν οι άνθρωποι που έχουν το “δικαίωμα” να καταστρέφουν έτσι απλά τη ζωή ενός νέου ανθρώπου σε μια δίκη με ανεπαρκή στοιχεία. Και ίσως να πρέπει να ξαναγίνουν έρευνες και εκπομπές με αυτό ακριβώς το θέμα.